Nedavno je objelodanjeno da je Komisija Univerziteta Mediteran, odlučila da neće da se bave plagijatom ministarke nauke Sanje Vlahović (ali ni njenog partijskog saborca Milana Babovića) jer, navodno, Zakonom o visokom obrazovanju, Statutom i drugim aktima Univerziteta koji se primjenjuju u datoj situaciji, nijesu regulisana osnovna pitanja plagijata.
Komisija tog fakulteta je, dakle, stala iza brutalnog falsifikata, iako je mogla da narečeno pitanje delegira, recimo, Etičkom odboru. No, nije tema ovog teksta pomenuti plagijat, pisali smo nedavno o tome, temu otvaramo pitanjem: ko je na čelu navedene, takve, Komisije? Depeesovac? Ne. Esdepeovac? Ne. Riječ je o esenpeovcu Srđanu Božoviću. Sinekura je, očigledno, učinila svoje. No, nije on jedini među opozicionarima, sadašnjim ili bivšim, neotporan na privilegije.
Božović, od rascjepa u DPS-u do nezavisnosti – potpredsjednik SNP-a, nekadašnji poslanik te partije, fino se snašao nakon odlaska iz poslaničkih klupa, prije oko pet godina. Sada je u instituciji koja je u srcu Đukanovićevog sistema: član je Savjeta Centralne banke Crne Gore. Tu mjesečno prihoduje 900 eura. Takođe član je i Odbora za reviziju CBCG. Uz to predavač je na Univerzitetu Mediteran odakle mjesečno dobije 950 eura (ček ga penzija od 664 eura), ali i profesor na Fakultetu za državne i evropske studije (za prošlu godinu odatle zaradio 1891 euro).
Ni suprugi Nataši Božović ne ide loše: zaposlena je u Višem sudu, angažovana i u Sudskom savjetu (od jula prošle godine), ali nađe vremena i za pojedine komisije. Od svega toga mjesečno je prošle godine dotirala kućnom budžetu (iz državnog) više od 2000 eura. Srđan u bankama ima depozit u vrijednosti od 42.000 eura, a Nataša skoro 30.000.
Treba li onda da čudi – imajući u vidu udobnost u kombinaciji sa medijskom zavjetrinom – to što Božović neće ni da odgovori novinaru, autoru ovog teksta, kada ga zove za komentar povodom plagijata ministarke nauke?
I Vasilije Lalošević se umirio. Iako je više godina bio istaknuti poslanik SNP-a, nekoliko godina član Administrativnog odbora i Odbora za ljudska prava i slobode Skupštinee, ali jedno vrijeme, ranije, i član predsjedništva Udruženja novinara Crne Gore, sada je našao mirnu luku (u Kumboru), pa je borba za pravedno društvo utihnula.
Lalošević je otišao, kako su mediji prenijeli, na lukrativnu poziciju konsultanta azerbsjdžanske firme Azmont Investments, koja gradi (iako posao ne ide ni blizu najavljivanoga!) hotelsko-turistički kompleks u Kumboru. To je jedna od (sumnjivih) investicija koja je realizovana na relaciji Đukanović – njegovi azerbejdžanski partneri. Sjetimo se, početak gradnje označili su prisustvom sedmostruki crnogorski premijer Đukanović i ministar finansija Azerbejdžana Šahin Mustafajev.
Tu je i Predrag Drecun. Trenutno uhljebljen kod Đukanovićevih partnera. Nema veze što je nekada, dok je bio visoki funkcioner Narodne sloge (Novaka Kilibarde), iz političke teške artiljerije udarao po premijeru i familiji insitirajući da se vrate ukradene pare.
Nakon što je otišao iz (opozicione) politike, dao se u vlastima blizak javni angažman: prvo analitičarski, potom ekonomsko-bankarski (u Prvoj banci premijerovog brata Aca Đukanovića), da bi onda prešao kod pomenutih partnera vlasti, braće Statis. Prvo u njihovu banku, a sada i u njihov (od nedavno) hotel Maestral na Pržnu, gdje će biti direktor. Sve u svemu: Drecun je od žestokog kritičara vlastodržaca, dogurao do istaknutog igrača njihovog sistema. To je lijepo materijalizovao.
U Državnoj revizorskoj instituciji (DRI) skućio se još jedan opozicionar Dragiša Pešić, esenpeovac. Bio je član Glavnog i Izvršnog odbora SNP Crne Gore, ali i potpredsjednik te partije. Od 2002. godine poslanik u Skupštini, a od 2004. imenovan za Predsjednika Odbora Skupštine za ekonomiju, finansije i budžet. Odatle odlazi u DRI, decembra 2007. godine. Član je Senata te institucije, gdje mjesečno zaradi skoro 1500 eura.
Početkom dvijehiljaditih znao je da kaže: ,,Četrnaestogodišnja neprekidna vladavina Mila Đukanovića donijela je i mnogo negativnog na moralnom planu, jer je vlast na čijem je čelu prepoznata kao akter nedozvoljenih radnji… Crna Gora je na putu da postane privatna država, privatizovana od klanova i struktura koje su se nezakonito obogatile zahvaljujući činjenici da su bili bliski sa Đukanovićem. Sve su pokupovali i ako se tome ne stane na kraj, Crna Gora će biti privatna država, u političkom i ekonomskom smislu.” Iako je danas značajno lošije stanje nego tada, iako je Crna Gora uveliko postala privatna država, Pešića nigdje. Lijepo je u DRI. Hladovina.
Ne tako davno u medije je procurio još jedan primjer opozicionarstva slično prethodnim. Naime, sekretar izvršnog odbora SNP-a i predsjednik danilovgradskog ogranka partije Spasoje Kovačević, ispostavilo se, obavlja funkciju glavnog administratora u kompaniji Projekt konsalting iz Podgorice. Detalj: firma je 100 odsto u vlasništvu Vlade Crne Gore. Po toj liniji, Vlada, koja je osni¬vač te firme za realizaciju infrastrukturnih projekata, bira i odbor direktora.
Zbog toga suse pobunile i Kovačevićeve nekadašnje stranačke kolege. Bivši prvi čovjek Asocijacije mladih SNP Danilovgrad Aleksandar Kalezić (prešao kod Demokrata Alekse Bečića), optužio je Kovačevića da partiju koriste za ostvarenje ličnih ciljeva. Zapitao se: “Kako je Spasoje Kovačević, novoizabrani sekretar Izvršnog odbora Glavnog odbora zapošljen na mjesto glavnog administratora u d.o.o. „Project-consulting” čiji je osnivač Vlada Crne Gore? Kako je zaposlen i da li mu je Srđan Milić bio veza sa Vladom prilikom takvog zapošljenja?”
Intresantno, zapazio je dnevnik Dan, da je u istoj Vladinoj firmi član od¬bo¬ra di¬rek¬to¬ra i Mi¬ju¬ško Ba¬ja¬gić, funk¬ci¬o¬ner SNP-a i pred¬sjed¬nik op¬šti¬ne Plu¬ži¬ne. Rje¬še¬nje o nje¬go¬vom naime¬no¬va¬nju za čla¬na od¬bo¬ra di¬rek¬to¬ra te kom¬pa¬ni¬je pot¬pi¬sao je pre¬mi¬jer Mi¬lo Đu¬ka¬no¬vić u apri¬lu 2008.
Koncem prošle godine strasti je uzburkao predlog naimenovanja još jednog iz opozicionih redova. Skupštinski Administrativni odbor predložio je da se savjetnik u klubu SNP-a Goran Dašić, u ime zakonodavne vlasti, predloži Vladi za člana Komisije za koncesije. Izazvalo je to žestoku polemiku na sjednici Skupštine prije nego je Dašić izabran.
Iz DF-a su tada kazali da je izbor Dašića rezultat političke trgovine SNP-a sa vladajućom koalicijom DPS-SDP. Prvi čovjek Skupštine Ranko Krivokapić (SDP) je tom prilikom kazao da kazao da on lično nema problem da podrži Dašića jer je iz politike dosta dobrih ljudi došlo na neke pozicije gdje su pokazali svoje znanje. Koča Pavlović, PZP, je odgovorio da je izbor rezultat trgovine koalicije SNP-SDP u Plavu što je Krivokapić dematovao uz obrazloženje da nema trgovine, a da je ima ne bi je javno objavljivao ako je riječ o tako malom pitanju. Bilo kako bilo: Dašićeva kandidatura je prošla većinom glasovima vladajuće većine, SNP-a i Pozitivne.
Nijesu to jedini primjeri kada političari iz redova opozicije urone u sistem koji kontroliše Đukanović i njegovi. Nije ni SNP jedina partija – iako se ističe – koja njedri takav kadar. Fenomen nadilazi jednu partiju.
Sistem: od opozicionara do sinekure.
Djelovi opozicije podržavaju kriminalizovani kadar
„Predsjednik Socijalističke narodne partije Srđan Milić, uzmimo njega za primjer, baš je nedavno izjavio da su izbori organizovani nakon objelodanjivanja afere Snima obesmišljeni i neregularni. Takođe je skoro na premijerskom satu pitao Mila Đukanovića; vidi li sebe odgovornog u dijelu rasvetljavanja političke pozadine ubistva Duška Jovanovića? Ono što je još čudnije, jeste činjenica da nema nikog od neosporne opozicije da postavi identično pitanje istom Miliću; da li se on osjeća odgovornim za kreiranje društvenog ambijenta u kojem je moguće zataškati političku pozadinu ubistva Jovanovića, u kojem je moguće falsifikovati izbornu volju građana i šta sve ne, kaže za Monitor Duško Kovačević.
“Zašto ovo kažem? Zato što je SNP, po direktivi Milića, podržao većinski izbor problematičnog Ivice Stankovića na mjestu Vrhovnog državnog tužioca! A Stanković je i predložen na tu funkciju da ne bi otvarao upravo nezgodna i vrišteća pitanja koja vape i traže odgovor decenijama. Tada je trebalo misliti na sve neocrnogorske anomalije i bogaze umjesto što se to radi teatralno i retorički na reklamnoj sceni parlamenta ili medija, post festum!
Zar nije prevršilo svaku mjeru to farisejsko i utilitarmo opoziciono samoreklamerstvo nad tragedijama naše stvarnosti? Opozicija ili dio opozicije bira i podržava korumpirani i kriminalizovani kadar, u dosluhu sa režimom, pa onda postavlja nezgodna i pravdiljubiva pitanja na otvorenoj i demagoškoj sceni? A zauzvrat sama sudjeluje kadrovski u institucionalnim “ofričkim” orgijama, toj zatamljenoj tački crnogorskog parlamentarnog paradoksa gdje se najintezivnije dodiruju i asimiliraju režim i opozicija. “
Marko MILAČIĆ