Povežite se sa nama

OKO NAS

POSTJUGOSLOVENSKA ENIGMA: ČIJI JE ŠKOLSKI BROD JADRAN: Jedrenjak sa tri kormilara

Objavljeno prije

na

Hoće li školski brod Jadran, jedan od najljepših jedrenjaka na svijetu, i dalje ploviti pod crnogorskom zastavom? Sudeći po vijestima iz Hrvatske i Srbije, moglo bi se desiti da još jednom promijeni zastavu od daleke 1933. godine kada je uplovio u luku Tivat, nakon što je sagrađen u Hamburgu. Danas se opet nalazi u Tivtu, gdje je dovezen 1991. iz splitske ratne luke Lora.

Iz Hrvatske su tokom 2008. godine počeli da stižu zahtjevi da joj se taj brod vrati.

Status Jadrana, kao dijela pokretne imovine nekadašnje JNA, Hrvatska je, čim je postala članica Evropske unije, iznijela pred institucije EU. Hrvatski poslanik u Evropskom parlamentu Andrej Plenković je, kao član delegacije za odnose sa zemljama jugoistočne Evrope, govoreći prije tri godine na zajedničkoj raspravi o izvještajima o napretku Bosne i Hercegovine, Crne Gore i Makedonije prema Evropskoj uniji, kazao: ,,Pozivam Crnu Goru da riješi pitanje sukcesije vojne imovine bivše SFRJ, te je potrebno poduzeti korake da se školski vojni jedrenjak Jadran, koji se koristio u civilne svrhe, vrati Hrvatskoj”.

Slobodna Dalmacija je tada pisala da Hrvatska polaže pravo na Jadran, jer se dvadesetak godina pred raspad SFRJ nalazio u ratnoj luci JRM Lora u Splitu.

Nekadašnji komandant tog broda i visoki oficir Jugoslovenske ratne mornarice Stjepan Bernardić izjavio je prije četiri godine da je vrijeme da se Jadran vrati u Hrvatsku, koja je pravi dom slavnog jedrenjaka. „U agresiji na Hrvatsku, koju su počinile JNA i JRM, Crna Gora je prisvojila više od 84 odsto te flote i smatra je svojim vlasništvom, uprkos Sporazumu o pitanjima sukcesije, potpisanom u Beču 2001. godine.

Ovim sporazumom nedvojbeno se dokazuje da je školski brod Jadran od 1972. upisan u Flotnu listu JRM u ratnoj luci Lora u Splitu, te se u trenutku raspada SFRJ pravno nalazio u Hrvatskoj”, kazao je Bernardić.

U Podgorici su se 21. aprila ove godine iza zatvorenih vrata srele delegacije ministarstava odbrane, odnosno vanjskih poslova Crne Gore i Hrvatske i pregovarale o rješavanju statusa Jadrana. Prema nezvaničnim informacijama, predstavnici crnogorske strane saopštili su hrvatskim kolegama da Jadran pripada Crnoj Gori.

,,Hrvatska Vlada poduzeće sve legitimne korake kako bi brod bio vraćen pod hrvatski stijeg”, saopšteno je ljetos Vijestima iz Ministarstva odbrane Hrvatske. Ljetos se oglasilo i Udruženje bivših komandanata Jadrana iz Hrvatske. Oni su u pismu naveli: ,,Ostane li školski brod Jadran, kao biser hrvatske brodograđevne pameti pod tuđim stijegom, biće to još jedan udarac hrvatskoj pomoračkoj tradiciji i nenadoknadiv gubitak za školovanje budućih generacija pomoraca po kojima je Hrvatska bila poznata i prepoznatljiva u svijetu”.

Prošle nedjelje i Zbor bivših zapovjednika Jadrana zatražio je da Crna Gora Hrvatskoj ,,konačno vrati ono što je otuđila, a što se prvenstveno odnosi na školski brod Jadran”. Oni ističu da je ove godine hrvatski ministar odbrane Damir Krstičević poslao ,,svom crnogorskom kolegi Predragu Boškoviću dva pisma u kojima traži povratak školskog broda Jadran”.

Nedavno je beogradska Politika objavila da je Jadran i srpski brod.

Radoslav V. Kreclović, kapetan duge plovidbe u penziji, iz Beograda, piše u Politici da je u Beogradu 1926. godine donijeta odluka, u okviru jačanja Ratne mornarice Kraljevine Jugoslavije, da se izgradi školski brod. Njemačkom brodogradilištu u Hamburgu Ministarstvo vojske i mornarice u Beogradu uplatilo je 300.000 njemačkih maraka za školski brod koji je dobio ime Jadran. On tvrdi da je veliki novčani iznos za Jadran dala i Srbija, pa on ,,nije ništa manje srpski nego crnogorski i hrvatski”.

Na pitanje Monitora kakav je stav Ministarstva odbrane Crne Gore o tome kome pripada Jadran, odnosno kakav je stav Ministarstva odbrane povodom zahtjeva hrvatskih zvaničnika da im se vrati brod i pisanja srpskih medija da on treba da pripadne Srbiji, iz Ministarstva smo dobili sljedeći odgovor:

,,Ministarstvo odbrane je više puta iskazalo svoj stav oko školskog broda Jadran da je vlasništvo Crne Gore, te da se koristi za potrebe Mornarice Vojske Crne Gore (obuka pripadnika Vojske Crne Gore i učešće u međunarodnim aktivnostima), za obuku učenika i studenata pomorskih škola i fakulteta Crne Gore, kao i za protokolarne potrebe države. Kao što je ranije saopšteno, nećemo dozvoliti da ovaj brod bude tačka sporenja između dvije države koje su prijateljske i koje žele da zajedno grade evroatlantsku i evropsku budućnost. Takođe, Crna Gora sa pažnjom i odgovorno sagledava sve inicijative i stavove povodom ovog broda od strane naših susjeda. Kao zemlja, koja je promoter regionalne saradnje i dijaloga, Crna Gora je spremna da razgovara o ovim i svim drugim inicijativama, jasno vodeći računa o sopstvenim nacionalnim interesima”.

Gojko Pejović, analitičar političko-bezbjednosnih pitanja, iz Herceg Novog, u izjavi za Monitor, ovako vidi sutuacuju oko broda Jadran.

,,Jadranu je matična luka bio Tivat, iako je uglavnom bio vezan za luku Split, gdje je bila stacionirana Komanda Jugoslovenske ratne mornarice. Ako hoćemo da objektivno donesemo sud brod Jadran je jugoslovenski i na njega pravo polažu sve republike bivše naše domovine. Imajući u vidu da je JRM 1991., nakon početka rata, skoro sve što je moglo da pluta, a bilo u posjedu JRM dovukla u Crnu Goru, smatram da bi bilo pošteno da se Jadran, uz saglasnost ostalih bivših republika SFRJ, ustupi Republici Hrvatskoj. Njihov je taman koliko i naš, ako ne i više. S druge strane bilo bi višestruko korisno ako bi se moglo o tome dogovoriti da Hrvatska preuzme obavezu da svake godine primi na jednomjesečnu obuku na Jadran bar po dva kadeta iz bivših jugoslovenskih republika. Naravno, to ne znači da će Hrvatska odustati od opravdanog zahtjeva da joj se nadoknadi njen dio imovine vezan za JRM, ali se u svakom slučaju neće dolivati ulje na vatru, koja ovih dana opet po malko pucketa”.

Jadran je u Flotnu listu Kraljevske mornarice Jugoslavije upisan 19. avgusta 1933. godine, pa se taj datum smatra njegovim zvaničnim rođendanom. Tradicionalni koktel povodom Dana broda Jadran priređen je 19. avgusta ove godine, na njegovoj palubi, a bio je usidren u Tivtu. Brod je prije toga tri i po godine proveo na generalnom remontu u Bijeloj, što je Crnu Goru koštalo million i po eura.

Veseljko KOPRIVICA

Komentari

Izdvojeno

PROSTORNO PLANIRANJE NA KOLAŠINSKI NAČIN: Magacin usred gradskog parka

Objavljeno prije

na

Objavio:

Samo mišljenje glavne kolašinske arhitektice može osujetiti namjeru vlasnike hotela Bjanka, da u  gradskom parku postave hangar visine preko 13 metara. To im omogućava važeći program privremenih objekata i urbanističko tehnički uslovi, izdati od nadležnog Sekreterijata

 

 

Kompanija Beppler & Jacobsen Montenegro, vlasnik kolašinskog hotela Bjanka još nije dobila saglasnost od glavne gradske arhitektice Kristine Bulatović Pejić da u jedinom gradskom parku izgradi magacin, čija je visina preko  13 metara, a površina oko 600 m². Bulatović Pejić je u nezavidnom položaju, jer je takav montažno-demontažni objakat na lokaciji parka, usred borove šume, predviđen Programom privremenih objekata, koji je važio od 2019. do kraja minule godine. Dokumentom je precizirano da se na katastarskoj parceli 278, koja je na rubu parka, postavi montažno-demontažni ili nepokretni privremeni objekat, čija je maksimalna površina 610 kvadrata. Novi Program je u pripremi i ne zna se kad će biti okončan rad na tom dokumentu, a u međuvremnu lokalni Sekreterijat izdao je kompaniji urbanističko tehničke uslove (UTU) za hangar.

Glavna arhitektica je, prema onome što je Monitoru nezvanično rečeno u lokalnoj upravi, zatražila mišljenje Ministarstva prostornog planiranja, urbanizma i državne imovine. Bilo je potrebno tumačenje oko toga da li “stari” Program još važi, s obzirom da je bio “oročen” do 2023.  Potvrdan odgovor Ministarstva otežeo je odluku, jer je činjenica da Beppler & Jacobsen Montenegro formalno ništa ne sprječava da nekoliko desetina metara od gradskog jezgra postave gigantski magacin. No, s druge strane, na osnovu idejnog rješenje (ID), Bulatović Pejić je kompaniju ovih dana obavijestila “da objekat nije u skladu sa ambijentalnim vrijednostima”.  Procedura je takva da će, nakon njenog obavještenje, kompanija imati prostor za izjašnjenje, pa će tek onda biti moguće donijeti i konačno rješenje.

Na sajtu Opštine nije dostupno idejno rješenje (ID) magacina. S obzirom da je njegovo postavljanje planirano na rubu parka, na mjestu nekadašnjeg otvorenog bazena, ukoliko kompanija dobije potrebne saglasnosti, do objekata bi bilo neophodno izgraditi i prilazni put. Uz to, vjerovatno, posjeći i nekoliko stabala, jer trenutno ne postoji saobraćajnica koja vodi do te lokacije. Propisima je precizirano da se privremeni objekti mogu postavljati pod uslovom da ne narušavaju osnovne i prateće komunalne funkcije, javne površine, ne degradiraju prostor i ne ugrožavaju životnu sredinu.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

SEZONA 2024.: Ulcinj hit destinacija za turiste iz Srbije

Objavljeno prije

na

Objavio:

Prema podacima loaklne Turističke organizacije, nešto više od 20 odsto gostiju koji su ovog ljeta boravili na ulcinjskoj rivijeri bili su iz Srbije. I mediji iz te zemlje tvrde da je ove godine Ulcinj bio veoma omiljena destinacija za goste iz te zemlje

 

 

Ovo je najinteresantniji i najromantičniji grad na istočnoj obali Jadrana. Pored tradicionalnih ljetovališta, kao što su Budvanska rivijera i Boka Kotorska, sve više građana Srbije odlučilo je da godišnje odmore provede na najdužoj plaži na Jadranu. Ulcinj je ovog ljeta bio hit destinacija koja je u velikom broju privukla goste iz Srbije. Mjesto je veoma lijepo i pogodno za sve uzraste, piše beogradska štampa.

Kako navode, morska voda u ulcinjskom akvatorijumu je kristalna i nezagađena, cijene adekvatne za ono što se nudi, a ljudi posebno ljubazni. “Možda su u odnosu na neki raniji period, ovog ljeta osjetno skočile cijene svih usluga, od smještaja do hrane i pića, ali ako se uporedi sa cijenama sa drugim destinacijama u zemlji i cijelom regionu, Ulcinjani su i dalje najpovoljniji , tako da slobodno se može reći da je Ulcinj destinacija koja se prilagođava svima i svako u skladu sa svojim mogućnostima može uživati u onome što mu najviše prija”, pisao je “Blic”.

Nakon nekoliko decenija primjetno je da se dešava veliki povratak gostiju iz ove države na ulcinjsku rivijeru. Do početka ratova na području bivše Jugoslavije, građani Srbije imali su nekoliko hiljada kuća i vikendica u Ulcinju, uglavnom u Štoju, Kručama i u Limanu, koje su kasnije uglavnom prodali. U Štoju, odnosno u neposrednom zaleđu Velike plaže, je, na primjer, postojalo Prvo, Drugo i Treće beogradsko naselje.

Tradicionalno, gosti iz Srbije najviše borave na Adi Bojani. Tome su, uz magičnu ljepotu tog rajskog ostrva, svakako doprinjeli film i serija Biser Bojane, u režiji Milana-Mime Karadžića, koja se dugo prikazivala na TV kanalima u toj državi.

Mustafa CANKA
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

DECENIJA OD TROVANJA BERANACA IZ GRADSKOG VODOVODA: Lakoća zaborava

Objavljeno prije

na

Objavio:

Epidemija stomačnih bolesti u Beranama buknula  je u noći zmeđu 23. i 24. avgusta 2013. godine. Dom zdravlja i Opšta bolnica bili su kao u ratnom stanju, a konačan bilans onih koji su potražili pomoć ljekara popeo se na oko dvije hiljade, dok se pretpostavljalo da se još dva puta toliko građana liječilo samostalno, odnosno nije javilo ljekaru

 

 

Više od deset godina od masovnog trovanje građana Berana, kada samo srećom, slučajem i izuzetnim angažovanjem medicinskog osoblja nije bilo tragičnih ishoda, slučaj prekriva veo zaborava i niko nikada nije zbog toga proglašen krivim i odgovornim. Da li je bilo i kakvih dugoročnih posljedica, pitanje je koje više medicinskoj struci niko ne postavlja.

Uzaludni su bili sudski procesi protiv Bemaksa i JP Vodovod, jer su završeni oslobađajućim presudama. Kompaniji Bemaks i njenom tadašnjem direktoru Veselinu Kovačeviću na teret je bilo stavljeno krivično djelo uništenje i oštećenje javnih uređaja, odnosno oštećenje cijevi gradskog vodovoda što je izazvalo „znatan poremećaj u životu građana“ iz člana 328, stav 2 iz stava jedan KZCG.

U prvostepenoj presudi, Kovačević i Bemaks kažnjeni su novčano, sa šesto, odnosno hiljadu i sedamsto eura zbog oštećenja i uništenja javnih uređaja iz člana 328, stav 1 KZCG, ali je bjelopoljski Viši sud ovu presudu beranskog Osnovnog suda ukinuo. Kasnije je taj sud u ponovljenom postupku, postupajući po ukidnim razlozima, oslobodio krivice i Bemaks i Veselina Kovačevića, što je Viši sud zatim potvrdio. Isto je bilo i sa Javnim preduzećem Vodovod.

Epidemija stomačnih bolesti u Beranama buknula  je u noći zmeđu 23. i 24. avgusta 2013. godine. Prvog dana epidemije u Domu zdravlja je bilo ukupno 318 pacijenata, a najviše je pregledano u Dječijem dispanzeru, gdje je samo u prvoj smjeni dato oko stotinu infuzija. Dom zdravlja i Opšta bolnica bili su kao u ratnom stanju, a konačan bilans onih koji su potražili pomoć ljekara popeo se na oko dvije hiljade, dok se pretpostavljalo da se još dva puta toliko građana liječilo samostalno, odnosno nije javilo ljekaru.

U prilog činjenici da je uzročnik epidemije bila voda, govori i podatak da su obolijevanja zabilježena samo na području koje se napaja vodom sa gradskog vodovoda. Tih dana to je na konferenciji za štampu u Beranama potvrdio i tadašnji direktor Instituta za javno zdravlje Boban Mugoša.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo