Uncategorized
SUOČAVANJE SRBIJE SA RATNIM ZLOČINIMA: Medijsko suđenje generalu Dikoviću
Tužilaštvo za ratne zločine Srbije je u januaru 2012. godine odbacilo navode Fonda za humanitarno pravo da je general Ljubiša Diković, tadašnji načelnik Generalštaba Vojske Srbije, odgovoran za zločine počinjene 1994 -95. u pograničnom području prema BiH – Bajina Bašta, protiv Bošnjaka.
Tužilaštvo je saopštilo: „Tužilaštvo za ratne zločine Republike Srbije izvršilo je proveru navoda Fonda za humanitarno pravo uvidom u sve predmete ratnih zločina koji je Fond naveo u Dosijeu Ljubiše Dikovića i utvrdilo da ne postoji bilo kakav osnov za sumnju za krivičnu odgovornost načelnika Generalštaba Vojske Srbije generala Dikovića za ratne zločine”.
Tužilaštvo je naglasilo da imena generala Dikovića nema ni u krivičnoj prijavi FHP podnetoj 3. marta 2009. protiv sedam osoba za događaje na Kosovu. Tadašnji ministar odbrane i potpredsednik DS Dragan Šutanovac oštro je reagovao na optužbe FHP na račun Dikovića kojeg je Fond označio kao nepodobnog za mesto načelnika GŠ VS, tvrdeći da se radi o „lažnim, neprimerenim i monstruoznim izveštajima”. Nakon saopštenja Tužilaštva, Diković je podneo krivičnu prijavu protiv FHP i tadašnje direktorke Nataše Kandić.
Informacija da na području Rudnice, u okolini Raške, postoji masovna grobnica kosovskih Albanaca, dobijena je svedočenjem jednog Albanca pred Okružnim sudom u Kosovskoj Mitrovici, u predmetu tzv. Dreničke grupe. Lokacija je više puta pretraživana počev od 2007, a u maju 2010. Tužilaštvo je saopštilo da je otkrivena „potencijalna” grobnica u Rudnici kod Raške. Iskopavanja su počela 23. aprila 2014. na osnovu naredbe Višeg suda u Beogradu, Odeljenja za ratne zločine. Do oktobra 2014. Euleksu su predati posmrtni ostaci 52 osobe čiji je identitet utvrđen metodom DNK analize, kako je saopštila Komisija Vlade Srbije za nestale. Radi se o muškarcima starim od 14 do 87 godina. Mesto masovne grobnice nalazi se neposredno uz parcelu koju je pre 1999. koristila Vojska Jugislavije i gde je sagrađena kasarna, ustupljena 2006 .
MUP-u Srbije, stoji u dokumentima.
FHP je dosije o masovnoj grobnici Rudnica nedavno predstavio javnosti, pominjući ponovo načelnika GŠ VS generala Ljubišu Dikovića kao jednog od navodno odgovornih za likvidacije, jer je u vreme izvršenja zločina (april-maj 1999), bio na čelu 37. motorizovane brigade VJ koja je, po navodima Fonda, involvirana u zločine u oblasti Rudnice, i to u selima Rezala i Staro Čitakovo.
Sandra Orlović, sadašnja izvršna direktorka FHP, rekla je da se iz dokumenata vidi i da su u prevozu i saniranju tela nakon zločina učestvovale zvanične institucije i vojni i policijski organi Srbije, a Milica Kostić , takođe iz FHP, naglasila je da su se zločini u četiri sela (Rezala, Staro Čikatovo, Donja Zabela i Gladno Selo), odvijali po ,,ustaljenom principu Vojske Jugoslavije” , odnosno da je Vojska ulazila u sela rano ujutro, žene i decu proterivala u Albaniju, a muškarce ubijala. Na predstavljanju Dosijea Rudnica u beogradskom Medija centru bila je i predstavnica Tužilaštva za ratne zločine Jasna Janković, koja je rekla da se radi na identifikaciji tela pronađenih u masovnoj grobnici i da je to početak predistražnog postupka, naglasivši da je „cilj Tužilaštva da se otkriju svi odgovorni za ratne zločine”.
Pominjanje navodne odgovornosti generala Dikovića u vezi sa ovim zločinima izazvalo je lavinu reakcija, od ministra odbrane Bratislava Gašića do premijera Aleksandra Vučića i predsednika Srbije Tomislava Nikolića, koji je povodom Dana državnosti Republike Srbije Dikovića odlikovao Ordenom belog orla sa mačevima prvog stepena, za naročite zasluge u izgradnji sistema odbrane, komandovanja i rukovođenja. Ministar odbrane Gašić je, braneći Dikovića, rekao kako određenim interesnim krugovima smeta činjenica „da ne mogu da komanduju srpskom premijeru Aleksandru Vučiću”, te da je atmosfera koja se tim povodom stvara slična kao pred atentat na Zorana Đinđića. Gašić sve povezuje i sa kritikom na njegov račun od strane Saše Jankovića i Rodoljuba Šabića koji su tražili da on dostavi nekolike informacije iz oblasti vojnog vazduhoplovstva. Vučić je tvrdio da je sve to usmereno na izazivanje nestabilnosti u zemlji, a Nikolić je ubrzo lično primio Dikovića, pohvalio ga i nekoliko dana kasnije odlikovao.
Sa velikom rezervom i negodovanjem dočekane su i kritike iz američke administracije, posebno izjava zamenika pomoćnika državnog sekretara Tomasa Melija, koji je rekao da vlast ne bi trebalo da ignoriše NVO sektor. Ni zvaničnici Kosova, kao Hašim Tači, nisu zaobišli ove događaje, pa je Tači nedavno na sednici SB UN o Kosovu ponovo pozvao Srbiju da se „suoči sa ratnim zločinima”.
General Ljubiša Diković je u emisiji Teška reč ne TV Pinku rekao da se radi o „prljavoj kampanji”, jer on nije nikada „planirao niti organizovao, niti učestvovao i na bilo koji drugi način podstrekivao na vršenje ratnih zločina”. Diković je u medijima tvrdio da u vreme izvršenja zločina u oblasti Rudnica njegova 37. motorizovana brigada uopšte nije bila na Kosovu. U intervjuu Danasu, Diković je sve nazvao „medijskim optuživanjem i medijskim suđenjem” koji nisu „institucionalne kategorije”. U tom intervjuu je rekao i to da je današnja situacija na KIM „najveći politički i bezbednosni izazov”. Načelnik generalštaba u svoju odbranu pominje i to da se u vreme izvršenja zločina, za koje se on komandno tereti u navodima FHP, to krivično delo nije postojalo u našem zakonodavstvu…
Bura oko Dikovića ne stišava se, pa je Tužilac za ratne zločine Vladimir Vukčević, u intervjuu NIN-u, izjavio da se sve u vezi sa navodima koji terete Dikovića ispituje i da: „Nema tog Dikovića koji je iznad zakona”.
Navodi zaštitnika građana Saše Jankovića da je Vojno-bezbednosna agencija neovlašćeno prisluškivala veliki broj javnih ličnosti, od političara do šefova sindikata (afera Srpski Votergejt), i optužbe ministra odbrane Gašića da je novu prislušnu aparaturu nabavio bivši ministar odbrane Dragan Šutanovac i da je upravo on prisluškivao čak i tadašnjeg šefa države i svog kuma Borisa Tadića, još više su iskomplikovale tzv. bezbednosna pitanja u Srbiji, polako odvlačeći pažnju javnosti od „slučaja Diković”. A „teorija zavere” Zapada kome, navodno, više nije po volji vlast SNS-SPS i liderstvo Aleksandra Vučića, dokazuje se i najnovijim zahtevima Haškog tribunala da se u domaćim sudovima pokrenu postupci protiv onih koji su „ometali pravdu”, navodeći posebno najbliže saradnike Vojislava Šešelja, Vjericu Radetu i Nemanju Šarovića.
KARIJERA
Sredinom decembra 2011. tada general-potpukovnik Ljubiša Diković, na predlog predsednika Borisa Tadića, postaje načelnik GŠ VS. Prethodno se glasine o njegovom postavljenju, u listu Blic, od nezvaničnih sagovornika lista, ocenjuju kao dobar izbor. Jedan od anonimnih podržavalaca izbora Dikovića, kaže i ovo: „Bio je na službi u Bosni kada je počeo rat, načelnik štaba u Raškoj, kao i komandant brigade u Drenici na Kosovu gde je u vreme rata bilo najteže”.
Ljubiša Diković, rođen u Užicu 1960. godine, završava srednju vojnu školu 1979, a od svršetka Vojne akademije i dobijanja čina potporučnika JNA 1984. sledi njegov uspon i jedna savršeno uzlazna karijera tokom 90-tih godina, koja se nastavlja i 2000-tih, sve do vrha i karijernog maksimuma jednog vojnika: 2005. general major, 2009. general potpukovnik, 2013. general.
Prema biografiji Dikovića na Vikipediji, u vreme ratova 90-tih, bio je na dužnosti: komandanta 16. graničnog bataljona 1992-1996, načelnika štaba 37. motorizovane brigade 1996-1998, komandata 37. motorizovane brigade 1998-2001. Vojske Jugoslavije. U zvaničnoj biografiji na sajtu Vojske Srbije, nema odrednice godine uz navođenja ovih vojnih dužnosti.
ČETIRI PITANJA FHP
S obzirom na to da predstavnici FHP nisu bili pozvani u emisiju Teška reč na TV Pink, oni su se generalu Dikoviću javno obratili:
„ U vezi sa zločinom nad najmanje 41 civilom u selu Rezala (opština Srbica) počinjenim 5. aprila 1999. čijih je 27 tela pronađeno u Rudnici, odnosno delovanjem 37. mtbr u Rezali tog dana, kao i postupcima Odeljenja za asanaciju 37. mtbr 13. aprila 1999. godine u vezi sa telima žrtava zločina u Rezali.
1. Šta su podrazumevali „pretres, razbijanje i uništenje ŠTS (šiptarsko-terorističkih snaga)” u naselju Delijaj Mahala u Rezali, naređeni u Zapovesti Ljubiše Dikovića od 4. aprila 1999. godine, te koliko je “ŠTS” pronađeno ili likvidirano 5. aprila 1999. godine u ovom selu?
2. Koja jedinica MUP-a je sa Drugim motorizovanim bataljonom 37. mtbr učestvovala u akciji u Rezali, a koja se pod uopštenom formulacijom „MUP” spominje u Zapovesti od 4. aprila 1999. godine?
3. Šta je Odeljenje za asanaciju 37. motorizovane brigade uradilo sa „30-40 tela” u Rezali nakon što je 18. aprila 1999. godine istražni sudija Okružnog suda u Kosovskoj Mitrovici odbio da sprovede istragu i insistirao da istražne radnje preduzmu vojni istražni organi, te da li su organi 37. mtbr o tome obavestili vojne istražne organe?
4. Zbog čega Ministarstvo odbrane odbija da dostavi borbene izveštaje 37. motorizovane brigade za 5. (dan zločina u Rezali) i 6. april 1999. godine, kada je više borbenih izveštaja ove brigade dostupno javnosti?”
Nastasja RADOVIĆ
Komentari
Dugo čekani Dnevni boravak za stare u Kolašinu radio je samo mjesec i po. U lokalnoj upravi i Centru za socijalni rad ne može se dobiti informacija kada bi taj servis mogao biti ponovo dostupan korisnicama
Najstariji Kolašinci ponovo su bez prostora gdje bi mogli da provode određeni dio dana, ali i da dobiju toli obrok i najneophodniju stručnu podršku. Privilegiju da imaju na raspolaganju servis za podršku, pripadnici „trećeg doba” u toj varoši imali su samo od novembra do kraja decembra prošle godine. Najavljivan od 2018, adaptiran dvije godine, Dnevni boravak za stare u Kolašinu zvanično je otvoren u novembru prošle godine. Od Nove godine, vrata tog prostora su zaključana, a trenutno je teško dobiti odgovor na pitanje do kada. Prema nezvaničnim informacijama iz Centra za socijalni rad Kolašin i Mojkovac, resorno ministarstvo, koje je nosilac tog projekta, čeka da se u vođenje servisa uključe ili lokalna uprava ili licencirana NVO.
Dnevni boravci za stare u Crnoj Gori otvarani su u saradnji sa Kancelarijom Programa Ujedinjenih nacija za razvoj, kroz projekat razvoja kapaciteta usluge socijalne zaštite u našoj državi. U okviru tog projekta trajalo je i dugo adaptiranje prostora u Kolašinu. Opština je dugo prolongirala odluku o određivanju lokacije. Sada smatraju da su sve svoje obaveze prema najstarijim sugrađanima završili, ustupajući prostor za Dnevni boravak. U kolašinskoj lokalnoj upravi još ne znaju koje bi trebalo da budu njihove obaveze u funkcionisanju tog servisa. Kako je za Monitor kazao Sekretar za finansije Dragan Bulatović, još nijesu dobili zvanični dopis sa sličnim očekivanjima sa bilo koje adrese. Zbog toga, objašnjava, ne mogu ni kazati da li će Opština i na koji način doprinijeti projektu.
„Lokalna uprava je, skupštinskom odlukom, za potrebe Dnevnog boravka za stare ustupila prostor od 80m2 u zgradi koja je opštinsko vlasništvo. Taj objakat se nalazi u Ulici Jagoša Simonovića. Nemamo, koliko je znam, nikav upit, predlog incijativu ili informaciju o načinima na koje bismo se mogli uključiti u funkcionisanje tog servisa. Obaviješteni smo kad je počeo da radi. Ne znam ništa o zatvaranju niti kako funkcioniše“, kazao je Bulatović.
Na sajtu JU Centri za socijalni rad Crne Gore, uz informaciju o početku rada, piše i da će Dnevni boravak korisnicima u Kolašinu pružati usluge toplog obroka, psihosocijalne podrške, sitnih medicinskih usluga… Takođe i organizovanje društvenih igara, dnevno posluženje, realizaciju radionica u saradnji sa osnovnim školama, orgnizovanje izleta…
Tokom kratkog rada, u Dnevnom boravku bilo je svega nekoliko korisnika. Uglavnom onih koji su u stanju socijalne potrebe. No, njihovo iskustvo govori da je taj servis, čak i u tom kratkom periodu, bio nedostupan mnogima kojima je podrška neophodna.
„Bila sam svega dva dana. Nije bilo loše. Dobijali smo sok, kafu, jedan obrok, koji je donošen iz obližnjeg restorana. Imali smo televiziju i mogućnost za društvene igre. Bilo je toplo i udobno. Međutim, i da nastavi da radi, ne znam kako bih više mogla da dolazim. Ta kuća je u centru grada, a ja živim u prigradskom naselji, dva i po kilometra daleko od centra. Svaki put treba da platim taksi u oba pravca, što nije malo s obzirom na to da sam korinica socijalnih davanja. Uostalom, za taj novac bih mogla bih sebi taj jedan obrok da obezbijedim”, kaže sedamdesetdvogodišnja Kolašinka.
Ona tvrdi da bi trebalo razmisliti i o načinima da se u staračka, i uglavnom samačka domaćinstva, besplatni obrok nekako dopremi, pa da korinici ne moraju dolaziti. Tvrdi i da je čula od ostalih rijetkih korisnika kratkotrajnog rada servisa Dnevnog boraka da im je komplikovano da dolaze svakodnevno.
„Bilo je korisno jer sam se poslije dužeg vremena zatvorenosti u kući, srela sa nekim vršnjacima. Razgovarali smo, gledali TV… Pričali smo o zajedničkim mukama, a nije ih malo. Predugo traju dani kad je čovjek bolestan, star i sam… Nijesu nas obavijetili o zatvaranju Dnevnog boravka, čula sam nešto da je problem plaćati struju, a to bi, valjda, trebalo Oština da radi. Dobro bi bilo da ga ponovo otvore, pa ko može da dolazi, nek’ dolazi, ko ne može, neka sjedi kući, kao i do sada”, priča sagovornica Monitora.
U Opštinskoj organizaciji penzionera Kolašin gotovo da ne znaju ništa o načinu na koji je zamišljen rad Dnevnog boravka. Niko ih, tvrde, nije pitao za savjete niti pokazao incijativu da ih uključi u funkcionisanje. Iako su prostorije Udruženja penzionera i Dnevni boravak u istoj zgradi, kažu da su potpuno neinformisani.
„Dok se prostor uređivao pružili smo tehničku podršku, koliko smo mogli, s obzirom na to da smo u istoj zgradi. To je sve. Čula sam da je ideja da se tamo pružaju usluge starima u stanju socijalne potrebe. Ni to precizno ne znam. U svakom slučaju, podržavamo svaki oblik osnaživanja i pomoći najstrijim, ali uz brižljivo analiziranje njihovih stvarnih potreba. Čini mi se da je to izostalo”, kaže predsjednica kolašinske organizacije penzionera Ljiljana Tatić.
Ona podsjeća na veliki broj starijih ljudi na seoskom području, kojima su, kaže ona, usluge Dnevnog boravka daleko i nedostižne. Tatić kaže da je u Kolašinu oko 1.400 penzionera, te da ni njihov položaj nije zavidan. Potrebana im je, zaključuje ona, višestruka i multidiscplinarna podrška. Objašnjava da je pandemija donijela nove strahove, izolovanost i nove egzistencijalne probleme.
„Podjednako bitno kao i novac za osnovne potrebe je uključivanje starijih u aktivnosti koje su primjerene njihovom zdravstvenom stanju i starosnom dobu. Druženje, zabava, razgovori, izleti… sve bi to upotpunilo i uljepšalo njihovu svakonevnicu. Mi se trudimo, i pored orgraničenih sredstava, da dio tih potreba i zadovoljimo. Međutim, opet, ostaje veliki broj naših vršnjaka izvan toga. Ili su daleko od grada ili su bolesni”, objašnjava ona.
Organizacija penzionera u Kolašinu koristi prostor od oko 80m2, uključujući i kancelariju. No veliki problem je održavanje, zagrijavanje i plaćanje računa za struju. Iz opštinske kase ove godine će biti izdvojeno svega 1.000 eura za to udruženje. Imaju još 400 eura prihoda od članarina. Polovinom novca dobijenog iz lokalnog budžeta, kažu, kupili su drva za ogrjev, a račun za struju im je opterećen i ratama kojima otplaćuju raniji dug. Od Opštine su ove godine tražili oko 5.000 eura. Međutim, taj zahtjev su iz lokalne uprave ocijenili kao neosnovan.
Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Komentari
Imate li ideju za novinarsku priču od javnog interesa, želite li da istražujete teme od značaja za Crnu Goru i proces evropskih integracija, vezanih prije svega za Poglavlje 27 i zaštitu životne sredine? Da li hoćete da uz trening i mentore iz zemlje i regiona, rukovodeći se najvišim standardima, razvijete temu koja vas zanima? Hoćete li da se vaša priča objavi u regionu, da se prevede na engleski jezik, dopre do čitalaca van našeg govornog područja?
Ako na ova pitanja odgovorite potvrdno, prijavite svoje ideje za istraživačke tekstove od javnog interesa vezane za proces evropskih integracija. Autori najboljih prijedloga će proći trening, koji će se održati u Crnoj Gori krajem aprila 2021.
Nakon trenga, izvršiće se selekcija. Tri kandidata sa najboljim idejama, novinarskim vještinama i znanjima, uz mentorsku podršku uredničkog tima iz zemlje i regiona, realizovaće svoje istraživačke projekte.
Nakon završetka istraživanja, svi radovi će biti objavljeni na sajtovima CIN-CG-a i BIRN-a, kao i u posebnoj dvojezičnoj publikaciji i e-knjizi.
Pravo apliciranja imaju svi novinari iz Crne Gore sa istraživačkim sklonostima i iskustvom. Pored treninga, mentorske i uredničke podrške, odabrani kandidati dobiće i 1000 eura za rad na pričama (umanjenih za oko 9% poreza na honorare).
Konkurs se sprovodi u okviru projekta Istraživačko novinarstvo, ekološke teME, učešće građana/ki, koji finansira Evropska unija, a kofinansira Ministarstvo javne uprave, digitalnog društva i medija.
Prijave sa prijedlozima se šalju do 26. marta 2021. godine, na email: konkurscincg@gmail.com i assistantcincg@gmail.com.
Formulare za prijavu možete preuzeti na ovom LINKU
Ukoliko imate dodatnih pitanja, pošaljite ih na e-mail: konkurscincg@gmail.com ili na assistantcincg@gmail.com.
Komentari
Empty, broken playgrounds and benches, young people staring at smartphones while walking through the city – these were images of everyday life of young people in Podgorica. Closure of schools and one-month home isolation made the teens, after loosening of prevention measures, massively physically active. Podgorica streets these days are full of young people, who enjoy riding bikes, scooters, roller skates
The new emergency situation caused by spread of COVID- 9, closure of schools and one month home isolation, made teenagers, after loosening of prevention measures, massively physically active. Podgorica streets these days are full of young people, who enjoy riding bikes, scooters, roller skates… Basketball is played on the sports fields in the blocks. “Tracksuit” style can be seen throughout the city.
The situation was completely different before the coronavirus. Empty, broken playgrounds and benches, young people staring at smartphones while walking through the city. Taking photos for Instagram was a favourite sport. Cafés, bookmakers, rare bikers – these were images of everyday life of young people in the capital. Now, after a month long isolation, Podgorica has another, more beautiful face that resembles some European “smart city” with fewer cars, cleaner air and a wide range of alternative traffic.
As high school students told us, before the closure of schools, physical education classes were attended only by students who liked sports. Professors, they said, had an understanding, so they closed their eyes to those who were not interested in sports. The conditions for teaching in high schools range from poor to almost ideal.
– It all depends on the professor. New, young professors insist on work at the beginning, but gradually they also abate. Only those who want, attend physical education classes, mostly guys. I have no need to do that. I spend time learning some other subject with my friends. That's a great option. We have the equipment and space, the conditions in the gym are excellent. We have a lot of sections – skiing, cycling, hiking, swimming which operate at full capacity – said M.M. student of “Slobodan Skerovic” Grammar School.
And while in Grammar School students have the opportunity to socialize and have fun during organised recreational extracurricular activities, in some high schools there are high irregularities, so physical education classes have not been implemented at all.
– During four years of my education, I’ve entered gym only few times. We have almost never had that class. We use that time to take a break from school at a nearby café or to walk. We often see physical education professors sitting in cafés across the school – told us A.P. student of Economic High School “Mirko Vesovic”.
We should seek reasons for avoiding physical education classes, whose impact is vital for adolescents’ psychophysical development, also in breakthrough of new technologies. They captivate youth minds, tying them up to computers and surfing on the Internet.
– There is a sports court in the block, it's great, but it happens that there is nobody to play basketball with, everyone is online and it bothers them to go out – says S.L.
Besides that, teenagers mostly spend time in cafés, playing raffle or filling out bookmaker tickets or just hanging out in the street. Researches show an increase in drug, alcohol and gambling addictions among youth. The age limit for addicts is getting lower every year. It seems that the former campaign Sports against Drugs (2010) would be even more needed for young people today, giving them clearer insight into promising different reality. And maybe coronavirus isolation achieved that much faster.
– A new basketball court was built in the backyard of my building. A lot of kids play there. The courts are much better than before. Finally something starts to change – said M.Z.
Director of “Vaso Aligrudic” Electro-technical High School Veselin Picuric, points out that, thanks to the new young professors, physical education classes take place regularly, as well as that students within this subject have possibility to learn dance basics. He adds that outdoor sports fields were renovated three years ago in cooperation with the Ministry of Sports and are constantly available to recreational athletes in the area. However, the school gym is still inadequate.
– Sports hall, built in the early 70s, is deteriorated and has never been generally reconstructed. The roof leaks, the old wooden windows have collapsed, so we have to repair the floor every year. It is the only sports hall that was not renewed within the Energy Efficiency Program in Public Institutions three years ago. It is used by approx. 3,000 students from Electro-technical, Chemical and Civil Engineering high schools. Those children deserve a normal gym and adequate conditions – explains Picuric.
Despite their different starting positions, the most fortunate ones seem to be those students who have a good elementary school teacher who succeeds in fulfilling his/her mission despite the existing restrictions – to develop good recreational habits in young people through fun and socializing, often with his/her ideas, enthusiasm and extracurricular activities.
– All professors who take kids to competitions do it because they love their job. And it’s not the point to be the first, as some people think, but to participate. I often take kids to watch a game, skiing, swimming… And during this crisis period, physical education takes place on online platforms, and children submit their videos with successfully done exercises. We all do our jobs, but each of us in his/her own way. Guests in the class are also our friends, actors, singers, athletes, who explain children why they love sports. It is important not to experience sports as a competition, but to focus on awakening in children the desire to play a sport. Only then our mission is successful. It is not easy for us, because we are fighting against technology, lack of free time and everything else that makes modern life – said teacher of physical education at Primary School “Pavle Rovinski” Velimir Vlahovic.
It would be good to get good ideas and habits in place, and bad ones to bring to a minimum.
Balloon sports halls as an alternative
School gyms and outdoor courts are not the only places where young people engage in sports activities. During bad weather, young people opt for the use of balloon sports halls, although they are not satisfied with the quality of air inside them. “I prefer open space, it's healthier, only when the weather is bad, I opt for balloon sports halls, though the air is stale inside. Renting is not expensive, it depends, we give from 1.5 to 2.5 euros each – this is not expensive when more people gather to play”, said high school student M.K.
Renting costs are acceptable for children and income from balloon sports halls is used for school purposes. “70% out of income generated from balloon sports halls owned by schools, goes to school and 30% to Fund for Talents of the Ministry of Education”, told us Dijana Lakovic, Director of Elementary School “Pavle Rovinski”.
School management in Grammar School “Slobodan Skerovic” plans to invest income which they generate from balloon sports hall in an innovative way. “The contracts with the owners of balloon sports halls expire next year. Generated profit is used for school purposes. Part of my second mandate development plan includes building of a park space behind the school and possibly, restoring an athletic track”, announced Zoja Bojanic, Grammar School Director.
Reconstruction and construction of halls
The Ministry of Education points out that a lot of money has been invested in construction and reconstruction of the existing sports infrastructure in recent years.
Only last year, 16 projects, concerning reconstruction or construction of gyms throughout Montenegro were carried out, independently or in cooperation with other entities. Sports halls of Primary School “Ristan Pavlovic” in Pljevlja, Maritime High School in Kotor, Primary School “Marko Miljanov” in Bijelo Polje, Primary School “Salko Aljkovic” in Pljevlja, Grammar School in Cetinje, Primary School in Rozaje, Grammar School in Tuzi, Primary School “Blazo Jokov Orlandic” in Bar, Primary School “Oktoih” in Podgorica, Primary School “Orjenski bataljon” in Bijela and many others were equipped, constructed or reconstructed, as well as sports fields in Plav and Gusinje. Reconstruction of sports hall in Grammar School and Vocational High School in Rozaje will start soon, as well as construction of sports hall in Primary School “Lovćenski partizanski odred” in Cetinje.
Irena CEJOVIC
Elena DABETIC
Komentari
DRUGI KRUG: Čiji je rezervoar puniji
JAVNE TAJNE POLICIJSKE TORTURE: Kriminalci sa značkom
IMA LI DOVOLJNO PILOTA U SUSRET SEZONI POŽARA: Prekomandovani u kancelarije
-
Izdvojeno1 sedmicaI POMOĆNIK UPRAVE POLICIJE U ZATVORU ZBOG SUMNJI DA JE SARAĐIVAO SA KAVAČKIM KLANOM: Ko je kome gazda
-
INTERVJU1 sedmicaEDIN OMERČIĆ, ISTORIČAR, INSTITUT ZA ISTORIJU SARAJEVSKOG UNIVERZITETA: Politički je mit da je SDA bio jedini organizator otpora
-
Izdvojeno4 sedmiceANKETA: Favoriti i saputnici
-
FOKUS4 sedmicePRVI PREDSJEDNIČKI IZBORI NAKON PADA DPS-a: Na čijoj je strani neizvjesnost
-
OKO NAS3 sedmiceULCINJSKA PORT MILENA: Od simbola grada do septičke jame i nazad
-
INTERVJU4 sedmiceBETI LUČIĆ, GLUMICA: Nikog ne zanima mrtvo kazalište
-
FOKUS2 sedmicePRVI KRUG PREDSJEDNIČKIH IZBORA: Poraz ili pobjeda Đukanovićevog i Mandićevog partnerstva
-
DRUŠTVO4 sedmiceGRADONAČELNIK NIKŠIĆA NIJE KRIV ZA IZJAVE O ZLOČINU U SREBRENICI: Negiranje genocida na sudu prihvatljiv način