U centru Ulcinja, 2. avgusta uveče, ubijena su dva čovjeka. Rade Aleksić, ljekar iz Ulcinja, ispalio je dva metka u potiljak Ulcinjanina Halila Adovića, sa kojim je bio u dugogodišnjoj svađi zbog prostora za reklamu. Tokom pucnjave poginuo je i slučajni prolaznik Ahmet Tači, turista iz Njemačke, koji je na dan ubistva doputovao sa porodicom u Ulcinj. Beživotno tijelo Slavoljuba Mijatovića, rodom iz Pljevalja, nađeno je, takođe u utorak veče, na seoskom putu iznad Kamenova nadomak Budve. Mijatović je godinama živio u Njemačkoj, a posljednjih desetak boravio je u Budvi.

Pretposljednjeg dana jula zamalo se u Budvi nije desilo još jedno ubistvo. Branislav Mirković iz Beograda pokušao je da ubije Laza Paovića iz Kotora.

Nasilnici ne prezaju da u sred bijela dana krenu u pljačku i upotrijebe oružje i kad je plijen sitan novac.

Petorica razbojnika nedavno su na Starom aerodromu u Podgorici pretukli i opljačkali E. G. koji je šetao sa suprugom i djetetom. Mladića nijesu bili ni maskirani, a od žrtve su oteli torbicu sa 50 eura i sat.

Javnost je šokiralo nedavno ubistvo mladog košarkaša i kapitena B reprezentacije Crne Gore Ljubomira Jovanovića na Cetinju. Na njega je pucao razbojnik koji je opljačkao kazino Lutrije Crne Gore. Ubica još nije uhvaćen.

Nije otkriven ni ubica biznismena Dragana Bećirovića, koji je stradao u Budvi 10. aprila ove godine. Bećirović je bio izvršni direktor kompanije Bepler i Džejkobson, u čijem su sastavu hotel Avala u Budvi i hoteli Bjanka i Lipka u Kolašinu. Mediji su poslovanje Dragana Bećirovića i njegovog brata Zorana povezali sa biznisom Stanka Subotića i familijom Đukanović.

Iz PZP su upozorili da se Crna Gora mora obračunati sa organizovanim kriminalom. ,,Ovakvo alarmantno stanje prijeti da mafijaške obračune pretvori u svakodnevicu i dovede u pitanje unutrašnju stabilnost Crne Gore i bezbjednost svih njenih građana”, poručio je Pokret za promjene.

Ova i slične opomene nijesu uzbudile nadležne.

U januaru ove godine u Budvi je ubijen i Ivan Šćepanović, iz Kraljeva. Šćepanović je u Crnoj Gori povremeno živio i imao nekoliko građevinskih parcela u Perazića dolu.

Četiri mjeseca kasnije u Podgorici je ubijen Aleksandar Pejanović, bivši bokser i policajac. Na Pejanovića je pucao komšija, policajac Zoran Bulatović. Pejanović je javnosti postao poznat kada je uhapšen zbog nereda na demonstracijama protiv priznanja nezavisnosti Kosova u oktobru 2008. godine. Nakon 20-tak dana od demonstracija Pejanović se predao policiji gdje je pretučen u čuvenoj betonjerci.

Najnovija ubistva samo su nastavak serije ranijih, od kojih ni do dan danas nije rasvijetljeno tridesetak.

Prošle godine u Kotoru je ubijen Dragan Dudić. U medijima je objavljeno da je Dudić poznat kao blizak saradnik i poslovni partner Darka Šarića, optuženog u Srbiji za šverc više od dvije tone kokaina iz Južne Amerike u Evropu. Dudić je bio suvlasnik popularne kotorske diskoteke Maksimus i, prema navodima medija, njegove firme su pod lupom crnogorskog tužilaštva zbog sumnje da je preko njih prao novac zarađen preprodajom kokaina. Na Dudića je pucao Ivan Vračar iz Nikšića.

U Kotoru je prije dvije godine ubijen i vlasnik kotorskog Red taksija Dejan Đuković. Život je izgubio u klasičnoj sačekuši ispred ulaza zgrade u kojoj je stanovao.

Budva je u avgustu 2008. godine bila mjesto još jednog krvavog obračuna. Ubijen je Goran Pejović, ali, kako je utvrđeno, greškom. Mladić iz Nikšića, koji nije imao ni saobraćajni prekršaj, sjedio je sa drugovima u vrijeme kada je za drugim stolom bio Budvanin Ivan Delić. Ubica je u mladića sasuo najmanje sedam metaka, uz riječi: ,,Ovo ti je pozdrav iz Beograda”.

Prava meta bio je Ivan Delić, koji je do tada preživio tri atentata.

Za Ivana Delića prvi put se čulo 2001. godine, kada ga je Anketni odbor Skupštine SR Jugoslavije, na čelu sa liderom radikala Vojislavom Šešeljom, osumnjičio da je 7. februara 2002. ubio Pavla Bulatovića, nekadašnjeg ministra odbrane. Dvije godine kasnije, Delićeva vjerenica i njen brat poginuli su u eksploziji bombe u njihovoj kući, takođe u Budvi.

Policijski inspektor Slavoljub Šćekić ubijen je u Podgorici avgusta 2005. godine.

Krajem maja ove godine navršilo se sedam godina od ubistva glavnog urednika Dana Duška Jovanovića. Te majske noći 2004. godine u Crnoj Gori je prvi put ubijen novinar i glavni i odgovorni urednik lista.

U prvi sumrak 8. januara 2001, u Podgorici je ubijen Darko Beli Raspopović, visoki funkcioner Službe državne bezbjednosti. Pred desetinama očevidaca ubica je hladnokrvno pucao u leđa Raspopoviću.

Tim povodom u medijima je, po ko zna koji put, konstatovano da je u zemlji koja je godinama preživljavala zahvaljujući švercu teško povući liniju razgraničenja između predstavnika vlasti i podzemlja, i da je sve manje onih koji se u Crnoj Gori mogu osjećati bezbjedno.

Imali su u vidu i slučaj kada je osam mjeseci ranije, na gotovo identičan način, u Podgorici ubijen visoki policijski funkcioner Goran Žugić, tada savjetnik predsjednika Crne Gore Mila Đukanovića za bezbjednost.

Učestala ubistva i napadi na građane proizvod su višegodišnje kriminalizacije društva. U kriminalizovanom miljeu odrasla je generacija kojoj je u svijest usađeno da su nasilje , šverc i sticanje bogatstva preko noći – vrline.

I pored niza nerasvijetljenih ubistava i pokušaja ubistava, niko od najodgovornijih u crnogorskoj policiji nije dao ostavku ili bio smijenjen.

Pod pritiskom EU, vlast sada hapsi neke doskorašnje uglednike i svoje miljenike zbog organizovanog kriminala ali to radi, vidi se i golim okom, veoma selektivno. Svako u Crnoj Gori zna, ko je iznad zakona. Naša država nosi etiketu – lider kriminala u regionu.

Neslavni rekord Budve

Budva drži neslavni rekord po broju ubistava, od kojih većina nikada nije rasvijetljena.

Serija još nerazjašnjenih ubistava počela je 1991. godine, kada je usmrćen Kotoranin Vlastimir Zečević, zvani Mićko Talijan. Pred Višim sudom u Podgorici vođen je postupak protiv dvojice Beograđana, ali taj zločin ni poslije dvije decenije nije rasvijetljen.

Tri godine kasnije Budvu je, u ranu zoru, 4. avgusta 1994., potresla strahovita eksplozija. Policiji je ostalo da konstatuje da su u vazduh odletjeli luksuzni automobil beogradske registracije i njegov vlasnik, dvadesetsedmogodišnji Boro Nedović, Crnogorac iz Beograda. Nikada nije otkriven počinilac.

Nije otkriven ni atentator na Sašu Labovića (29) iz Budve. Ubistvo se dogodilo na svetostefanskoj plaži, tri mjeseca nakon likvidacije Barana Vasa Pavićevića i Jovana Vujičića na Paštrovačkoj gori. U po bijela dana, dok je izlazio iz vode, Labović je pogođen u grudi i na mjestu ostao mrtav. Policija je pronašla snajper i rukavice koje je koristio ubica.

U najstrožem centru Budve ubijen je 27. februara 1997. Radoslav Stanišić (48), zvani Rako Dilinger. Bez rezultata su ostali pokušaji policije da rasvijetli ovaj zločin. Stanišić je bio blizak prijatelj Željka Ražnatovića Arkana.

U ljeto iste godine u Budvi je usmrćen Cetinjanin Đorđije Minja Bećir. Bećir je bio prijatelj sa Radoslavom Stanišićem. Ni ovaj zločin nije razriješen.

Podgoričanin Blagota Baja Sekulić bio je sljedeća žrtva nepoznatih ubica. Posljednjeg dana maja 2002. godine ubijen je takođe u Budvi.

U ljeto 2004. godine u Budvi je ubijen Tomo Vujisić, vlasnik kafića Znak pitanja.

Veseljko KOPRIVICA

Komentari