Dvadeset četvrtu godišnjicu prve ekološke države na ovoj planeti crnogorska vlast obilježila je – ćutanjem. Njen oprobani recept za nedjela koja ni silnom propagandnom lobotomijom ne može ni najnaivnijim da poturi kao svoj uspjeh nezabilježen u regionu, a i šire.

Ovo parče zemlje, kojim četvrt vijeka autokratski upravljaju Đukanović i družina, od tog 20. septembra 1991. godine, tone u ekološku katastrofu. Crne tačke u vidu deponija, među kojima dominiraju divlje, ukrašavaju državu od mora do visokih gora na sjeveru. I nemilosrdno truju zdravlje građana. Prošle godine zvanično je potvrđeno da se na divljim deponijama godišnje odloži gotovo 80.000 tona otpada i da se ne zna gdje završi još oko 26.000 tona.

Na ekološku katastrofu upozoravaju i strani eksperti. Alijansa za zdravlje i životnu sredinu (HEAL), vodeća evropska organizacija koja se bavi uticajem životne sredine na zdravlje u Evropskoj uniji, saopštila je krajem prošle godine da su Pljevlja lider među najzagađenijim mjestima u Evropi.

Ne pretjeruje Ekološko društvo Breznica što je ovih dana javilo: ,,Dok Sirija i druge zemlje imaju ekonomske izbjeglice, ekološka Crna Gora ima ekološke izbjeglice”.

U Ustavu je zapisano da je Crna Gora, ne samo ekološka, nego i demokratska i država socijalne pravde i vladavine prava. A demokratska je i država socijalne pravde i vladavine prava taman koliko i ekološka. I ti njeni predjeli išarani su crnim tačkama. Zato zbog takve Crne Gore u nedjelju Demokratski front započinje proteste čiji je osnovni zahtjev – formiranje prelazne vlade koja bi omogućila održavanje fer i poštenih izbora.

Vlast, a šta joj je drugo i preostalo, od protesta već pravi dramu i opasnost neslućenih razmjera. Toj manipulaciji pariraju organizatori protesta, a posebno je efektna poruka penzionerima Partije udruženih penzionera i invalida: „Gospodar može da vlada samo uz poslušnost naroda. Poznato je da je gospodar Đukanović za sve vrijeme svog gospodarenja poslušnost građana obezbjeđivao korupcijom, ucjenama , kupovinom ličnih karata, snagom partitokratitije, bezakonja i nepotizma, strogom kontrolom institucija sistema”.

I iz Ujedinjene reformske akcije upozoravaju: vlast je Crnu Goru dovela dotle da u njoj žive uplašeni građani, koji, osim što su na ivici egzistencije, strahuju i za fizičku sigurnost. Podmetnute eksplozije, zapaljeni automobili, reketiranje, zelenašenje i provalne krađe postale su svakodnevica.

A kad smo kod straha i ucjena pomenimo da je opet aktuelizovan nestanak sistema za prisluškivanje Jaguar, vlasništvo nekadašnjeg Petog vojnoobavještajnog centra Vojske Srbije i Crne Gore. Taj uređaj može da prati pet hiljada telefonskih razgovora u minuti sa daljine i do sto kilometara. Moguće da je u Crnoj Gori. I da sistematski prati nepodobne. Kao Veliki brat DPS-a.

Crnogorskoj vlasti ne stižu kritike samo sa domaćeg terena. Dobila je šamar i sa vrlo uticajne inostrane adrese. Ambasadorka SAD Margaret Uehara izjavila je da je Crna Gora zemlja porijekla, tranzita ali i odredište trgovine ljudima. ,,I kod vas je najzastupljeniji problem trgovina djece radi prošenja po ulicama, ali je prisutan i fenomen ugovaranja brakova sa mladim Romkinjama”, kazala je ambasadorka, pozivajući se na izvještaj Stejt dipartmenta o trgovini ljudima iz jula ove godine. Nije to jedina naša ružna slika nad kojom se iščuđavaju po bijelom svijetu.

Primiče se još jedna 24. godišnjica – velika crna tačka u novijoj istoriji Crne Gore. Prvog oktobra 1991, malo poslije proglašenja ekološke Crne Gore, počela je devetomjesečna vojna agresija na Konavle i Dubrovnik. Aktuelna crnogorska vlast, u malo izmijenjenom sastavu od današnjeg, bila je glavni akter ,,oslobađanja Dubrovnika”. Pošto bi ona i to rado prekrečila zaboravom, sigurno će i ovu godišnjicu prećutati. Bez griže savjesti.

Kako na ovim prostorima patetično zvuči ona izreka Salus populi suprema lex esto ( Dobro naroda treba da bude najviši zakon).

Veseljko KPORIVICA