Plansko izazivanje stečaja 2004. godine u Hotelsko-turističkom preduzeću Ulcinjska rivijera i niz drugih katastrofalnih privatizacija turističkih objekata izbrisali su Ulcinj s turističke mape Evrope. Grad koji je krajem osamdesetih ostvarivao gotovo 40 odsto turističkog prometa Crne Gore i imao sedam mjeseci sezone u hotelskim objektima u posljednje dvije decenije postao je sinonim za sindikalni turizam u trajanju od 45 dana. Ali, preduslova za povratak na stare staze Ulcinj još ima: potencijalno najveće resurse za praktično sve vidove turizma, ljubazne ljude i naljepše uređene plaže. Svi eksperti se slažu da bi izgradnja samo jednog većeg hotela sa četiri plus ili pet zvjezdica uticala na podizanje kvaliteta ponude, produžetak sezone, imala multiplikativan efekat na ostale grane privrede i zapošljavanje stotina novih radnika. I naravno, niko nema iluzija da će Ulcinj postati novi Dubai, Kan, Monako ili Monte Karlo, već da se, prije svega, obnove stari hoteli, koji su sada ili ruine ili su ih porušili novi vlasnici. Uostalom, da su samo poštovani potpisani investicioni ugovori, Ulcinj bi već imao oko 3,5 hiljade kreveta u hotelima visoke kategorije. Izgledalo je da će sa smjenom lokalne vlasti, do koje je došlo krajem septembra 2011. godine, uslijediti snažnija aktivnost na tom polju. Činjenica da je i državi zavisnoj od stranih ulaganja bila nužna bilo kakva investiciona aktivnost, te zainteresovanost nekih velikih međunarodnih kompanija, dodatno je podgrijavala nade Ulcinjana da će se krenuti u gradnju, odnosno obnovu starih hotela (Galeb, Jadran, Lido, Mediteran) ili u rekonstrukciju nekadašnjih objekata. Ali, nade su ubrzano kopnile, a silni investitori odustajali od posla ,,usljed globalne krize” ili pronalazili svakojake drugačije izgovore. Iako teško i mučno, nova je vlast u Ulcinju krenula u proces donošenja detaljnih urbanističkih planova. Činilo se da će se na taj način izbiti iz ruku argumenti onih koji su kupili najatraktivnije lokacije na ulcinjskoj rivijeri da ne mogu legalno graditi, za što su proteklih godina imali i nesumnjivu podršku centralnih vlasti. Tako je bivši ministar turizma Predrag Nenezić 2009. godine tvrdio da je ,,prostorno-planska dokumentacija u Ulcinju limitirana i da zato podgorički Rokšped, koji je kupio Galeb, ne može na vrijeme da realizuje ugovorom preuzetu obavezu”. Dolaskom nove vlasti, čelnici Rokšpeda su, na opšte iznenađenje ulcinjske javnosti, pokušali ubrzati postupak dobijanja svih potrebnih dozvola. Osigurali su podršku Ljubljanske NLB banke, Ministarstvo održivog razvoja i turizma dalo je saglasnost na predloženi nacrt, pa je preostalo da opština Ulcinj usvoji urbanistički projekat za taj objekat. No, neočekivano su počela zatezanja: od širine zahvata prostora morskog dobra za potrebe budućeg hotela pa sve do koeficijenata gradnje. Na prijedlog najveće stranke, Nove demokratske snage – FORCA, u opštinskom parlamentu su početkom prošle godine usvojeni amandmani kojima se dovodi u pitanje spratnost objekta i širina zahvata u zoni morskog dobra za potrebe hotela. ,,Amandmanima se otklanjaju nedostaci i otvara put za nesmetano odvijanje dalje zakonske procedure”, govorio je predsjednik opštine Nazif Cungu. Predstavnici obrađivača isticali su da se nakon javne rasprave oko nacrta budućeg objekta ne može više djelovati amandmanski. Još je dalje išao potpredsjednik opštine i lider opštinskog odbora SDP Selim Resulbegović, koji je kazao da će se usvojenim amandmanima doći u situaciju da se Galeb nikad ne izgradi. Iz crnogorske Vlade su se iščuđavali što ulcinjska vlast svojim potezima sprječava ,,investiciju od 50 miliona eura” i vršili snažan pritisak da do nje, ipak, dođe. Tadašnji ministar Predrag Sekulić je krajem jula prošle godine uputio pismo gradonačelniku Ulcinja u kojem ga je podsjetio da je ,,na sastanku sa premijerom zaključeno da je neophodno u najkraćem roku pristupiti stvaranju uslova za početak investicionih aktivnosti u hotel Galeb, odnosno poništenju amandmana koji su predloženi i u skupštinskoj proceduri usvojeni bez prethodne saglasnosti Ministarstva i protivno zakonu”. ,,U suprotnom, Ministarstvo će biti prinuđeno da preduzme aktivnosti koje za posljedicu mogu imati poništenje cjelokupnog postupka izrade planskog dokumenta, što bi nesumnjivo imalo krajnje negativne efekte na planirane rokove i dinamiku razvoja ovog projekta”, zaključuje se u dopisu.

Pritisak je pojačan i činjenicom što je Rokšped pred Osnovnim sudom u Ulcinju pokrenuo proceduru povraćaja 300 hiljada eura od lokalne samouprave koje su uplatili kao avans za komunalije, jer opština Ulcinj nije ispoštovala Ugovor o usvajanju planske dokumentacije. A budući da se FORCA nakon izbora u oktobru nekako ugurala u parlamentarnu većinu na državnom nivou, sazrela je i politička volja. Krajem decembra vladajuća većina u ulcinjskoj skupštini dobrovoljno je progutala kiselu jabuku, poništila sopstvene amandmane i usvojila urbanistički projekat za Galeb. Opoziciji koju u Ulcinju čine DPS, Demokratska unija Albanaca, koalicija Za bolji Ulcinj i Partija demokratskog prosperiteta, kao i SDP-u koji je dio većine, tek je preostalo da glasaju za tu odluku i da konstatuju da je uludo protraćena čitava godina. Kao što je već sada jasno da bar još tri godine Ulcinj neće dobiti neki veći hotel, koji mu je potreban kao hljeb nasušni. U svakom slučaju, dok Galeb ne poleti, Ulcinj neće imati bolju budućnost. Kako bi i mogao kada hotelski kapaciteti danas čine tek 3,4 odsto ukupnih smještajnih kapaciteta, a vlast se ponaša kao da ima deset puta više.

Mustafa CANKA