Povežite se sa nama

OKO NAS

KOLAŠINSKE PREDIZBORNE HIDROELEKTRANE: Struja od papira

Objavljeno prije

na

Hidrocentrala Savo Mašković u Rijeci Mušovića, izgrađena poslije Drugog svjetskog rata, i dalje je jedina na području kolašinske opštine iako vlasti skoro deceniju obećavaju ,,iskorišćavanje kolašinskog hidropotencijala”.

Veliki planovi plasirani najčešće tokom predizbornih kampanja lokalnih i državnih funkcionera nijesu se obistinili. Nekoliko započetih projekata tek su u prvoj fazi realizacije, dok ostali postoje samo na papiru. Razlozi zbog kojih Kolašin nije dobio nijednu malu hidrocentralu za minulih sedam godina od kada je aktuelizovana priča na tu temu, višestruki su.

U lokalnoj upravi ne mogu mnogo da kažu o razlozima kašnjenja projekata od kojih su očekivali značajan priliv novca. Nezvanično, oni optužuju ,,komplikovane zakonske procedure” i neažurnost investitora. Zvanično, i dalje se nadaju da će pored turizma i poljoprivrede, male hidrolektrane značajno uvećati bogatstvo grada i otvoriti nova radna mjesta.

Glavni administrator kolašinske opštine Zoran Vlahović kaže da lokalna vlast radi na tome da se iskoristi bogati hidropotencijal kolašinske opštine. ,,Trenutno je u toku mjerenje na 14 vodotoka, koncesije za neke su već date, a investitori su u fazi pribavljanja dozvola ili su već počeli da rade. Iako se kasni, računamo na brže okončanje tih projekata jer valorizaciju energetskog potencijala vodotoka doživljavamo kao razvojnu šansu opštine”. Vlahović računa da će od velike koristi biti katastar voda čiju izradu za kolašinsku i još dvanaest sjevernih opština finasira češka Vlada.

U Ministarstvu ekonomije kažu da je planirana izgradnja šest malih hidrolektrana na vodotocima Crnja, Ljevišla Rijeka i Raštak. ,,Na vodotoku Crnja ugovor je potpisan sa koncesionarom Dekar Doo iz Podgorica tokom novembra 2007. godine. Tu je predviđena izgradnja tri male hidroelektrane – Crnja, Ljubaštica i Crni potok. Ukupna predviđena godišnja proizvodnja sva tri objekta iznosi 19 GWh”, objašnjava portparolka ministarstva Marina Živaljević.

Prema njenim riječima energetska dozvola za Ljevišku rijeku izdata je takođe društvu Dekar, a ugovorom je predviđena izgradnja i eksploatacija jedne male hidroelektrane instalisane snage 980KW sa predviđenom godišnjom proizvodnjom od 3,321 GWh. Na vodotoku Raštak izdate su dvije energetske dozvole privrednom društvu Kol Energy D.O.O. Kolašin. Tu je ugovorima predviđena izgradnja i eksploatacija dvije male hidroelektrane, koje će godišnje proizvoditi po 2496 Gwh.

Podaci pokazuju da lokalna vlast mora biti strpljiva kad je u pitanju ubiranje prvih prihoda od struje proizvedene na brzim planinskim vodama. Portparolka ministarstva ekonomije pojašnjava kašnjenje sa izgradnjom malih hidroelektrana na vodotoku Crnja: ,,Građevinske dozvole izdate su u decembru 2011. godine. Nakon dobijanja dozvola investitor je naišao na probleme vezane za priključenje objekata na elektro-distibutivnu mrežu. Pošto se radi o okolnostima na koje koncesionar nije mogao da utiče, ministarstvo ekonomije je pripremilo aneks Ugovora o koncesiji kojim se produžava rok za izgradnju”.

Za izgradnju hidroelektrana na Ljeviškoj Rijeci čeka se građevinska dozvola a krajnji rok je jul ove godine. Za taj vodotok, tvrde u Ministarstvu ekonomije, dobijeni su urbanističko-tehnički uslovi, čime je počela druga faza realizacije.

U slučaju hidrocentrale Raštak davno su probijeni svi rokovi, bar oni koje su postavile tadašnje kolašinske vlasti i slovački investitori. Struja u tom dijelu kolašinske opštine trebalo je da se proizvodi još u proljeće 2010. godine. Investitori su slovačka firma Saliy energy i opština. Oni su još 2009. godine formirali javno privatno preduzeće Kol energy u kom Opština ima 15 procenata vlasništva. Vrijednost izgradnje mini hidroelektrane, čija bi snaga trebalo da bude snaga 650 kilovata, a godišnja proizvodnja 2400 gigavat sati, je 11, 2 miliona eura.

Predstavnici kolašinske izvršne vlasti gotovo ništa ne znaju ni o preduzeću čiji je Opština osnivač ali ni o tome do koje faze je stigla gradnja hidroelektrane, koja je slovila za prvu slovačku investiciju u Crnoj Gori. U ministarstvu ekonomije kažu da je za hidrocentralu Raštak 1 dobijena građevinska dozvola tek u avgustu 2013. godine. Za drugi objekat iste snage na tom vodotoku u Morači tek je završen nacrt ugovora o koncesiji na osnovu izdate energetske dozvole. Potpisivanje ugovora očekuje se, kaže Živaljević, u najskorijem roku.

Predsjednik Opštine Darko Brajušković, potpredsjednici Đorđije Živković i Dragomir Dulović, i glavni administrator Vlahović kažu da ne znaju ni gdje je sjedište preduzeća Koll energy, a nije im poznato ni ko je u ime lokalne uprave zadužen za saradnju sa Slovacima. Detelje poslovanja prvog i jedinog javno – privatnog preduzeća u tom gradu ne zna još nekoliko opštinskih funkcionera.

,,Nijesam bio dio zakonodavne ili izvršne vlasti u vrijeme kada je preduzeće formirano. Od 2011. godine do sada, od kako sam potpredsjednik, nije bilo u proceduri nikakvih dokumenata koji se odnose na njegov rad. Nijesam se sretao ni sa izvršnim direktorom tog preduzeća, a nije mi poznato ni ko u ime lokalne uprave sarađuje sa njim”, kazao je Živković.

Martin Kolesar, izvršni direktor Koll energy, međutim, kaže da predstavnicima izvršne vlasti niko nije branio da se informišu. Naprotiv, tvrdi on, da mu je ko tražio dostavio bi sve podatke. ,,Aktima preduzeća predviđeno je da Opština imenuje nadzorni organ. Oni to nijesu učinili do sada. Možda i nije bilo potrebe za nadzorom. Nije bilo ni potrebe do sada za upravnim odborom. Ja sam nedavno predsjedniku Barjuškoviću kazao da može da zatraži sve informacije koje ga interesuju” kaže Kolesar.

On obećava da će građevinski radovi na Raštaku biti završeni do kraja ljeta ove godine, a struju će proizvoditi već u decembru. Radovi, tvrdi on napreduju. Nije se moglo brže, jer se neplanirano pribavljanje svih potrebnih ,,papira” prolongiralo sve do prije nekoliko mjeseci.

Izvršni direktor je objasnio da sjedište preduzeća Koll energy u Kolašinu i ne postoji: ,,Nije bilo potrebe ni za kancelarijama ni za zaposlenima. Ja sve organizujem telefonskim razgovorima sa stručnjacima građevinske i drugih struka koji su angažovani na projektu”, pojašnjava Kolesar činjenicu da je on jedini zaposleni u slovačko-kolašinskom preduzeću.

Ako se tako bude štedjelo sa radnim mjestima, mala vajda od obećanja da će hidroelektrane donijeti posao Kolašincima. Ako ih jednom bude.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo