Iako ga do sada državno tužilaštvo nije ohrabrilo svojim postupanjem, mještanin kolašinskog sela Biočinoviće Duško Ilinčić kaže da će istrajati u borbi da vrati imovinu koju mu je još prije deset godina otela Opština. On kaže da je tadađnja vlast, koju su činili Grupa birača i Demokratska partija socijalista prodala dio njegovog imanja dvojici radnika lokalne uprave, tačnije službenicima Sekretarijata za urbanizam. Na taj način ostao je, tvrdi, bez 700 kvadratnih metara očevine. Sve se dešavalo u vrijeme dok je još trajao sudski spor u kojem je on pokušavao da odbrani okućnicu od lokalne uprave.
,,Prošle godine sam tužilaštvu dostavio krivičnu prijavu s dokazima. Od države očekujem da istjera pravdu i vrati mi moje. No, kako do sada nije bilo nikavih aktivnosti po tom pitanju, sve manje imam nade. Mislim da će sporovi, poput ovog koji ja vodim, biti završeni tek kada DPS ode sa vlasti”, rekao je Ilinčić za Monitor.
Sudski spor za imanje, čiji su sastavni djelovi i placevi koje je Opština prije deceniju prodala radnicima Sekretarijata za urbanizam, počeo je 1988. godine i tek nedavno je okončan. Imanje je Ilinčić naslijedio od oca, koji je to dobio 1974. kao zamjenu za zemlju preko koje je u Šljivovici prošao put za Rečine.
,,Dvije i po decenije trebalo mi je da dokažem, uz pomoć svjedoka da je to naše, a ne opštinsko zemljište. Bilo je teško i skupo, posebno s obzirom na činjenicu da je sedamdesetih godina u požaru uništena sva dokumentacija katastra”, kaže Ilinčić. Od oca je, tvrdi, naslijedio 3.550 kvadrata u Biočinovičima, naselju na tri kilometra od grada, na putu prema Ski centru Kolašin. Sada, kako kaže, nakon pravosnažne sudske presude u svoju korist, ,,na papiru” ima 700 kvadrata manje.
To je, prema Ilinčićevim riječima, površina dva placa prodata radnicima opštinske administracije. Međutim, ti ljudi, koji su od Opštine kupili zemljište za koje Ilinčić tvrdi da je njegovo, više nijesu vlasnici placeva nedaleko od elitnog turističkog naselja Rajsko selo i restorana Savardak.
„Ta dva radnika nepunu sedmicu bili su vlasnici. Odmah su placeve prodali po višestruko većoj cijeni od one po kojoj su je kupili od Opštine. Prodali su jednom sugrađaninu uzevši, kako pouzdano znam, skoro 60.000 eura. Taj Kolašinac je ubrzo prodao nekom Ukrajincu. Obaviješten sam da su obojica Opštini platili manje od 2.000 eura za ta dva placa”, tvrdi Ilinčić.
Iz ugovora o kupoprodaji zemljišta koji još postoji u lokalnoj upravi vidi se da je M.D, jedan od opštinskih službenika, u julu 2006. godine kupio parcelu 256/12, površine 362 kvadrata upisanu u listu nepokretnosti br.16 KO Drpe, po cijeni od 1.448 eura, a drugi parcelu 256/11, površine 324 kvadrata za 1.269 eura. Ugovore je u ime Opštine potpisao tadašnji predsjednik Opštine Mileta Bulatović.
„Drznuli su se da mi otmu očevinu i to dok je još sudski postupak bio u toku. Neće im to lako proći. Na placevima koje su mi oteli bio sam podigao i štalu. Taj objekat srušio je čovjek koji je placeve kupio od opštinskih službenika. Svu štetu će mi nadoknaditi”, nada se Ilinčić.
U vrijeme kada je kvadratni metar zemljišta u naselju Biočinoviće, na dva i po kilometra od Kolašin na putu ka Ski-centru, vrijedio od 100 do 150, Opština je javnim pozivom prodala dvadesetak parcela po cijeni od 3,6 do četiri eura za kvadrat.
Od lokalne uprave placeve su tada kupili zaposleni u toj upravi ili njihovi bliski srodnici i prijatelji. Nedugo nakon što su se uknjižili kao vlasnici, te placeve su prodavali po dvadeset puta višim cijenama, kazao je Monitoru jedan Kolašinac, koji je bio aktivan na tržištu nekretnina tokom 2006. i 2010. godine.
„Iako su ‘opštinske placeve’, kako smo tada zvali te parcele koje su prodavali zaposleni u Opštini ili njima bliski ljudi i agencije, znam detalje. Među vlasnicima tih placeva, odnosno onima koji su učestvovali na javnim pozivima u Opštini bilo je i ljudi iz tadašne opozicije, ali i tada aktuelnih starješina u organima lokalne uprave. Iako su bili javni, tačno se znalo ko će kupiti placeve, pa je teško ko, osim onih kojima su namijenjeni, mogao da ih kupi. Samo nekoliko mjeseci kasnije prodavani su uglavnom Rusima po cijenama od 80 do 120 eura po kvadratu”, tvrdi sagovornik Monitora.
Iz dokumenata, koje je sada moguće dobiti u lokalnoj upravi vidi se da je Opština u januaru 2005. jednom od zaposlenih u katastru prodala 400 kvadrata po cijeni od 800 eura. Prema podacima sa dva kupoprodajna ugovora od 6. jula 2006. placeve u Biočinovićima kupila su i dva zaposlena u Sekretarijatu za urbanizam, koji su za njih platili 1.448, odnosno, 1.296 eura, a njihovom preprodajom zaradili 27.540, odnosno 30.770 eura.
Kvadratni metar svojih placeva firmi Best Montenegro Investment iz Budve prodavali su za po 85 eura. Toj firmi plac je prodao i službenik uprave za nekretnine, za čak 24.000 eura.
Prema podacima Uprave za nekretnine, placeve od Opštine po niskim cijena tokom 2005, 2006. i 2007. godine kupilo je više pojedinaca. Oni su, uglavnom, odmah zatim, na sebe uknjiženo zemljište prodavali i do par desetina puta skuplje agencijama ili strancima.
Slikovit je primjer i jednog Kolašinca koji, istina, nije bio radnik opštinske administracije, ali koji je parcelu od 600 kvadrata u januaru 2005. godine kupio za 600 eura. Dvije godine kasnije prodao je budvanskom Allianz kapitalu za 33.000, odnosno za 110 eura po kvadratu.
Dobro je zaradio i izvjesni Podgoričanin, koji je parcelu u Biočinovićima od 400 kvadrata platio Opštini 4.000, a samo nekoliko mjeseci kasnije prodao za 33.000 eura. Dobrim predviđanjem dešavanja na tržištu nekretnina ili, pak, dobrim političkim vezama, zaradilo je mnogo ljudi. Tako je jednu od parcela površine 400 kvadrata Opština prodala za 1.000, a godinu kanije novi vlasnik je prodajući je budvanskoj firmi zaradio čak 69.000 eura. Allianz kapital platila mu je kvadratni metar tog zemljišta 175 eura.
Dragana ŠĆEPANOVIĆ
IN ENGLISH3 sedmice
IN ENGLISH3 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
SVIJET4 sedmice
INTERVJU3 sedmice
INTERVJU2 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
FOKUS4 sedmice