Da se u penziju ne ide i po sili zakona vjerovatno se nijedan crnogorski državni funkcioner ne bi do sudnjeg dana dobrovoljno rastao sa svojom višestruko privelogovanom pozicijom. Sudeći po bogatoj radnoj karijeri, začinjenoj brojnim aferama, i Branko Vujović bi istrajao na tome. Ali, godine ne biraju. Administrativni odbor Skupštine Crne Gore je prije nekoliko dana predložio da se Vujović razriješi funkcije predsjednika Savjeta Agencije za nadzor osiguranja zbog odlaska u pneziju.

Vujović se vinuo u sazvježđe visokih crnogorskih državnih funkcionera sa Cetinja. Bio je direktor Oboda, giganta koji je davno zatvorio pogone. Cetinjani mu nikad nisu zaboravili što je u crno zavio Cetinje kao direktor Oboda. I danas pominju da je prije nego je 1997. postao ministar trgovine vodio projekat izgradnje fabrike rešetaka u Plavu. Nezgodna asocijacija, pa iako se radi o specifičnom cetinjskom humoru.

Zvjezdane uspjehe postigao je u firmi, pri čijem se izgovoru mora bar jednom udahnuti vazduh – Agenciji za prestrukturiranje privrede i strana ulaganja. A više bi joj pristajalo – Agencija za rasprodaju državne imovine. Kao njen višegodišnji direktor Vujović je upravo u disciplini rasprodaja državne imovine postigao olimpijske rezultate.

Većina njegovih privatizacionih poslova bili su neuspješni i praćeni sumnjama da su bili nezakoniti i korupcionaški. Počev od Jugopetrola i nikšićke Željezare, pa sve do tendera za valorizaciju Buljarice, gotovo da nije bilo posla u koji je Vujović bio uključen a da on nije bio praćen kontroverzama. Dokazao je da mu je cilj da pri(h)vatizuje sve što stigne. Željezaru je tri puta što prodao što izdao pod zakup. Svaki put neuspješno.

Naravno, redovno je ignorisao optužbe da je privatizacijom pojedinih firmi državi Crnoj Gori i njenim građanima nanio ogromne štete. Protiv njega je tužilaštvo svojevreme podnijelo optužnicu zbog sumnje da je zloupotrijebio službeni položaj prilikom privatizacije Jugopetrola zato što je angažovao za savjetnika osobu kojoj je Vlada za to platila tričava tri miliona eura. Grupa za promjene optužila je Vujovića da je prodajom Jugopetrola grčkom Helenik petroleumu Crna Gora izgubila milione eura. ,,Može se slobodno reći da se radi o ekonomskom zločinu”, tvrdio je tadašnji izvršni direktor Grupe za promjene Nebojša Medojević.

Vujović je uzvratio: „Prodaja Jugopetrola je odlično realizovan posao za Crnu Goru”. Tada je taj mašinski inženjer zadivio svjetske ekonomske eksperte i lingviste inovacijom: ,,Proces privatizacije je živa stvar…”.

Prije osam godina, otvarajući u Budvi regionalnu konferenciju Održivost energetskog menadžmenta u javnim zgradama – od politike do lokalne akcije opet je zadivio javnost: „Uvođenje pojmova ‘energetska efikasnost’, ‘obnovljivi izvori energije’, ‘čiste tehnologije’ u svakodnevni rječnik građana Crne Gore predstavlja naš glavni cilj”.

Vujović se prije osam godina proslavio kao ministar ekonomije kada je udario na rukovodstvo Sindikata Željezare:,,Rukovodstvo Sindikata je nedavnim ekscesom nanijelo ogromnu štetu zaposlenima u Željezari i veliku sramotu Crnoj Gori”.

Ražestio se zato što sindikalci na tadašnjim protestima nisu klicali, aplaudirali i veličali lik Vujovćevom šefu Milu Đukanoviću. A pogotovo zbog najave Sindikata da će tražiti njegovu ostavku: ,,Neprimjereno je to što oni sebi daju za pravo da uslovljavaju ostavke ministara i Vlade”.

Skromno se pohvalio:,,Odgovorno se odnosim prema svom poslu koji je, htio ne htio, veoma transparentan”.

Vujović je, kao ministar ekonomije, poslovnom tajnom proglasio ugovore o privatizaciji KAP-a, Željezare, Telekoma i Jugopetrola, jer bi se njihovim objelodanjivanjem ,,značajno ugrozili komericijalni i drugi ekonomski, privatni i javni interesi”. Nešto kasnije javno je saopštio podatke iz tih ugovora, pa ga je MANS pitao da li je time ,,počinio krivično djelo odavanja poslovne tajne”.

MANS je uzalud optuživao Vujovića da Agencija za prestrukturiranje čini sve da sakrije podatke o privatizaciji, posebno one koji bi mogli ukazati na korupciju i zloupotrebu službenog položaja.

I manjinski akcionari Elektroprivrede Crne Gore svojevremeno su napadali Vujovića zbog štetnih ugovora o cijeni električne energije sa Željezarom i KAP-om.

Ništa od toga nije ga pokolebalo da nastavi sa rasprodajom državne imovine.

Direktor Uprave za sprečavanje pranja novca i finansiranje terorizma Predrag Mitrović izjavio je početkom 2012. godine da je na zahtjev tužilaštva pokrenuta istraga u vezi sa ,,aferom Telekom”. Američka Komisija za hartije od vrijednosti je utvrdila da je tokom privatizacije Telekoma Crne Gore 2005. bilo korupcije vrijedne 7,35 miliona eura preko fiktivnih ugovora za konsultantske usluge. Predsjednik Tenderske komisije bio je Vujović.

Krajem prošle godine mediji su javili da je Vujović, dugogodišnji državni funkcioner i akter brojnih privatizacionih poslova, za kratko vrijeme uspio da ostvari san svakog roditelja, za šta većini u Crnoj Gori treba cijeli životni vijek – njegovi sinovi su dobili posao u državnoj upravi, kupili stanove i luksuzne automobile. I on je značajno uvećao svoju imovinu. Za svega nekoliko godina njegova porodica je na kupovinu novih nekretnina i vozila potrošila oko 250.000 eura. MANS je utvrdio da se porijeklo te imovine ne može objasniti Vujovićevim zvaničnim prihodima. Vujović je tvrdio da je novac za to obezbijedio od ušteđevine, poklona i pozajmice.

MANS je saopštio da je Vujović kao predsjednik Tenderske komisije prije tri godine nesavjesno vršio službenu dužnost nadzora i zloupotrijebio službeni položaj u korist Konzorcijuma kompanija CPR-Impex i A.T.L. – Atlantic Technologies Ltd za kupovinu 100 odsto udjela Vlade Crne Gore u vezi sa postupkom prodaje državnog preduzeća Montenegro Defence Industry.

I još jedan noviji Vujovićev privatizacioni podvig. Skupština opštine Bar je u martu prošle godine jednoglasno usvojila zaključak da “smatra da je cjelishodno” da se zaustavi postupak prodaje 30 posto akcija Luke Bar iz državnog paketa, dok se ne završe infrastrukturni projekti u funkciji poslovanja Luke – rekonstrukcija željeznice i izgradnja auto-puta, te do donošenja Plana razvoja Crne Gore, i Strateškog plana razvoja Bara. Vujović je na to, kao predsjednik Tenderske komisije Savjeta za privatizaciju, reagovao ovako: ,,Zaključak Skupštine opštine Bar, kojim se od Vlade i Savjeta za privatizaciju traži obustava prodaje manjinskog paketa državnih akcija Luke Bar do završetka izgradnje autoputa i obnove pruge Bar-Beograd, nije obavezujući za Vladu”. Draginja Vuksanović, članica Predsjedništva i poslanica Socijaldemokratske partije, na to je uzvratila: ,,Ne očekujemo od Vladinih ‘eksperata’ i gurua crnogorske privatizacione pohare Branka Vujovića da odustanu”.

Kada je tužilaštvo optužilo Vujovića u vezi privatizacije Jugopetrola opozicija je tvrdila da je tužilaštvo trebalo da ga uhapsi i onemogući mu dalje obavljanje te funkcije. I to je otišlo u vjetar. Sud ga je oslobodio. Vujović se evo uskoro oslobađa tegobnih privatizacionih poslova.

Kule u oblacima

Poetkom 2003. godine Branko Vujović, tadašnji direktor Agencije za prestrukturiranje privrede i strana ulaganja, lansirao je senzacionalnu vijest: američka kompanija Lajf fondejšen vorldvajd kupuje Adu Bojanu i investrira čak 512 miliona eura! Koliki je to bio kapital dovoljno je reći da je godišnji budžet Crne Gore tada iznosio 431 milion eura.

Iza kompanije LFW, kako se nezvanično tvrdilo, stajao je bivši Klintonov zamjenik i Bušov protivkandidat na predsjedničkim izborima Al Gor. Upućeni su tvrdili, kako je o tim bajkama pisao Monitor, da se Vujović nadao da će mu na noge doći Al Gor da prospe tričavih pet stotina i kusur miliona eura.

Dvije godine ranije, prema zvaničnim najavama crnogorskih vlasti, jedna slovačka kompanija potpisala je predugovor o izgradnji luksuznog hotelskog kompleksa na ulcinjskoj Velikoj plaži.

,,Najvažnije je svakako to što je kupac spreman da u svakom momentu potpiše ugovor i počne investiciju”, uvjeravao je tranzicioni strateg Branko Vujović.

Bila je to još jedna kula u oblacima koju je gradio Vujović kao dokazani DPS trgovac.

Veseljko KOPRIVICA