Na inicijalno pismo za osnivanje crnogorskog muzeja arhitekture, sa šest adresa stigla su samo dva odgovora. Generalni direktor Direktorata za kulturnu baštinu, Aleksandar Dajković otpisao je arhitekti Slobodanu Bobu Mitroviću u oktobru prošle godine, davanjem načelne podrške njegovim naporima u oblasti očuvanja arhitektonske baštine Crne Gore
Na adrese šest crnogorskih institucija upućena je, u septembru prošle godine, Inicijativa za formiranje muzeja arhitekture Crne Gore.Kratak tekst obrazloženja zanimljive inicijative primili su predstavnici krunskih institucija koje mogu pokrenuti ovaj projekat, predsjednik Savjeta CANU, Dragan Vukčević, ministar kulture Aleksandar Bogdanović i ministar održivog razvoja i turizma Pavle Radulović. Dopis je istovremeno upućen Savezu arhitekata CG, Inženjerskoj komori i Arhitektonskom fakultetu u Podgorici.
Koliko ima interesovanja nadležnih u Crnoj Gori za podizanje svijesti o značaju arhitektonskog stvaralaštva, o očuvanju arhitektonskog nasleđa i aktivnog učešća u diktiranju pravaca oblikovanja prostora u savremenoj Crnoj Gori, znaće se po reagovanju na poziv za osnivanje ustanove kakve imaju razvijene zemlje u svijetu.
Kao inspiracija za osnivanje muzeja arhitekture poslužila je izložba pod nazivom Nerealizovani arhitektonski planovi u knjaževini/kraljevini Crnoj Gori, autora Tatjane Jović i Aleksandra Berkuljana, koja je u aprilu prošle godine održana u Biljardi na Cetinju i kasnije u junu u Dvorcu kralja Nikole u Baru, koja je ukazala na veliko bogatstvo arhivskog materijala istorijskog graditeljstva Crne Gore.
Potpisnici ove Incijative, arhitekta Slobodan Bobo Mitrović, kao i par istraživača i dokumentarista crnogorske istorije urbanizma i graditeljskog nasleđa, Tatjana Jović, direktor Muzeja kralja Nikole i Aleksandar Berkuljan, službenik Narodnog muzeja Crne Gore, ističu, kako vodeće kulturne institucije na Cetinju, Državni arhiv, Dvorski arhivi Nacionalna biblioteka Đurđe Crnojević posjeduju veliki arhivski materijal istorije graditeljstva na prostoru današnje Crne Gore. Pored bogate arhivske građe, osnovaniGrađevinskiiArhitektonski fakultet u Podgorici te dinamična izgradnja Crne Gore, čine bazne elemente za osnivanje muzeja arhitekture.
,,U pristupnim pregovorima sa Evropskom unijom od Crne Gore se zahtijeva postojanje baze podataka o bilo kojoj društvenoj i privrednoj oblasti. Mi to nemamo. Prostorno planiranje, urbanistički planovi, arhitektonska i graditeljska djela, infrastrukturni sistemi, kulturni pejzaž, zaštićena kutlturna dobra, vjerski objekti, istorijska urbana jezgra, itd.., granski su dezintegrisani, u velikom broju ne postoje elementarni podaci o objektima… Neke institucije postoje i egzistiraju, međusobno neumrežene i nekoordinirane. Svakog dana postaje sve očiglednije da ne postoji insititut koji će ovlašćeno interpretirati graditeljsku i kulturno istorijsku nauku, važan segment nacionalnog identiteta, kao modela izgradnje i kulturnog modela po kojem živimo u Crnoj Gori”, navodi se u tekstu Inicijative.
Da autentični, prepoznatljivi model, stil gradnje vezan za područje Crne Gore, odavno ne postoji, dokaz su raznovrsne i stilski neusklađene građevine nastale tokom proteklog investicionog buma na Crnogorskom primorju kao i u glavnom gradu. Pravila arhitektonskog oblikovanja primjerena području, ukinuta su. Nekada su postojala, gradski propisi do tančina su definisali izgled svakog novog objekta. Čak je i srednjovjekovni Statut Grada Budve propisivao jasne uslove za izgled budućih građevinskih objekata koji su se morali poštovati. U savremenoj Crnoj Gori projekti arhitekture velikog broja objekata, hotela, turističkih naselja, stambenih zgrada ili pojedinačnih vila, stižu metodom copy-paste projekata sa interneta. Pa tako uz more niču građevine inaselja koja nemaju ničeg zajedničkog sa naslijeđenom arhitekturom ili sa odlikama mediteranskog stila gradnje. To su najčešće neke kvazi moderne građevine, kopije objekata iz svjetskih metropola ili azijskih urbanih centara, potpuno neprimjerenih ambijentu prostora Crne Gore. Koliko bi ustanova poput muzeja arhitekturemogla pomoći u formiranju i afirmaciji posebne crnogorske arhitekture, nije baš najjasnije.
,,Muzej arhitekture proučavao bi istorijski razvoj i savremenu praksu, institucionalno prostorno planiranje, urbanističke ideje specifičnog prostora i reljefa Crne Gore, projektovanje objekata svakodnevnog života, javne prostore, forme uređenja životne sredine i planiranja održivog razvoja, formirajem muzejskih fondova i svjedočanstvima proteklih izgradnji. Afirmacijom nacionalne urbanističke i arhitektonske misli, kroz povremene izložbe svojih i graditelja iz regiona i svijeta, publikovanjem svojih istraživačkih radova, ukazivao bi na trajne vrijednosti arhitekture Crne Gore najširoj publici i stručnoj javnosti”, obrazlažu autori inicijative.
Takve ustanove osnovane su u mnogim zemljama svijeta, negdje kao muzej arhitekture, često kao muzej arhitekture,dizajna i primijenjenih umjetnosti. Poznat je Muzej arhitekture u Londonu – MoA, osnovan sa vizijom da bude globalni centar za preduzetništvo i inovacije u arhitektonskoj industriji, mjesto gdje i profesionalci i javnost dolaze da uče i informišu se o trendovima u arhitekturi isrodnim industrijama, kroz radionice, kurseve, predavanja, konferencije, izložbe. Poput naučne ustanove otvorenog tipa, posvećene pronalaženju načina da se javnost uključi u arhitekturu.
Na sajtu Vikipedije objavljena je lista oko tridesetak muzeja arhitekture u raznim zemljama, od kojih većina u nazivu ima odrednicu nacionalne arhitekture, kao Muzej njemačke arhitekture u Frankfurtu, Muzej finske arhitekture u Helsinkiju, Muzej estonske arhitekture u Talinu ili Muzej portorikanske arhitekture u SAD. Među njima se izdvaja velelepni prvi nacionalni muzej italijanske arhitekture, MAXXI- Muzej arhitekture i dizajna u Rimu, smješten u modernom zdanju za XXI vijek. Tu su i stari i novi Bauhaus muzeji u Vajmaru u Njemačkoj, Državni muzej arhitekture u Moskvi, Kanadski centar za arhitekturu u Montrealu ili EDO – Muzej arhitekture na otvorenom u Tokiju i mnogi durgi širom svijeta. Zanimljiv je u tom smislu Muzej narodne arhitekture i života, osnovan u Užgorodu u Ukrajini kao i Muzej domaćeg dizajna i arhitekture u Londonu.
U zemaljama u regionu muzeji arhitekture osnovani su u Zagrebu i Ljubljani. Dok u Beogradu, u okviru Muzeja nauke i tehnike egzistira posebna sekcija, Zbirka Odjeljenja arhitekture koja se bavi prikupljanjem zaostavštine najznačajnijih srpskih neimara 19. i 20. vijeka. Odjeljenje posvećeno arhitekturi posjeduje oko 10.000 projekata najznačajnijih arhitekata Srbije kao i značajnih ruskih arhitekata koji su u njoj radili između dva svjetska rata.
Šta bi to bila crnogorska arhitektura teško je reći, ali bi neke naučne eskpertize na takvo pitanje možda dale pravi odgovor. Na inicijalno pismo za osnivanje crnogorskog muzeja arhitekture, sa šest adresa stigla su samo dva odgovora. Generalni direktor Direktorata za kulturnu baštinu, Aleksandar Dajković otpisao je arhitekti Mitroviću u oktobru prošle godine, davanjem načelne podrške njegovim naporima u oblasti očuvanja arhitektonske baštine CG. Upoznao ga je detaljno sa zakonskim okvirima za osnivanje, status, upravljanje, rukovođenje, finansiranje i druga pitanja vezana za formiranje jedne takve institucije. Dajković je naveo da je inicijativa opravdana i od značaja je za naučno-istraživačku djelatnost, zaštitu i očuvanje arhitektonskog nasleđa Crne Gore, te da će Ministarstvo kulture sa ,,osobitom pažnjom sagledati Vaš predlog i ukoliko bude potrebno, kontaktiraće Vas”.
Kurtoazna podrška stigla je mejlom i od Inženjerske komore, koju ispred Sekcije za arhitekturu potpisuje arhitekta Maja Velimirović. Ostali su ostali uzdržani po pitanju osnivanja Muzeja arhitekture pa i Savez arhitekata i Arhitektonski fakultet. Nije im palo na pamet da je to možda njihov posao.
Branka PLAMENAC