Tek u ovoj nezavidnoj situaciji po zemlji, američka kontrašpijunaža se sjetila Lakija Lučijana koji je trunuo u kaznionici Sing Sing. Uslijedilo je nekoliko tajnih posjeta i dogovora da bi nekrunisani kralj zločina bio prebačen u zatvor u Alabamu radi lakše komunikacije. Očito je dogovor postignut jer su prestale sabotaže na brodovima i u lukama; štrajkbreheri Koze nostre su postali lojalni, a nekoliko desetina pohvatanih njemačkih špijuna su završili pred streljačkim vodovima. Tako je Lučijano uspio da iz zatvora nametne svoj zakon američkim sindikatima i da njegovi ljudi kao na tacni izruče vlastima mnoštvo diverzanata, sabotera i špijuna. Ipak, on će svoju ogromnu moć pokazati u Italiji, preciznije na Siciliji, u vrijeme koje je neposredno prethodilo invaziji ostrva kao i za vrijeme same invazije. To će uraditi u sadejstvu sa don Kalođerom Vizinijem i don Vitom Đenovezem. Očito je da je Laki Lučijano, iako u tamnici, ostao i dalje veliki autoritet u Mafiji i nekrunisani kralj talijanskog i američkog podzemlja.
I američka strana je izvršila svoj dio dogovora. Lučijano je umjesto 60 godina robijao najviše deset, ali je vjerovatnije da je to bilo samo sedam godina.
Uska povezanost organizovanog kriminala i visoke politike u Sjedinjenim Državama je nesporna. Ovim problemom se aktivno bavio američki senator i kandidat za predsjednika SAD Estes Kefauver od 1950. godine pa do smrti (1963). On je zaključio da „organizovani kriminal i politička korupcija idu ruku pod ruku. Ne bi ni moglo biti široke kriminalne organizacije bez jedne stalne i korisne saradnje između onih koji drže kormilo kriminaliteta i onih koji manevrišu politikom.
U mnoštvu utvrđenih slučajeva korupcije, senator Kefauver je izdvojio gradonačelnika Njujorka i bivšeg američkog ambasadora u Meksiku Vilijama Odijera koji je pred senatskom komisijom priznao da je održavao vrlo prisne veze sa poznatim gangsterskim bosom Frenkom Kostelom. I senator Dan Seritla je bio u prijateljskim odnosima sa velikim gangsterskim imenima koji su finansirali njegovu predizbornu kampanju. I senatori Libonati i Abuci su održavali poslovne i lične kontakte sa najvećim predstavnicima Koze nostre, pa je zbog nesporne saradnje Abuci bio više puta hapšen pod vrlo teškim optužbama, ali je uvijek oslobađan pošto bi prethodno priznao svoje veze, ali ne i inkriminacije koje su mu stavljane na teret.
O toj saradnji Kefauverova komisija je mogla sakupiti ono što je ocijenjeno kao „impozantna dokumentacija koja potvrđuje velik i odlučujući uticaj što ga gangsteri vrše na dvije velike političke stranke u SAD”. Prema toj dokumentaciji dobijao se dojam da je u to vrijeme demokratska stranka imala čak i više veze sa gangsterima negoli republikanci. No, pokazalo se da je praksa gangstera iz mafije takva da oni najčešće izvode dvostruku igru (kurziv je naš), pa subvencionišu i podupiru kandidate i eksponente i jedne i druge stranke, da bi im koristi bile sigurnije…
Ponekad gangsteri postaju poštovane ličnosti, dobročinitelji, filantropi, mecene, pa i na te načine prikrivaju svoju pravu narav i svoje poslove od kojih ne odustaju. Senatska komisija je, na primjer, istakla slučaj Džozefa Fuka u Čikagu, koji je osnovano jednu fondaciju koja nosi njegove ime, pa je dijelio subvencije socijalnim ustanovama. Vili Moreti, veliki eksponent gangsterizma na internacionalnoj osnovi, postao je mecena filma i nametuo holivudskim filmskim kompanijama svog štićenika Frenka Sinatru, koji je bio miljenik braće Fišeti, šefova mafijaškog gangsterizma u Čikagu, a oni su braća Al Kaponea.
Taj Moreti je bio saslušan od Kefauverove senatske komisije o svojim odnosima s politikom, te je izjavio da ima mnogo prijatelja u političkom ambijentu Amerike. Dodao je, međutim, da ga politika previše ne interesuje, jer bi inače i sam postao senator, pa bi možda sjedio i među članovima senatske komisije koja sada – slučajno – i njega saslušava…
I talijanska politička scena je poznata po bliskim vezama sa podzemljem pa su sociolozi, pravnici i etičari u dilemi da odrede ko je tu kriminalac. I ostale evropske zemlje su u istim problemima, ali je Italija kao kolijevka evropske civilizacije i domovina Mafije pod posebnom paskom evropske i svjetske, uvijek kritički, raspoložene javnosti.
Sama činjenica da je Mafija najjača i najbrojnija na Siciliji i Apeninskom poluostrvu, govori u prilog tezi da je veza između Mafije i politike u Italiji intenzivnija i na neki način „prirodnija” nego u drugim zemljama. Na isti način treba posmatrati povezanost između Koze nostre u Sjedinjenim Državama Amerike i tamošnjeg establišmenta.
Kada je Italija u pitanju, vrlo brojni nezavisni mediji jedva čekaju priliku da se pozabave pikantnim temama društvenog i političkog života. Zato je sa velikom pažnjom, ali i zabrinutošću, dočekana velika finansijska afera otkrivena početkom 1993. godine u Ministarstvu inostranih poslova Italije. Tom prilikom su uhapšena dvojica ambasadora koji su do tada uživali nepodijeljen ugled, ali su se na udaru našli i stručnjaci ministarstva koji su koordinirali distribuciju humanitarne pomoći – pretežno Somaliji Bangladešu i drugim zemljama u kojima su buktali ratovi ili su ih potresale i razarale snažne društvene i političke krize.
Utvrđeno je da je dobar dio pomoći ovim siromašnim zemljama otišao u džepove državnih zvaničnika i njima bliskih ljudi. Koliko je novca iz tog kontigenta otišlo političarima i u džepove pripadnika nomenklature i koliko je bijednika unesrećeno ili smrtno stradalo zbog uskraćene pomoći, nikada nije utvrđeno, ali se operiše sa ogromnim iznosima. Prema realnijim računicama, političke partije su od mita i korupcije u prosjeku godišnje ubirale oko deset hiljada milijardi lira; za posljednjih petnaest godina to je oko sto pedeset hiljada milijardi lira! Toliko, otprilike, danas iznosi italijanski unutrašnji dug, inače, jedan od najviših u svijetu razvijenih država.
Stvari komplikuje i činjenica da je u većem broju opština bila raspuštena lokalna vlast zbog snažnog uticaja Mafije.
U isto vrijeme (17. marta 1993.) je poput bombe odjeknula vijest da je pokrenut krivični postupak protiv Đulija Andreotija. Nacija je bila u šoku – Đulio Andreoti mafijaš. Najugledniji talijanski političar ne samo da je povezan sa Mafijom, nego je i okrvavio ruke. Kako se tvrdi, on je naručio ubistvo prefekta Palerma koji je trebao da zavede red na Siciliji. General Karlo Albert dela Kjeza, njegova mlada supruga i kompletna pratnja su izrešetani po nalogu Đulija Andreotija, tvrdila je štampa. (Čak su u opticaju bile informacije da je Andreoti spriječio oslobođenje demohrišćanskog prvaka Alda Mora koga su držale u zatočeništvu „Crvene brigade”). Nacija se našla u nedoumici i zbog toga što je Andreoti bio u društvu krupnih mafijaških bosova.
Sve u svemu, visoka politika i krupni kriminal su u dosluhu dok je korupcija postala uobičajen način „komunikacije” između onih koji imaju novac i moć onih koji bi htjeli da ih se dočepaju. Rezultat te simbioze je opšta pravna nesigurnost i rađanje države kriminalca.
Korupcija u policiji
Korupcija u policiji je samo nastavak i logična posljedica korupcije u politici. Između njih postoji skladna simbioza i dopuna, jer jedna drugu hrane i potpomažu. Policija radi u interesu političke partije koja vlada puneći njene kase novcem mjesnih reketara, ne zaboravljajući ni svoje interese. Međutim, loše opremljena i siromašna policija sa bijednim platama predodređena je da bude izložena kojekakvim izazovima i upadne u zabranjene zone primanja mita čine neminovno počinje da vrši raznovrsne zloupotrebe svoje službe. Tako se siromaštvo, koje je i samo po sebi bolest, pokazuje kao kriminogeni faktor. Kada korupcija ,,uđe” u policiju, ona je zahvati u svim njenim segmentima – od vrha do dna – graničnu i gradsku, jer se radi o istom segmentu izvršne funkcije države. Međutim, korupcija obične policije je vidljivija i dostupnija svakodnevnim pogledima građana, za razliku od pogranične policije koja je na «periferiji», što ne znači da njih pripada dio kriminalnog kolača. Naprotiv, njeni poslovi su krupniji i time profitabilniji. Krupni šverc ide preko državne granice. Zato su pomorske i vazdušne luke i drumski granični prelazi prava meka velikog biznisa. Tu niko nije nevin – ni carina, ni policija, ni granične vojne postaje.
(Nastavlja se)
HORIZONTI4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
INTERVJU4 sedmice
FOKUS4 sedmice
INTERVJU4 sedmice
ANKETA4 sedmice