Povežite se sa nama

OKO NAS

PRIVATIZACIJA KOLAŠINSKE IMPREGNACIJE: Prodato ili poklonjeno

Objavljeno prije

na

Nedavno okupljanje desetak bivših radnika kolašinske Impregnacije ispred preduzeća podsjetilo je javnost na sunovrat jedne od najuspješnijih firmi na sjeveru Crne Gore. Gotovo 50 godina uspješnog poslovanja preduzeća, što kao samostalnog privrednog subjekta, što kao OUUR-a nekadašnjeg privrednog giganta Šumsko industrijskog kombinata Tara prekinuto je 2007. uvođenjem stečaja. Te godine u Impregnaciji radilo je 96 radnika, a ranijih godina bilo ih je i po 250, što stalno zaposlenih, što sezonskih. Pred stečaj 34 radnika proglašena su tehnološkim viškom, a oni ni do danas nijesu dobili otpremnine, niti je ispunjena ni jedna obaveza iz socijalnog programa.

Impregnaciju je 2008. godine na ponovljenoj licitaciji, na kojoj je prvobitna cijena umanjena za oko 600.000 eura, kupila kompanija Vektra nord za 2, 8 milona eura. Od toga, Vektra je uplatila nešto više od 280.000 eura, kao licitacioni depozit.

„Kako nam je rečeno u Privrednom sudu, nigdje ne postoje dokazi da je Vektra, osim tog iznosa, išta više uplatila. Stečaj, takođe, kako tvrde u Privrednom sudu, još nije okončan, a imovina Impregnacije još nije uknjižena na novog vlasnika. Mi već sedam godina obilazimo sve nadležne institucije tražeći da nam odgovore ko je nadležan za realizaciju socijalnog programa, to jest, kada ćemo kao i svi ostali radnici u Crnoj Gori, koji su na isti način izgubili posao, dobiti otpremnine u skladu s godinama radnog staža”, kaže Radivoje Bulatović, jedan od radnika, koji su minule sedmice došli pred preduzeće da još jednom apeluju na nadležne da se uključe u rješavanje njihovih problema.

Njegove kolege tvrde da je za radnike manje važno šta se otkako je Vektra vlasnik dešavalo s Impregnacijom, to jest da li je preduzeće prodato ili poklonjeno. Smatraju da tom privatizacijom treba da se bavi državni tužilac. Kupoprodajni ugovor dugo je skrivan od njih, pa su bili prinuđeni da ga privatnim vezama nabave. Kako kažu bivši radnici, ispostavilo se da ugovor ima anekse, koji su vrlo sumnjivi.

U Privrednom sudu bili su zaprepašteni kada smo im pokazali aneks ugovora, kojim je Vlada Vektru oslobodila plaćanja oko 1,3 miona eura od kupoprodajne cijene. Obrazloženja nema, pa je prava misterija, kojom nadležni ne žele da se bave, kako se to i zbog čega dogodilo. Ne želimo ni mi, tim prije što ne možemo ovoliko godina da se izborimo ni za svoje otpremnine. Nemoguće je da nikoga ne zanima kako to da Vektra godinama raspolaže svim što je to preduzeće posjedovalo – ističu radnici otpušteni kao tehnološki višak.

Prema njihovim riječima, pored činjenice da Vektra, osim licitacionog depozita nije eura uplatila, rasprodata je vrijedna imovina preduzeća, a pogoni porušeni. Ostala je čista poljana samo sa jednim malim pogonom.

Gotovo sve je ili rasprodato ili porušeno. Cilj Vektre nije bio pokretanje proizvodnje, iako su najavljivali investiciju od šest miona eura. Imamo razloga da sumnjamo da su se, skoro džabe, domogli preko 200 000 kvadratnih metara građevinskog zemljišta na atraktivnoj lokaciji pored magistrale, čijom bi prodajom kasnije dobili enormnu zaradu. Da je sve bilo već ugovoreno dokazuje i činjenica da stečajni dužnik nije ni pokušao da donese plan reorganizacije već je tražio da se uvede klasični stečaj zbog duga od oko 300.000 eura. Investicioni i socijalni programi nijesu nikom dostavljeni . podsjećaju radnici.

Rješavanju njihovih problema nije pomoglo ni što su, na sastanku koji je prethodio prodaji preduzeća, tadašnji predsjednik Opštine Mileta Bulatović i ministar Milutin Simović dali riječ da će se odreći potraživanja prema Impregnaciji, ukoliko se taj novac iskoristi za isplatu radnika koji su proglašeni tehnološkim viškom. Državi je preduzeće dugovalo 130.000, a Opštini 53.000 eura.

Do sada su predstavnici 34 bivša radnika obišli više puta ministarstva – rada i socijalnog staranja, finansija, ekonomije i poljoprivrede. Obratili su se i Komisiji za kontrolu i praćenje postupaka privatizacije, predsjedniku Opštine Darku Brajuškoviću…

,,Iako smo tražili pisani odgovor na naše zahtjeve, dobijali smo samo usmenu informaciju da oni nijesu nadležni. Tako su nas iz Ministarstva rada i socijalnog staranja, poslali u Ministarstvo finansija, odatle u Ministarstvo poljoprivrede, a oni opet sugerisali da idemo u Ministarstvo ekonomije. Pomoćnik jednog ministra, nakon što smo ga detaljno informisali i pokazali mu dokumentacij vezanu za ‘privatizaciju’, kazao da je to posao za državno tužilaštvo. S obzirom da se državni tužilac još nije bavio Impregnacijom, jasno je da za to ne postoji volja”, kažu radnici.

U Centralnom registru privrednih subjekata, uz naziv preduzeća stoji još i informacija da je stečaj u preduzeću pokrenut 2007. godine. Nema podataka o vlasničkoj strukturi. Prema nezvaničnim informacijama iz Uprave za nekretnine, tri zahtjeva Vektre za upis vlasništva nad kolašinskim preduzećem su odbijena. Od onih koji sada organizuju proizvodnju teško se dobijaju informacije. Čak i prilikom posjete ministra poljoprivrede Predraga Ivanovića tom preduzeću u septembru minule godine, bili su pozvani samo odabrani novinari.

Na činjenicu da je u Impregnaciji pokrenuta proizvodnja i zaposleno 26 radnika, pored Ivanovića, bila je tada ponosna i vd izvršna direktorica Vektre Nord Vesna Milošević, koja je najavila i proširenje kapaciteta.  To se do sada nije dogodilo.

Nekoliko dana ranije Milić Popović, član menadžmenta Vektre Montenegro požalio se novinaru Pobjede da je “pokretanje proizvodnje, samo jedan od konkretnih odgovora na neviđenu medijsku harangu koju organizuju neki nezavisni mediji protiv Vektre Montenegro i njenih „kćerki firmi”.”

Obezbjeđenje Impegnacije inače ne dozvoljava novinarima slikanje fabričkog kruga čak ni iza ograde. Kapija se otvara samo kamionima koji dovoze drvnu građu u jedini pogon koji još postoji. Jedan aktivan pogon za drvopreradu, u kojem je zaposleno 26 Kolašinca bio bi razlog za zadovoljstvo menadžmenta Vektre, samo ako bi se zaboravila činjenica da je prije stečaja i po mnogo čemu problematične privatizacije, u istom preduzeću radilo 100 ljudi u nekoliko proizvodnih hala. Razloga za sumnju je mnogo, sve dok nadležni ne objasne šta se dogodilo sa vrijednom imovinom kolašinskog preduzeća i kada će Vektra uplatiti novac za ono čime već šest godina nesmetano raspolaže.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

PROSTORNO PLANIRANJE NA KOLAŠINSKI NAČIN: Magacin usred gradskog parka

Objavljeno prije

na

Objavio:

Samo mišljenje glavne kolašinske arhitektice može osujetiti namjeru vlasnike hotela Bjanka, da u  gradskom parku postave hangar visine preko 13 metara. To im omogućava važeći program privremenih objekata i urbanističko tehnički uslovi, izdati od nadležnog Sekreterijata

 

 

Kompanija Beppler & Jacobsen Montenegro, vlasnik kolašinskog hotela Bjanka još nije dobila saglasnost od glavne gradske arhitektice Kristine Bulatović Pejić da u jedinom gradskom parku izgradi magacin, čija je visina preko  13 metara, a površina oko 600 m². Bulatović Pejić je u nezavidnom položaju, jer je takav montažno-demontažni objakat na lokaciji parka, usred borove šume, predviđen Programom privremenih objekata, koji je važio od 2019. do kraja minule godine. Dokumentom je precizirano da se na katastarskoj parceli 278, koja je na rubu parka, postavi montažno-demontažni ili nepokretni privremeni objekat, čija je maksimalna površina 610 kvadrata. Novi Program je u pripremi i ne zna se kad će biti okončan rad na tom dokumentu, a u međuvremnu lokalni Sekreterijat izdao je kompaniji urbanističko tehničke uslove (UTU) za hangar.

Glavna arhitektica je, prema onome što je Monitoru nezvanično rečeno u lokalnoj upravi, zatražila mišljenje Ministarstva prostornog planiranja, urbanizma i državne imovine. Bilo je potrebno tumačenje oko toga da li “stari” Program još važi, s obzirom da je bio “oročen” do 2023.  Potvrdan odgovor Ministarstva otežeo je odluku, jer je činjenica da Beppler & Jacobsen Montenegro formalno ništa ne sprječava da nekoliko desetina metara od gradskog jezgra postave gigantski magacin. No, s druge strane, na osnovu idejnog rješenje (ID), Bulatović Pejić je kompaniju ovih dana obavijestila “da objekat nije u skladu sa ambijentalnim vrijednostima”.  Procedura je takva da će, nakon njenog obavještenje, kompanija imati prostor za izjašnjenje, pa će tek onda biti moguće donijeti i konačno rješenje.

Na sajtu Opštine nije dostupno idejno rješenje (ID) magacina. S obzirom da je njegovo postavljanje planirano na rubu parka, na mjestu nekadašnjeg otvorenog bazena, ukoliko kompanija dobije potrebne saglasnosti, do objekata bi bilo neophodno izgraditi i prilazni put. Uz to, vjerovatno, posjeći i nekoliko stabala, jer trenutno ne postoji saobraćajnica koja vodi do te lokacije. Propisima je precizirano da se privremeni objekti mogu postavljati pod uslovom da ne narušavaju osnovne i prateće komunalne funkcije, javne površine, ne degradiraju prostor i ne ugrožavaju životnu sredinu.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

SEZONA 2024.: Ulcinj hit destinacija za turiste iz Srbije

Objavljeno prije

na

Objavio:

Prema podacima loaklne Turističke organizacije, nešto više od 20 odsto gostiju koji su ovog ljeta boravili na ulcinjskoj rivijeri bili su iz Srbije. I mediji iz te zemlje tvrde da je ove godine Ulcinj bio veoma omiljena destinacija za goste iz te zemlje

 

 

Ovo je najinteresantniji i najromantičniji grad na istočnoj obali Jadrana. Pored tradicionalnih ljetovališta, kao što su Budvanska rivijera i Boka Kotorska, sve više građana Srbije odlučilo je da godišnje odmore provede na najdužoj plaži na Jadranu. Ulcinj je ovog ljeta bio hit destinacija koja je u velikom broju privukla goste iz Srbije. Mjesto je veoma lijepo i pogodno za sve uzraste, piše beogradska štampa.

Kako navode, morska voda u ulcinjskom akvatorijumu je kristalna i nezagađena, cijene adekvatne za ono što se nudi, a ljudi posebno ljubazni. “Možda su u odnosu na neki raniji period, ovog ljeta osjetno skočile cijene svih usluga, od smještaja do hrane i pića, ali ako se uporedi sa cijenama sa drugim destinacijama u zemlji i cijelom regionu, Ulcinjani su i dalje najpovoljniji , tako da slobodno se može reći da je Ulcinj destinacija koja se prilagođava svima i svako u skladu sa svojim mogućnostima može uživati u onome što mu najviše prija”, pisao je “Blic”.

Nakon nekoliko decenija primjetno je da se dešava veliki povratak gostiju iz ove države na ulcinjsku rivijeru. Do početka ratova na području bivše Jugoslavije, građani Srbije imali su nekoliko hiljada kuća i vikendica u Ulcinju, uglavnom u Štoju, Kručama i u Limanu, koje su kasnije uglavnom prodali. U Štoju, odnosno u neposrednom zaleđu Velike plaže, je, na primjer, postojalo Prvo, Drugo i Treće beogradsko naselje.

Tradicionalno, gosti iz Srbije najviše borave na Adi Bojani. Tome su, uz magičnu ljepotu tog rajskog ostrva, svakako doprinjeli film i serija Biser Bojane, u režiji Milana-Mime Karadžića, koja se dugo prikazivala na TV kanalima u toj državi.

Mustafa CANKA
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

DECENIJA OD TROVANJA BERANACA IZ GRADSKOG VODOVODA: Lakoća zaborava

Objavljeno prije

na

Objavio:

Epidemija stomačnih bolesti u Beranama buknula  je u noći zmeđu 23. i 24. avgusta 2013. godine. Dom zdravlja i Opšta bolnica bili su kao u ratnom stanju, a konačan bilans onih koji su potražili pomoć ljekara popeo se na oko dvije hiljade, dok se pretpostavljalo da se još dva puta toliko građana liječilo samostalno, odnosno nije javilo ljekaru

 

 

Više od deset godina od masovnog trovanje građana Berana, kada samo srećom, slučajem i izuzetnim angažovanjem medicinskog osoblja nije bilo tragičnih ishoda, slučaj prekriva veo zaborava i niko nikada nije zbog toga proglašen krivim i odgovornim. Da li je bilo i kakvih dugoročnih posljedica, pitanje je koje više medicinskoj struci niko ne postavlja.

Uzaludni su bili sudski procesi protiv Bemaksa i JP Vodovod, jer su završeni oslobađajućim presudama. Kompaniji Bemaks i njenom tadašnjem direktoru Veselinu Kovačeviću na teret je bilo stavljeno krivično djelo uništenje i oštećenje javnih uređaja, odnosno oštećenje cijevi gradskog vodovoda što je izazvalo „znatan poremećaj u životu građana“ iz člana 328, stav 2 iz stava jedan KZCG.

U prvostepenoj presudi, Kovačević i Bemaks kažnjeni su novčano, sa šesto, odnosno hiljadu i sedamsto eura zbog oštećenja i uništenja javnih uređaja iz člana 328, stav 1 KZCG, ali je bjelopoljski Viši sud ovu presudu beranskog Osnovnog suda ukinuo. Kasnije je taj sud u ponovljenom postupku, postupajući po ukidnim razlozima, oslobodio krivice i Bemaks i Veselina Kovačevića, što je Viši sud zatim potvrdio. Isto je bilo i sa Javnim preduzećem Vodovod.

Epidemija stomačnih bolesti u Beranama buknula  je u noći zmeđu 23. i 24. avgusta 2013. godine. Prvog dana epidemije u Domu zdravlja je bilo ukupno 318 pacijenata, a najviše je pregledano u Dječijem dispanzeru, gdje je samo u prvoj smjeni dato oko stotinu infuzija. Dom zdravlja i Opšta bolnica bili su kao u ratnom stanju, a konačan bilans onih koji su potražili pomoć ljekara popeo se na oko dvije hiljade, dok se pretpostavljalo da se još dva puta toliko građana liječilo samostalno, odnosno nije javilo ljekaru.

U prilog činjenici da je uzročnik epidemije bila voda, govori i podatak da su obolijevanja zabilježena samo na području koje se napaja vodom sa gradskog vodovoda. Tih dana to je na konferenciji za štampu u Beranama potvrdio i tadašnji direktor Instituta za javno zdravlje Boban Mugoša.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 6. avgusta ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo