Pod dirigentskom palicom lidera DPS-a Mila Đukanovića, poslanički hor u Skupštini Crne Gore, nepogrešivo aminuje vođine zamisli. Šef kluba poslanika Milutin Simović te prekaljeni borci za partijsku stvar – Zoran Jelić, Zoran Vukčević, Miodrag Vuković, Obrad Stanišić i slični – samo su udarni ešalon stranke. Iza njih, u udobnom zaleđu, krije se mnoštvo anonimusa. Dokazali su se u svojim sredinama, na lokalu, pa dobili nagradu za lojalnost i ćutanje. Sada žive od dva prsta.
Jedan od njih je široj javnosti nepoznati Šefkija Murić iz sela Bać, kod Rožaja. Između ostalih, u partijskoj preraspodjeli terenskog posla, zadužen je za tu opštinu. Kada se vrhovima partije, operativnim sposobnostima na terenu, dokazao sa mjesta predsjednika Opštinskog odbora DPS-a (od 2003. godine), napredovao je do poslanika, pozicije koju ,,profesionalno obavlja”. Član je Odbora za politički sistem i državnu upravu, te onog za ljudska prava i slobode.
Uoči prethodnih, oktobarskih parlamentarnih izbora Murić je, kao pravi vojnik partije, davao sve od sebe da Rožajce ubijedi u Đukanovićevu bajku. Sa govornice je poručivao: ,,Mi smo partija koja baštini i promoviše bogatstvo različitosti.” Ili: ,,Rožaje je grad u koji se rado dolazi, a ne odlazi”. Pola godine kasnije, tokom predsjedničke kampanje Filipa Vujanovića reciklirao je stare teze, u istom duhu: ,,Nastavljamo dalje čineći naš grad ljepšim, boljim i srećnijim”. Na koncu: ,,Rožaje je grad koji se gradi”. Kao Skadar.
Gradi se i Budva, u ritmu haosa. Odatle je dizač ruku Srđa Popović, rođeni Cetinjanin. Sociolog po struci, dokazivao se partiji (još se dokazuje) sa mjesta direktora Sredne mješovite škole Danilo Kiš u Budvi. Socijalistička narodna partija krajem prošle godine došla je do spiskova iz kojih se vidi da direktori javnih ustanova u Budvi vode evidencije o političkom opredjeljenju zaposlenih. Navodi se i da je „sa pojedinima oko glasanja razgovarao aktivista i funkcioner DPS-a Srđa Popović”.
Popović je odbornik u Skupštini opštine i član Izvršnog i Opštinskog odbora DPS-a u tom gradu. Sa tih pozicija, osjetili su u vrhu njegov potencijal, avanzovao je do nacionalnog Parlamenta, u višu ligu. Član je nekoliko odbora: za evropske integracije, za ljudska prava i slobode, za prosvjetu, nauku, kulturu i sport. Za sve.
Lojalnost mora biti nagrađena. Ostalim mjesečnim primanjima dodao je još 1.207 eura koliko dobija kao poslanik. Jednom mjesečno kapne još 300 eura sa računa Skupštine opštine. Nije mu bilo teško da dođe ni do kredita, naravno – Prve banke osnovane 1901. godine. Podigao je, na petnaest godina, 50.000 eura. Vozi luksuzni Volksvagen Tiguan TDI, proizveden 2008. godine. Ni ženi mu ne ide loše. Ljubomirka Popović radi u Turističkoj organizaciji Budva odakle kućni budžet pomaže sa 770 eura, ali i sa 3.000 eura godišnje od JP Mediteran reklame. Dva prsta su čudo.
Kako u Budvi, tako u Beranama. Saša Pešić i zvanično je jedan od nekolicine poslanika DPS-a koji se najmanje javljaju za riječ. Jasno je to na osnovu podataka o učešću poslanika u raspravama na sjednicama tokom proljećnog zasjedanja parlamenta, koje je objavila Skupština Crne Gore. Svjestan je Pešić, stalno zaposlen u Eletroprivredi Crne Gore: glas mu se broji podjednako kao i udarnim pesnicama režima u parlamentu, no – lakše je biti neprimjetan i povučen, u hladovini organizovanog kriminala.
Godinama je gradio povjerenje gospodara. Kalio se u beranskom kraju, zaduživao stranku, prije nego je dobio poziv za Skupštinu, bio: šef Odjeljenja za eksploataciju i upravljanje Elektrodistribucije Berane, Direktor Elektrodistribucije Berane, Site manager u Projektu unapređenja daljinskog mjerenja u FC Distribucija – EPCG, Odbornik u Skupštini opštine Berane u tri mandata – od 2000. član Odbora za privredu i finansije u SO Berane, Predsjednik Savjeta JU „Polimski muzej” – Berane. Član Glavnog odbora DPS-a, član Izvršnog odbora Opštinskog odbora DPS Berane.
Anonimni junaci su čudo, ćute i završavaju posao. Na spisku najneaktivnijih poslanika je Cetinjanin Jovan Martinović. Direktor Turističke organizacije Prijestonice i, od novembra 2011. godine, predsjednik Opštinskog odbora Demokratske partije socijalista Cetinja, Martinović je napredovao u skupštinske klupe. Ne promiče Đukanoviću i drugovima kadar za primjer. Sada je Martinović u Odboru za politički sistem, pravosuđe i upravu, u Odboru za evropske integracije, u Odboru za rodnu ravnopravnost. U svemu.
Jedan je od poslanika, koji se najviše trude da oponašaju predsjednika Vlade. I on voli naučnu fantastiku. Nedavno je kazao: ,,Naša pobjeda značiće dalji nastavak opsežnih aktivnosti i projekata za razvoj Cetinja”.
Vrednovana je njegova požrtvovanost: od Skupštine mjesečno dobija 1.237 eura, od Izvršnog odbora Turističke organizacije Prijestonice 950, od skupštinskih odbora 220. Cirkulišu pare: na banci ima 30.000 eura. Podigao je, kod iste banke, kredit od 20.000 eura. Vozi Audi A6, 2011. godište. Supruga Bojana radi takođe u krugu DPS-a, u Ministarstvu rada. Ni ona nije imuna na udobnost – vozi Peugeot 207, proizveden prije dvije godine.
Ruku za Đukanovića bezrezervno diže i, čak i u lokalu nepoznata, Marta Šćepanović. Mlada Kolašinka (rođena 1981) tokom predsjedničke kampanje govorila je u stranačkom transu, izigravajući varošku vračaru: ,,Kada sam oktobra prošle godine, na ovom istom mjestu, stala pred vas, dragi moji sugrađani, rekla sam da vam se obraćam kao budući poslanik DPS-a, sa liste Evropska Crna Gora – Milo Đukanović. I bilo je tako. Sada vam kao poslanik DPS-a, ali kao vaša sugrađanka, kažem da se ispred mene nalazi sadašnji ali i budući predsjednik Crne Gore gospodin Filip Vujanović”.
Nije slučajno Šćepanovićka, pravnica, dovedena u Skupštinu. Radila je vrijedno za partiju: bila je sekretar za inspekcijske poslove u opštini Kolašin, ali i načelnica Komunalne policije. Sada je i glavni administrator Opštine. U DPS-u opštinskog odbora Kolašin član je OO i IO u dva mandata, predsjednik MO Kolašin, predsjednik odbora Kolašin 2, član GO od 2012. godine. Tiho do karijere.
Čim je crvenim tepihom zakoračila u Skupštinu, bacila se u odbranu šefova. Zna praksu, treba odužiti dug partiji. Imitirala je starije kolege: „Nasuprot čestitog i pravičnog predsjednika je takozvani pravi predsjednik. Kao da predsjednici mogu da budu pravi i krivi. Kao da predsjednik može da bude nezavisni kandidat koji se punim ambasadorskim plućima zalagao za zavisnu Crnu Goru. Kao da predsjednik može biti neko ko onaj grb, koji se nepravedno nalazi na njegovoj govornici doživljava kao naljepnicu koja se mijenja, od slučaja do slučaja. Od izbora do izbora. A ne kao tetovažu srca koja je vječita.” Da zaviri, na šefovoj koži može pronaći tetovaže: od petokrake, preko prekrižene šahovnice, do krsta sa četiri ocila i crnogorskog grba.
Crnogorski grb je na srcu istetovirala i Nikšićanka Branka Tanasijević. U Opštinskom i Izvršnom odboru nikšićkog DPS-a je od 2000. godine, da bi je tri godine kasnije lansirali u Glavni odbor partije. To se poklapa i sa trenutkom kada postaje poslanica. Od tada niže zaduženja: članica i predsjednica Odbora za zdravstvo, rad i socijalno staranje, pa Odbor za prosvjetu, nauku, kulturu i sport, pa Nacionalni savjet za evropske integracije. Pa sve.
Tanasijević prima poslaničku platu od 1.263 eura, suvlasnica je stana u Nikšiću od 88 kvadrata, kuće i zemljišta. Zadužila se u iznosu od 27.500 eura. Suprug Slobodan u EPCG mjesečno zarađuje 1.560 eura, suvlasnik je stana od 88 m2 u Nikšiću i još dva stana: u Podgorici površine 76 i Nikšiću – 66 m2. I on je podigao kredit, u vrijednosti od 25.000 eura. Vozi ševrolet, proizveden 2011. Po sentenci iz crtanog filma Snupi, malo korigovanoj: govori tiho, i budi blizak DPS-u.
Tih je i Željko Aprcović. Rođen u Goraždu, živi i radi u Kotoru, Jedan je od poslanika DPS-a sa zvanične liste najpasivnijih u parlamentu. Ćuti i sluša. Predsjednik je odborničkog kluba u Skupštini opštine Kotor. Stoji mu u biografiji: radio je u kotorskoj lokalnoj upravi, na poziciji sekretara za urbanizam i stambeno-komunalne poslove. Odbornik je u lokalnom parlamentu u tri i predsjednik Kluba odbornika u dva mandata.
Zbog terenskih zaloga pozvan je u Skupštinu. Sada ga više ima: Ustavni i Zakonodavni odbor, Komisija za praćenje i kontrolu postupka privatizacije. Predsjednik je i FK Bokelj.
Tu je Aprcovićev kolega, Bjelopoljac Radovan Obradović. Prije nego je dobio partijski orden zasluge za posvećenost partijskoj stvari, u obliku poslaničke funkcije, obavljao je niz zaduženja, od Osnovnog tužilaštva do pozicije potpredsjednika opštine Bijelo Polje. Za trenutak je Obradović iskočio iz anonimnosti, kada je održao istorijski govor u kome je, u kontekstu vladavine Mila Đukanovića, na predizbornoj tribini DPS-a, poručio da je ,,bolje hiljadu magaraca koje vodi lav, nego obratno…” Lavovska poltronerija.
Ima još sličnih: Slobodan Radović iz Herceg Novog, Zoran Srzentić iz Bara, Halil Duković iz Tuzi, Žana Filipović iz Podgorice…Ko zna o njima? Dovoljno je da zna samo jedan, onaj za koga dižu ruke: šef partije.
Marko MILAČIĆ
HORIZONTI3 sedmice
DANAS, SJUTRA4 sedmice
FOKUS3 sedmice
INTERVJU4 sedmice
FOKUS4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
INTERVJU4 sedmice