Povežite se sa nama

OKO NAS

KONTROVERZE RAZVOJA SJEVERA – MALE HIDROELEKTRANE: Siromašni bogataši

Objavljeno prije

na

Okvirna predstava o dobiti pojedinih vlasnika MHE mogla se dobiti u vrijeme pandemije koronavirusa kada su, Nacionalnom koordinacionom tijelu za zarazne bolesti, skupa donirali 401.593 eura. To je bio, kako su saopštili, prihod ostvaren u februaru mjesecu 2020. godine

 

Kada bi svih deset malih hidroelektrana (MHE) na teritoriji opštine Andrijevica koje su u privatnom vlsništvu bile opštinske, to bi bila jedna od najbogatijih opština u Crnoj Gori sa prihodom  i budžetom koji bi godišnje iznosio oko četiri miliona eura. I ne bi im trebala sredstva iz egalizacionog fonda. Sadašnji budžet opštine Andrijevica planira se na oko dva i po miliona, a prihod od koncesija na vode za male hidrocentrale donosi oko deset odsto tog budžeta.

Sekretar za finansije Opštine Andrijevica, Stojan Mitrović, objašnjava da osim toga postoji i prihod od poreza na nepokretnosti, koji takođe nije beznačajan. „Kada planiram budžet računam sa oko 300 hiljada eura koje će pripasti Opštini, odnosno šest odsto od koncesija na vode za male hidroelektrane. Naravno, najbolje bi bilo da su sve te centrale državne ili opštinske, ali šta je tu je, i to treba maksimalno naplatiti i iskoristiti u korist građana.“

Mitrović dodaje da na teritoriji opštine Andrijevica ima deset malih hidrocentrala koje su u privatnom vlasništvu, kao i jedna opštinska, kojom gazduje preduzeće JP Vodovod. „Osim toga, na teritoriji Berana hidrocentrale u vlasništvu kompanije Hidroenergija Montenegro, Jelovica 1 i Jelovica 2, kao i jedna u selu Šekular, nalaze se na vodotocima koji pripadaju objema opštinama, tako da dijelimo prihode i od te tri male hidrocentrale po pola.“ Prema njegovim riječima, mjesečni prihod od koncesija zavisi od vodostaja, pa u ljetnjim mjesecima iznosi negdje oko šest hiljada eura, dok u mjesecima većih vodostaja taj prihod je na teritoriji opštine Andrijevica iznosi oko 35 hiljada eura.

Sekretar za finansije dodaje da se koncesije naplaćuju preko ministarstva finansija, i da 70 odsto pripada lokalnim saoupravama, 30 odsto ide u državni budžet. „Tu je značajna stavka porez na nepokretnosti, gdje se naplaćuje jedan odsto od vrijednosti male hidrocentrale. Vlasnici su do sada prikazivali samo vrijednost objekta, a ne i mašina, a mi smo vidjeli jednu presudu u korist opštine Berane gdje je presuđeno da se taj procenat računa u ukupnoj vrijednosti sa opremom“, kaže Mitrović i objašnjava

da ako jedna centrala vrijedi milion eura, a neke vrijede i više, jedan posto iznosi 10 hiljada eura. „Ako imamo deset malih elektrana u Andrijevici, to je minimum dodatnih stotinu hiljada eura, što ćemo ubuduće da gledamo da naplatimo na taj način“ – najavljuje Mitrović.

Deset hidrocentrala ne teritoriji ove sjeverne opštine su u privatnom vlasništvu sa koncesijama koje su im izdate na 30 godina. U tom periodu projekcija njihove zarade je oko 120 miliona eura, od čega bi svega devet miliona ostalo u opštinskom budetu. Ipak, u Opštini Andrijevica ocjenjuju da je procenat od šest odsto na koncesije na vode za male hidrocentrale za koji su se oni izborili dosta dobar, što nije slučaj u svim sjevernim opštinama, jer se u nekima kreće svega 0,5 odsto.

Posao izgradnje i gazdovanja MHE na sjeveru donosi laku i veliku dobit vlasnicima, dok lokalno stanovništvo od toga nema veće koristi. “Mislim da oni to što plate stražare i radnike na održavanju zarade za jedan dan, posebno u ovom dijelu godine kada su vodostaji veliki i veliki prihod od struje”, kaže jedan od mještana Šekulara. On je sračunao da četiri hidrolektrane u tom selu, gdje je napravljen pravi ekocid jer je kompletna Šekularska rijeka stavljena u cijevi i više praktično ne postoji, zapošljavaju po tri stražara, kao i četiri osobe koji rade na popravkama i održavanju. Od toga su dva fizička radnika i dva inženjera, ali oni pokrivaju i održavaju ne samo MHE u Šekularu, već i one u Lubnicama. Na prostoru mjesnog centra Lubnice zaposleno je oko 24 stražara i jedan radnik koji obilazi i kontroliše stražare.

Okvirna predstava o dobiti pojedinih vlasnika MHE mogla se dobiti u vrijeme pandemije koronavirusa, kada su, Nacionalnom koordinacionom tijelu za zarazne bolesti, skupa donirali 401.593 eura. To je bio, kako su saopštili, prihod ostvaren u februaru mjesecu 2020. godine. U toj donaciji su učestvovale kompanije Hidroenergija Montenegro iz Berana sa 186.600 eura, Kronor iz Podgorice sa 90.403 eura, Hydro Bistrica iz Podgorice sa 41.300 eura, Igma Energy iz Andrijevice sa 32.117 eura, Synergy iz Podgorice sa 30.000 eura, Nord Energy iz Andrijevice sa 18.673 eura i Simes inženjering iz Podgorice sa 2.500 eura.

Donacije NKT iz Andrijevice su tada dali Igma Energy i Nord Energy. Dok se za drugopomenutu kompaniju nije mogao naći podatak na koga se vodi, za prvu se sa sigurnoću zna da joj je vlasnik Igor Mašović. On je, prema donaciji, u fenbruaru te godine zaradio više od 32 hiljade eura. Važna činjenica je, međutim, da je Mašović u tom trenutku imao samo dvije male hidrolektrane, Bradavac i Pješivska Rijeka, dok je sada vlasnik ili suvlasnik u preko deset malih hidrolektrana. Sada kada je stavio u funkciju ostale hidrolektrane, godišnje, kao što se može vidjeti, prihoduje višemilionske iznose.

I Hidroenergija Montenegro sada na teritoriji Berana ima deset malih hidroelektrana. I sigurno na godišnjem novou ne manje od četiri miliona zarade. Poslije više od dvadeset promjena u centralnom registru, njeni vlasnici su Oleg Obradović sa 40 odsto i Ranko Radović sa 60 odsto vlasničkog udjela. Radoviću, koji je do tada bio izvršni direktor, za male pare su vlasništvo ustupili Ranko Ubović i Aleksandar Mijajlović, nekadašnji partneri iz kompanije Bemaks.

Podgorički Kronor vlasnik je malih hidrolektrana u Plavu. Monitor je pisao o tome kako je Kronor te dvije male hidrolektrane 2016. godine, bez ikavih posljedica, izgradio u srcu Nacionalnog parka Prokletije i da je njihov prihod veći od budžeta Opštine Plav.

Ne treba zaboraviti da proizvođačima energije iz MHE građani Crne Gore kroz subvencije na računima za struju, svake godine daju oko dvadeset miliona eura. Nije zato čudno što je devet njih odmah pokrenulo sudske sporove, čim je Vlada Zdravka Krivokapića raskinula ugovor za deset koncesija. Privredni sud je već donio dvije prvostepene presude u njihovu korist u vrijednosti oko milion eura, a pred Osnovnim sudom u Podgorici američkom državljaninu kosovskog porijekla, Fljorinu Krasnićiju, prvim vještačenjem utvrđena je izgubljena dobit u iznosu od čak 21,5 miliona eura. To je više od osam godišnjih budžeta Opštine Andrijevica.

                                                                                            Tufik SOFTIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo