Povežite se sa nama

OKO NAS

PROIZVODNJA PELETA I BIOMASE U ANDRIJEVICI: Pogled u budućnost

Objavljeno prije

na

Kada se u Andrijevici početkom ove godine zahuktala proizvodnja u najvećoj fabrici takozvanih peleta u Crnoj Gori, aktuelizovano je pitanje koliki su kapaciteti naše države za ovu vrstu bioenergetskog ogrijeva i da li se resursi koriste na pravi način. Da li je biomasa neiskorišćeni potencijal sjevera?

Fabriku peleta otvorila je kompanija Televeks iz Podgorice, a u Andrijevici je registrovala pod nazivom Biotel. Malo poznata kompanija počela je da radi u prostorijama nekadašnjeg giganta Termoventa, koji je zatvoren još prije dvije decenije. Ova fabrika kao da je „pala s neba” u malenu varoš ispod Komova. Evropska tehnologija, na dugme, djeluje kao svemirski brod.

Zvanični suvlasnik i vođa projekta Veselinko Mijajlović kaže da su u ovaj grad došli tražeći stare hale koje odgovaraju za proizvodnju peleta. On objašnjava da se radi o 32 hiljade kvadrata otvorenog i šest hiljada kvadrata zatvorenog prostora.

„Sama fabrika zauzima dvije hiljade kvadrata, dok tri hiljade kvadrata koristimo kao zatvoreni skladišni prostor. Jer, nekada se desi da proizvodnja ide, a nema prodaje. To je u periodu od maja do jula kada je mrtva sezona. Mi imamo prostora da skladištimo proizvodnju tri do četiri mjeseca”, kaže Mijajlović.

On dodaje da im je cilj da fabrika radi punim kapacitetom dvanaest mjeseci, dvadeset četiri sata dnevno, da bi postigli kapacitet od dvadeset hiljada tona godišnje: „Da bi profitabilno radila fabrika mora proizvoditi najmanje 12 hiljada tona peleta godišnje, i zato mora da radi dvanaest mjeseci u tri smjene”, objašnjava Mijajlović.

Probnu proizvodnju započeli su u novembru prošle godine. Sada radi sa trideset radnika. „Dnevno se radi šezdeset tona, to je na mjesečnom nivou 1,5 do 1,6 hiljada tona. Još imamo zastoje u proizvodnji zbog nove tehnologije. Potrebno je najmanje pola godine da se to uhoda. Tada ćemo doći do kapaciteta od hiljadu i osamsto tona za mjesec”, kaže izvršni direktor Biotela.

Osim što je najveća u Crnoj Gori, fabrika Biotel spada u red najvećih ovog tipa i u regionu.

„Velikih fabrika, koje proizvode od 20 do 40 hiljada tona peleta godišnje, u regionu ima deset, dvanaest, a malih preko pedeset” , kaže Mijajlović.Prema njegovim riječima, fabrike velikih kapaciteta moraju, za razliku od malih, u cjelosti poštovati tehnologiju proizvodnje peleta „Mi se sad pripremamo da dobijemo sertifikat N plus, to je sertifikat EU za kvalitet peleta”.

Mijajlović objašnjava da postoje i drugi standardi koji moraju da se ispune – da pepela ne smije biti više od jedan odsto, da ne smije biti prašine u njemu više od nula pet odsto, prečnik peleta mora biti tri milimetra, devedeset odsto peleta mora biti dužine trideset milimetara, a njegova energetska vrijednost između 4,7 hiljada i pet hiljada kilovat sati po toni.

Biotel devedeset odsto proizvodnje plasira u inostranstvu. Ciljno tržište je Italija, s tim što u kompaniji od iduće godine planiraju da to budu i Austrija i Njemačka.

„U Crnoj Gori grijanje na pelet još nije zaživjelo. Pretpostavljam da ćemo ipak iduće godine pokriti domaće tržište i da će to biti do dvije i po hiljade tona”, prognozira Mijajlović. On se nada izgradnji puta od Gusinja za Skadar i Podgoricu, čime bi put transporta bio znatno kraći.

„Hiljadu tona je velika količina, to je pedeset šlepera, praktično svaki dan dva šlepera, i zato je ta logistika vrlo važna komponenta dobrog rada”, priča Mijajlović.

Poznavaoci ove problematike smatraju da je otvaranje fabrike peleta u Andrijevici dobar početak boljeg iskorišćavanja resursa sjevera. Oni tvrde da bi koristeći iskustva drugih zemalja iz perioda pretpristupnih pregovora sa Evropskom unijom, svaki grad u ovom regionu Crne Gore mogao čak i da izgradi minitoplane koje za pogonsko gorivo koriste biomasu.

,,Troškovi izgradnje takvih toplana dosta su veliki, međutim benefiti koje one pružaju i način na koji se to izvodi, predstavljaju jedan od najčistijih metoda proizvodnje tople vode i toplotne energije”, priča za Monitor inženjer Ilija Marković, koji je imao priliku da se na studijskom putovanju po Mađarskoj upozna s ovom tehnologijom.

Toplane na biomasu u Mađarskoj su, objašnjava Marković, počele da se grade u skorijoj prošlosti: ,,Kada su postali dio evropske porodice, EU je Mađarskoj postavila zadatak da smanji zagađenje vazduha iznad zemlje za 30 odsto. Morali su u tom cilju da se okrenu alternativnoj energiji – solarnoj, vjetrenjačama, energiji iz zemlje i drvnom otpadu. Tada je u toj zemlji izgrađeno pet toplana koje rade na drvni otpad”, kaže Marković.

Najveća toplana na biomasu u Mađarskoj nalazi se u gradu Sombataju, sa preko sto hiljada stanovnika, prema granici s razvijenim evropskim državama, a najmanja u jednom selu na mađarsko-austrijskoj granici.

,,U takvim toplanama kompjuter sve završava. Dovoljno je samo da se u magacinski prostor ubaci sitni drvni otpad za sedam dana. Sve ostalo radi se automatski. Mašina sama povlači u kotao onoliko koliko je potrebno. Kompjuter sve prati i povezan je za slučaj potrebe i najmanjeg problema sa tri važnija telefona”, kaže Marković.

On ističe da Mađarska nema ni približno drveta i drvnog otpada koliko ga ima u Crnoj Gori.

,,To što mi uništavamo i što trune, na zapadu se koristi do posljednjeg zrna. Mislim da je budućnost rješavanja problema grijanja i proizvodnje tople vode i kod nas u biomasi. Sirovina je tu, samo je potrebno da počnemo da je koristimo. Time se rješava i pitanje grijanja gradova na sjeveru”, smatra Marković.

Vlasnik fabrike peleta Biotel u Andrijevici pričajući o planovima, ističe da će se upravo u krugu te kompanije izgraditi prva energana na biomasu u Crnoj Gori.

,,Na taj način mi bismo iskoristili sav drvni otpad koji ostaje nakon proizvodnje peleta. U energani bi proizvodili struju i toplu vodu za potrebe fabrike”, kaže Mijajlović.

U Andrijevici bi se tako stekle sve pretpostavke da ova malena varoš, poput onih u razvijenim državama, probleme grijanja i snabdijevanja toplom vodom riješi izgradnjom toplane na biomasu. Iako u teškoj ekonomskoj situaciji, sve ono što se radi u najvećoj fabrici peleta u Crnoj Gori izgleda kao pogled u budućnost.

Tufik SOFTIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo