Povežite se sa nama

OKO NAS

KOLAŠINSKI GRADONAČELNIK VS BIVŠI POTPREDSJEDNIK KOLAŠINA: Nove selektivne optužbe

Objavljeno prije

na

Prvi čovjek Kolašina Darko Brajušković je prije deset dana, iziritiran prozivkama iz opozicionih redova, sazvao hitno, u sred vikenda, konferenciju za novinare i otkrio, kako je sam kazao – „samo dio sumnjivih rabota i trošenja novca bivše izvršne vlasti”. Ostali „dokazi” da neki od onih koji ga najžešće kritikuju nijesu časno radili, kaže Brajušković, nalaze se u jednoj od fioka u njegovom kabinetu.

Predsjednik Opštine je od cijele garniture bivše izvršne vlasti samo od bivšeg potrpredsjednika Panta Pekovića, sada odbornika SNP, tražio pojašnjenja za enormno trošenje novca namijenjenog za socijalnu pomoć i gorivo, od 2006. do 2010. godine. Sa Pekovićem je prethodno imao oštru polemiku u dnevnim novinama.

Peković jeste bio na visokoj opštinskoj funkciji, ali je Brajušković nekako zaboravio da je DPS bio u lokalnoj vlasti u tome periodu, a da je na čelu izvršne vlasti bio njihov sadašnji koalicioni partner Mileta Bulatović. U tom periodu tvrdi sada Brajušković, Peković je na sumnjiv način „rasknjižio” skoro pola miliona eura za gorivo i podijelio oko 400 000 eura socijalnih pomoći. DPS, tvrdi Brajušković, o tome ništa nije znao. To što je Bulatovićev potpis na svakom dokumentu koji je selektivno odabrao za konferenciju za novinare, Brajušković, kaže „za sada ne želi da komentariše”.

„Peković će znati što baš ovo njega pitam. Na spiskovima za socijalnu pomoć vidi se da je jedan čovjek čak 29 puta za tri godine primio po 50 eura. Neka odgovori kako se to desilo, na osnovu koje opštinske odluke i zakona, pa tek onda neka komentariše kako mi sada dijelimo socijalnu pomoć”, kazao je Brajušković.

Peković mu do sada nije odgovorio, a ono što se čulo na konferenciji za štampu nazvao je „glupostima”.

Kolašinci nestrpljivo čekaju da se Brajušković opet naljuti i pokaže novu seriju dokaza za, kako reče, krivična djela, pa potom vrati u svoje fioke. Ako bude kao do sada, ti će papiri kasno stići do nadležnih institucija, a malo je nade i da će povremeno Brajuškovićevo „otvaranje fioka” zainteresovati tužilaštvo. Tužilac nikada nije saopštio ni čime je rezultirala istraga u lokalnoj upravi od prije tri godine, sprovedena po krivičnoj prijavi odbornika SDP.

Koliko su novaca funkcioneri u Kolašinu, od kojih su neki sada u opozicionim klupama, potrošili za gorivo i reprerezentaciju od 2006. do 2011. godine nikada nije precizno saopšteno. Iz vlasti i dijela opozicije solidarno zvanično ćute. Nezvanično, s vremena na vrijeme progovore.

Tako su prije dvije godine, kada je lokalna uprava riješila da u zakup da restoran Vodenica, koji je do tada poslovao u okviru opštinskog preduzeća, do javnosti stigli podaci koliko su funkcioneri za tri godine pojeli i popili, ali i ostali dužni tom objektu. Ni manje ni više nego 73 000 eura. Još je ostalo nejasno da li su, upravo, ti dugovi zatvorili Vodenicu.

Odmah zatim, neki od onih koji su bili na spisku najčešćih gostiju Vodenice , potrudili su se da do novinara stignu i spiskovi koliko su njihove kolege potrošili na račun opštinske kase u nekim drugim ugostiteljskim objektima, ali i hotelima Lipka i Bjanka. Za par godina troškovi reprezentacije bili su oko 200 000 eura. Na dugačkim spiskovima su imena svih onih koji čine vlast i nekoliko sada opoziciono orijentisanih Kolašinca. Svi oni će se ponovo naći na izbornim listama, a niko od njih, bar da je javnosti poznato, nije do sada tužiocu objašnjavao zbog čega je za samo jedan dan potpisao račune od desetak hiljada eura za reprezentaciju.

Pored toga što su dobro jeli i pili u najpoznatijim kolašinskim restoranima i hotelima, za vrijeme zajedničke vlasti Bulatovićeve Grupe građana i Brajuškovićevog DPS, opštinski funkcioneri su, stiče se utisak, veći dio svog radnog, ali i slobodnog vremena, bili „na točkovima”. Na papirima koje u Opštini odbijaju zvanično da dostave, ali koji su, ipak stigli do novinara, vidi se da je samo tokom juna, avgusta, septembara i oktobra 2008. godine za gorivo potrošeno 250 511 eura. Na zbirnim nalozima za plaćanje koje je tada dostavio lokalnoj upravi Jugopetrol AD Kotor piše da je u opštinska vozila u junu natočeno goriva u vrijednosti od 67 000 eura, a skoro identični iznosi, od 67 600, odnosno 67 605 eura su na računima za septembar i avgust. U desetom mjesecu opštinski funkcioneri su malo manje putovali pa su na benzinskim pumpama potrošili oko 28 000 eura. Analizom računa sa Jugopetrolovih pumpi dolazi se do rezultata da su čelnici kolašinske vlasti, u avgustu te godine, koji je imao 21 radni dan, dnevno na gorivo trošili 3 219 eura. Gdje su sve putovali i koliko su poslova u interesu građana završili potrošivši za četiri mjeseca tačno 197 106 litara goriva do sada nikad nijesu objasnili. Osim obećanja da će rasprodati luksuzni opštinski vozni park, što je, uglavnom i učinio, Brajušković nikad nije ni saopštio kako je , kao bivši prvi čovjek OO DPS, dok je ta partija činila vlast, gledao na to da su za potrebe Opštine kupljeni, na primjer PMV „Landrover diskaver” 3SE čija je cijena od 42.000, TMV „Tojota rav-4″ vrijedna 35 000 i „Folswagen-Pasat” za koju je potrošeno 36.787 eura.

U dijelu opozicije koji nikad nije dobio priliku da u Kolašinu obavlja vlast, tvrde da su kako kažu, „sporadične i selektivne optužbe između bivših i sadašnjih koalicionih partnera licemjerne. Ta povremena „transparentnost”, tvrde u OO Nove služi za neku vrstu „političkih ucjena” i neće donijeti napredak Kolašinu.

Odbornike SDP sve podsjeća, kako kažu, „na brakorazvodnu parnicu koja se željom učesnika odvija duže nego što je nužno”.

„ U toj parnici dojučerašnji supružnici se ne spore oko imovine, sve su potrošili. Dugove je naravno napravio onaj drugi. Za problematičnu djecu se ne zna jesu li se „ugledala na lošeg oca” ili „grdno odoše na ujčevinu”, ali se oko starateljstva niko ne otima. Prljavi veš žene je prljaviji od prljavog veša muža… Niko ne pokušava da pokaže građanima da je radio zakonito i u javnom interesu, jedini cilj je pokazati da su oni drugi, uprkos nespornim sopstvenim manama, gori – kaže odbornik SDP Bojan Zeković.

Oni tvrde da je kriv i „onaj koji je juče radio sve ono za šta danas optužuje druge, kao i onaj drugi koji je kao predsjednik najjače partije i odbornik u Skupštini usvajao budžete i završne račune kojima planira i prihvata sve ono za šta danas optužuje prvog”.

U opoziciji ne zaboravlju da i dalje niko iz vlasti nije bio dovoljno odgovoran da saopšti ni nakon sedam godina koliko je koštalo uređenje centralne gradske zone. To su odbornici do sada pitali osam, a novinari bar dvadeset puta. Odgovor možda jednom stigne, ako se neko dovoljno „naljuti”, prije nekih izbora.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo