Geostrateški položaj i prirodna bogatstva Srbije su svakako nešto što Srbija ima ponuditi Zapadu uz postepeni ali vidni otklon od Putinove Rusije. Zauzvrat, birokrate u Briselu i Vašingtonu će naći načina da podrže i nagrade režim u Beogradu. Neće to biti ni prvi ni posljednji put. Primjera ima na pretek

U Beogradu je prošlog petka potpisan Memorandum o razumevanju između EU i Srbije o strateškom partnerstvu o održivim sirovinama, lancima proizvodnje baterija i električnim vozilima. Dokument je potpisan nakon sastanka njemačkog kancelara Olafa Šolca i predsjednika Srbije Aleksandra Vučića.

Potpise na dokument u Palati Srbija stavili su i ministarka rudarstva i energetike Srbije Dubravka Đedović Handanović i potpredsjednik Evropske komisije (EK) i evropski komesar za međuinstitucionalne odnose i strateško predviđanje Maroš Šefčovič. Pored toga je u Beogradu istog dana održan i Samit o kritičnim sirovinama u kome su učestvovali i predstavnici Evropske banke za obnovu i razvoj (EBRD), njemačke razvojne banke KFW, Italijanske razvojne banke, Mercedes-Benca i ministri u Vladi Srbije. Potpisivanju Memoranduma su prisustvovali i ambasadori Italije, Njemačke i SAD-a.

Zapadnoevropski mediji su ceremoniju u Beogradu označili kao demonstraciju geopolitičkog prestrojavanja Srbije koja će prodavati svoj litijum Evropi, u vremenu kada joj se udvaraju i Rusija, Kina i naftom bogate države Persijskog zaliva. Predsjednik Vučić je dan ranije potvrdio da su kineski proizvođači automobila pokazali aspiracije za srpski litijum, ali je naglasio da je Kinezima rečeno „da o tome razgovaramo sa Evropljanima, mi smo lojalni Evropi… i želimo da ojačamo našu vezu sa EU”.

Potpisivanje Memoranduma sa EU uslijedilo je nakon nedavne odluke Vlade od 16. jula da ponovo odobri kontroverzni litijumski projekat angloaustralijske kompanije Rio Tinto u dolini Jadar, blizu Loznice u zapadnoj Srbiji. Vladinoj Uredbi o sprovođenju Uredbe o utvrđivanju prostornog plana područja … minerala jadarita Jadar je prethodila odluka Ustavnog suda od 11. jula kojom je proglašena neustavnom ranije vladina odluka iz januaru 2022. godine. Tada je oduzeta licenca Rio Tintu za projekat vrijedan 2,4 milijarde dolara. Projekat je morao biti zaustavljen zbog masovnih protesta 2021. godine, zbog straha od ekološke katastrofe i najavljenog iseljavanja preko 20 hiljada stanovnika.

Jovo MARTINOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 26. jula ili na www.novinarnica.net

Komemoraciji u Srebrenici je prethodio novi nalet velikosrpske nacionalističke histerije vidno orkestriran sa jednog mjesta. Rukovodstvo Srbije kroz projekat Srpskog sveta ima fokusiran pristup. Za razliku od Miloševića koji se oslanjao na veliku vojnu silu i išao gotovo  protiv svih u bivšoj Jugoslaviji, sadašnji Beograd shvata da je velikorpska ideja strateški poražena u Hrvatskoj i na Kosovu i da tamo nema šta tražiti. Osim RS-a, težište ostaje  Crna Gora

U Srebrenici je bila brojna crnogorska delegacija na obilježavanju 29. godišnjice genocida nad Bošnjacima. Osim delegacija koje je poslao predsjednik Jakov Milatović, Vlada (sa tri ministrice) otišla je i brojna delegacija parlamenta – 13 poslanika predvođenih potpredsjednicom Zdenkom Popović (Demokrate). Međutim u skupštinskoj delegaciji nije bilo nijednog predstavnika provučićevskog bloka (NSD, DNP i SNP). Njihovi predstavnici su ranije nekoliko puta rekli da se u Srebrenici desio zločin ali nije genocid. Pri tome su ove partije najgrlatije podržale skupštinsku rezoluciju o Jasenovcu u kojem su tokom četiri godine trajanja logora stradala 44 Crnogorca. Istovremeno oni ne žele rezoluciju o mirnodopskom pokolju u Šahovićima kod Bijelog Polja u kojima je u jednom danu masakrirano najmanje 350 Bošnjaka ili da osude četnički genocid 1943. u kome su, po izvještaju samih komandanata zločinaca, pobili osam hiljada žena, djece i staraca u Sandžaku.

Komemoraciji u Srebrenici je prethodio novi nalet velikosrpske nacionalističke histerije vidno orkestriran sa jednog mjesta. Rukovodstvo Srbije kroz projekat Srpskog sveta ima pragmatičniji i pristup sa smanjenim fokusom. Za razliku od Miloševića koji se oslanjao na ogromnu vojnu silu i išao protiv gotovo  svih u SFR, sadašnji Beograd shvata da je velikorpska ideja strateški poražena u Hrvatskoj i na Kosovu i da tamo nema šta tražiti. Situacija je relativno čista i u Sjevernoj Makedoniji gdje većinsko pravoslavno stanovništvo ne želi biti ni srpsko niti pod srbijanskim patrijarhom. Osim RS-a, težište ostaje  Crna Gora, gdje iako nije većinski, postoji jak osjećaj pripadništva ili makar bliskosti, sa idejom pansrpstva.

Uz to, većinsko pravoslavno stanovništvo je pod jurisdikcijom srbijanskog patrijarha i njegovih episkopa, a oni pod defakto jurisdikcijom svjetovnog vladara Srbije i njegovih tajnih službi. Otuda preko crnogorskih vazala idu i akcije omasovljavanja Srpskog sveta i mračnih ideologija poraženih 1945. godine. Podizanje spomenika obavijenog srbijanskom zastavom u Pljevljima poručniku Vojske Jugoslavije (VJ) koji je poginuo na Košarama braneći Miloševićeve imperijalne ideje se predstavlja kao herojstvo u odbrani otadžbine. Gradonačelnici Pljevalja i Nikšića iz redova Nove srpske demokratije (NSD) odavno propagiraju četničku ideologiju uz (vjerovatno prljav) novac iz Beograda. Opština Zeta čiji gradonačelnik dolazi iz Demokratske narodne partije (DNP) je nedavno uradila nacrt novog opštinskog grba koji neodoljivo podsjeća na srbijansku državnu zastavu. Lider DNP-a Milan Knežević se utrkuje sa Miloradom Dodikom i drugima u dijeljenju komplimenata predsjedniku Srbije, koga oni očigledno smatraju svojim šefom.  Dodika je proljetos ugostio i predsjednik Skupštine (i NSD-a) Andrija Mandić bez zastave BiH i samo sa srpskim obilježjima.

Vlada Crne Gore, koja zavisi od podrške NSD-a i DNP-a, ćuti na sve „kulturne manifestacije“ Srpskog sveta i šovinističku retoriku Beograda i domaćih vazala. Nedavno je stiglo i upozorenje Stejt Dipartmenta da će sve kompanije koje posluju sa firmama Milorada Dodika i njegove porodice i koje su na američkoj listi sankcija takođe doći pod udar američkih vlasti. Radio slobodna Evropa (RSE) je izvijestila da ugovore sa firmama sa “crne liste” imaju Solar gradnja, jedna od kompanija Elektroprivrede Crne Gore i Crnogorski elektrodistributivni sistem (CEDIS).

Prije komemoracije u Srebrenici održan je parastos na groblju u Bratuncu kod centralnog spomen-krsta. Služio je patrijarh Porfirije Perić za nastradale Srbe u Podrinju. Uz regionalni put Bratunac-Potočari- Srebrenica postavljene su fotografije više od 600 ubijenih Srba iz srednjeg Podrinja koje su postavili potomci nastradalih i Organizacije porodica poginulih. Crkvenom obredu su prisustvovali i formalni premijer Srbije Miloš Vučević sa nekoliko ministara i kompletan vrh Republike Srpske (RS) predvođen predsjednikom Dodikom. Patrijarh je istakao da su Srbi srednjeg Podrinja i Birča „narod mučenički postradao pre 32 godine“ i da su „postradali samo zato što su bili pravoslavni Srbi“. Patrijarh je dodao da bolu srpskih majki nije potrebna ničija potvrda ili glasanja, aludirajući na UN-ovu nedavnu rezoluciju o Srebrenici koju je i Srpska crkva (SPC) osudila, dodavši da se „ni jednom žrtvom ne sme manipulisati”.

Međutim, manipulacija je cilj čitave kampanje iza koje stoji ideja Srpskog sveta. Na komemoraciji u Bratuncu su ponovljene brojke o navodnih 3.267 masakriranih Srba od strane Nasera Orića i njegovih boraca. Podaci institucija RS-a kao i cjelokupni popis svih žrtava rata u BiH koji je uradio sarajevski Istraživačko dokumentacioni centar (IDC) Mirsada Tokače pokazuju da je ta brojka spin srbijanskog i RS-ovog političkog rukovodstva. Odjeljenje za istraživanje rata, ratnih zločina i obradu dokumentacije RS je popisalo sve žrtve na širokoj teritoriji opština Zvornik, Srebrenica, Bratunac, Vlasenica sa opštinom Milići, Kalesija sa opštinom Osmaci i Šekovići – ukupno 2.385 Srba tokom čitavog rata (1992-1995). Žrtve su određene prema mjestu stradanja. Od 2.385 stvarno poginulih iz tih opština 1.974 su bili vojnici, 387 civili a 24 su u kategoriji „nepoznat status“. Do broja 3.267 se stiglo dodavanjem stradalih i umrlih sa teritorija oko Sarajeva i drugih mjesta koje su Srbi predali nakon Dejtonskog sporazuma. Mrtvi sa tih teritorija su kasnije ponovo sahranjeni u istočnoj Bosni u gorepomenutim opštinama – njih 882 koji su onda dodati broju 2,835.

Srpski političari kontinuirano proglašavaju gotovo sve pale srpske vojnike u borbi nevinim civilnim žrtvama, dok su vojne operacije Armije BiH protiv daleko nadmoćnije Vojske Republike Srpske (VRS) pomognute jedinicama iz Srbije predstavljene kao masakri srpske nejači. Da je stradanja srpskih civila bilo niko ne osporava.

Vučević je rekao da se, kada je riječ o Podrinju „radilo o kontinuiranoj, genocidnoj politici prema Srbima“ i da su „mnogi civili na najstrašniji način masakrirani, Bratunac, Kravice, Skelani… gotovo sva podrinjska sela“. Treba se podsjetiti da je pred početak agresije na BiH 1992. godine, u Bratuncu  živjelo 64 odsto Bošnjaka. Oni su činili apsolutnu većinu u skoro svim opštinama Podrinja. Samo tokom 1992. u samom Bratuncu ih je ubijeno preko hiljadu (uključujući i 102 djece) dok su ostali protjerani, mnogi nakon teških prebijanja i silovanja. U Višegradu je na dvije lokacije juna 1992. živo zapaljeno preko 140 civila, među njima i mnogo djece od kojih je najmlađa bila beba od dva dana.

Glavna zvijezda bratunačke komemoracije od 6. jula je opet bio Dodik iza kojeg je na velikom ekranu pisalo Muslimanski zločini nad Srbima u Podrinju 1992-1995. Dodik je objasnio da su zločine u prethodnim ratovima nad Srbima činile „muslimanske komšije…u skladu sa mržnjom utisnutom u njihov genetski kod – a sva da se Srbi istrijebe“. Dodik je rekao i brutalnu neistinu da ni „Jugoslavija i Titov režim nisu priznali srpske žrtve, ni one u Jasenovcu…ni bilo gdje“. Zato je i Jugoslavija propala, po Dodiku, a „da Bog da propala i ova koja ne priznaje srpske žrtve i koja se zove Bosna i Hercegovina“ uz iskazano uvjerenje da će se i tako desiti. Dodik je takođe ponovo negirao genocid u Srebrenici lažno citirajući izjavu iz 2017.god. Marka Rutea (bivšeg holandskog premijera i sadašnjeg genseka NATO-a) da je Srebrenica „najveća prevara u istoriji“. Tada je Rute odgovarao na optužbe iz Turske oko ponašanja holandskog kontigenta pod UN-om u Srebrenici. Rute nikada nije negirao genocid.

Toga dana su u Bratuncu defilirali i kadeti Vojne i policijske akademije iz Beograda. Dan poslije su bili u Prijedoru radi obilježavanja 82 godine od bitke na Kozari (1942 god.) Kadeti su, nakon marša kroz Prijedor (koji je nakon Srebrenice bio najjezivije mjesto zločina prema Bošnjacima i Hrvatima) nastavili prema Kozari. Njihov ulazak u BiH je izazvao burne aplauze u RS-u i želju da oni jednoga dana budu i njihova zvanična vojska. Srpska strana je, nakon burnih reakcija iz Sarajeva, rekla da se radi o studentima bez oružja koji nisu vojna formacija te da su i ranije dolazili na obilježavanje događaja u RS-u.

Bitka na Kozari je, u sklopu opšte srpske revizije istorije Drugog svjetskog rata, predstavljena kao stradanje Srba samo zato što su bili Srbi. Dodik je rekao da je 70 hiljada ljudi odvedeno sa Kozare u Jasenovac 1942. i da su svi pobijeni. Zaboravio je svoju raniju televizijsku izjavu iz novembra 2019. kada je rekao da su u borbi protiv partizana na Kozari učestvovali i četnici zajedno sa Njemcima i ustašama te da su četnici ustašama predali dio zarobljenog naroda koji je onda poklan. Zaboravio je i ranije izjave da se u Srebrenici desio genocid.

„Zato je Svesrpski sabor prekretnica kome se treba vječito vraćati“ objasnio je predsjednik RS-a. Dodik je na komemoraciji, pri pomenu vladara Srbije i  svog gospodara, prešao na ekavicu rekavši da „nije bilo jednog čoveka ništa se ne bi desilo na tom planu… a to je predsednik Srbije Aleksandar Vučić“. Pomen gospodara je praćen dirigiranim aplauzom kao i svako naredno pominjanje „čovjeka kome treba vjerovati“, „čovjeka mira i istine“ zaogrnutog srbijanskom zastavom u „sramnom UN-u“.  Na kraju je pozvao „Srbe i u Srbiji i u RS-u i svagdje da se okupimo oko Srbije, pod vođstvom Aleksandra Vučića“. Nema sumnje da će se NSD, DNP i SNP rado odazivati.

Na potezu je Pokret Evropa sad (PES) i Demokrate da djelima pokažu je li Crnoj Gori mjesto pod evropskim suncem ili pod slikama Čiča Draže i gospodara Vučića.

Jovo MARTINOVIĆ

Procjene da kojih je došao britanski Fajnenšl Tajms , ukazuju da je Srbija od početka rata izvezla strjeljiva i artiljerijskih granata u vrijednosti od oko 800 miliona eura.  Istovremeno, zvanična Srbija ćuti o svojim građanima koji ginu za Putinove imperijalne ciljeve u dalekom Donbasu

Britanski Fajnenšl Tajms (FT) je 22. juna objavio tekst o diskretnim naporima Srbije da poveća isporuku kritično potrebne municije Ukrajini preko trećih zemalja. Srbija je, osim BiH, jedina zemlja koja nije uvela sankcije Moskvi nakon početka oružane agresije na Ukrajinu 24. februara 2022. Procjene da kojih je došao FT ukazuju da je Srbija od početka rata izvezla strjeljiva i artiljerijskih granata u vrijednosti od oko 800 miliona eura.

Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić je potvrdio u razgovoru sa britanskim novinarima da je informacija o vrijednosti municije uglavnom tačna. Prodaju je predstavio  kao poslovno dobar potez i naglasio da Srbija ništa ne može (direktno) izvoziti u Ukrajinu ili Rusiju. Za Vučića je vojna industrija “deo našeg ekonomskog preporoda i važna za nas”.

“Imamo mnogo ugovora sa Amerikancima, Špancima, Česima, drugima…. šta oni s tim rade na kraju je njihov posao…Čak i da znam (krajnje odredište munucije) to nije moj posao, već da se pobrinem da radimo legalno sa našom municijom, da je prodajemo… moram da se brinem za svoj narod i to je sve”, kazao je Vučić.

Dva dana nakon objave teksta u FT-u, predsjednik Srbije se opet obratio medijima iz zgrade Predsjedništva. Kazao je da  nema “za šta da se pravda, što smo izveli dozvoljenom ‘end juzeru’ (krajnjem korisniku) municiju”. Za razliku od razgovora sa britanskim novinarima, kada je nabrajao mnoge ugovore sa Amerikancima i drugim zemljama, tada je rekao da Srbija ima  ugovor samo sa Azerbejdžanom, Kiprom i Emiratima. „Da bismo se čuvali da se iz srpskog oružja ne ubija neko od naše braće – bilo Rusi, bilo Ukrajinci, bilo ko” , saopštio je altruistički raspoložen Vučić. Pisanje strane štampe je opisao kao “trikove kojim se služe različite strane službe, pojedini mediji i političari”. Nakon toga su režimski mediji u zemlji i okolnim državama krenuli u paljbu protiv FT-a kao britansku zavjeru da se “pokvare odnosi između Srbije i Rusije”.

FT  je zaista u svom tekstu napisao, pozivajući se na neimenovanog zapadnog diplomatu, da “Evropa i Sjedinjene Države rade godinama da razdvoje Vučića od Putina”,  dodavši da je ključni igrač za to američki poslanik u Beogradu Kristofer Hil. On je stigao u Srbiju mjesec dana nakon početka ruske agresije. FT navodi da je Hil do sada imao nekog opipljivog uspjeha i da je za Zapad podrška Ukrajini važnija nego guranje srpskog nacionalističkog lidera ka demokratskim reformama. Mnogi analitičari se slažu da su reakcije Zapada i više nego mlake na ponašanje sve autoritarnije vlasti u Srbiji i njen maligni uticaj u susjednim zemljama prema kojima ima istorijske pretenzije. Pokradeni izbori, represija, rehabilitacija nacističkiih kvislinga, rasprostranjena korupcija i rastući organizovani kriminal pod patronatom države su izgleda cijena takvog pristupa.

Reakcije u Moskvi i njenim medijima nisu baš pokazale da tamo ima razumijevanja  za uvjeravanja Vučića da ne šalje oružje Kijevu. Ruski TV Carigrad u vlasništvu ruskog biznismena Konstantina Malofejeva, bliskog ruskom vladaru Vladimiru Putinu, objavio je da je „Moskva veoma nezadovoljna ponašanjem Beograda, koji indirektno prodaje oružje Oružanim snagama Ukrajine“. Politika sjedenja na dvije stolice bi Srbiju mogla koštati članstva u BRIKS-u za koji je Beograd zainteresiran.

Ubrzo nakon objavljenog teksta u Londonu, u Beograd je stigao zamjenik ruskog vanjskog ministra Aleksandar Gruško. Prema izvještajima nezavisne Nova.rs ,  zamjerio je domaćinu što “sve češće stižu informacije o srpskom naoružanju koje stiže na front i koje koristi ukrajinska vojska”. Saopštio je da je “za Moskvu neprihvatljivo da se države koje smatraju prijateljskim povezuju na taj način sa njihovim neprijateljima”. Vučić se, opet,pohvalio fotografijom sa Gruškom i  “dobrim razgovorom”,  zahvalivši se Rusiji na podršci oko UN-ove rezolucije o Srebrenici i podršci teritorijalnom integritetu Srbije.  Srbija “ima prijatelje i u Kijevu i u Moskvi” koji su “naša slovenska braća” po riječima Vučića, pa se ne pomaže (indirektno) samo jednoj strani.

Prije nekoliko dana se iz Rusije javio Dejan Berić, jedan od glavnih ljudi za regrutaciju srpskih plaćenika na strani ruske armije protiv Ukrajine. Na svom Youtube kanalu Berić se žali na nered prilikom vrbovanja Srba za rat, te da se pojavljuju drugi posrednici tipa izvjesnog Saše Muzikanta koji je

“ko zna šta (vrbovanim Srbima) obećao, preuzeo ih je i posle sedam dana našli su se na frontu, i oni sad mene zovu da ih izvadim, da im obezbedim obuku”. Berić objašnjava da “kad potpišete ugovor (sa ruskim Ministarstvom odbrane) tu je kraj,…veoma verovatno ćete morati da ostanete do kraja rata, bez obzira na vreme na koje ga potpišete”.  Njegov zaključak je  da “to što vas je neko prevario sami ste krivi”. Ta grupa će “verovatno, biti još jedna grupa Srba koje su ovi doveli i koja je odmah poginula”. Priznaje da ni ugovori koji idu preko njega nisu idealni jer “dešava se da plate kasne, da se ljudima koji su na frontu vodi kao da su u kasarni, pa onda moraju da se pišu žalbe i da se čeka novac”.

Berić je prije dvije i po sedmice posjetio i linije fronta u Ukrajini rekavši da “misli da su svi naši borci već ranjeni zato što su borbe stvarno teške“. „Stvarno je jako, jako teško na frontu, posebno zbog tih dronova… ima i ubijenih”, kazao je.

On  je u januaru ove godine dospio u centar pažnje kada je došlo do maltene otvorene pobune srpskih vojnika koji su ratovali u 119. desantnom puku sa sjedištem u Rjazanu. Berić se žalio da su imali probleme sa ruskim komandantima pomenutog puka jer su “Srbe loše tretirali…nazivali ih pogrdnim imenima.. da su došli da kradu”. Dobili su naređenje da idu u napad samo sa 2-3 magazina municije. Kada su Srbi odbili samoubilačku akciju došla je vojna policija, pucala je u vazduh. „Bukvalno su tukli naše nenaoružane borce kundacima,  smrskali nekoliko glava, udarali ih u usta”, rekao je tada Berić na video snimku.

Izgleda da su zimski problemi nekako riješeni, iako je kuća Berića u Rusiji zapaljena Molotovljevim koktelima. U Beogradu se protiv njega formalno vodi postupak zbog “učestvovanja u ratu u stranoj državi” pred Višim javnim tužilaštvom. Za to krivično djelo u Srbiji zakon propisuje kaznu od pola do pet godina zatvora, a može biti uvećana ukoliko je  djelo učinjeno u sastavu grupe i za organizovano učešće u inostranom ratu.

Srbijanski zvaničnici se do sada nisu zvanično bavili odlaskom Srba da ratuju za rusku armiju, niti je tretman srpskih vojnika u Rusiji ikada bio zvanična tema razgovora sa kremaljskim zvaničnicima. U razgovoru za Monitor jedan bivši pripadnik Vagner grupe koji se borio u Donbasu 2015. i 2016. godine, i koji je želio ostati anoniman je rekao da “i dalje postoje ustaljeni kanali kojima se vrši regrutacija u Srbiji” i da to ide preko navodnih turističkih tura čiji organizatori su “pod prismotrom i kontrolom državne bezbednosti”. Ove tvrdnje do sada nije bilo moguće nezavisno provjeriti. Izuzev iz Srbije, navodno se regrutiraju i indoktrinirani Srbi iz BiH i Crne Gore. Osim novca,  obećava im se i prijem u rusko državljanstvo, po riječima Berića.

Iako zvanična Srbija ćuti o svojim građanima koji ginu za Putinove imperijalne ciljeve u dalekom Donbasu, nedavno je zvanično komemoriran jedan crnogorski građanin koji je dao život za Miloševićeve imperijalne ciljeve na Kosovu. Poručnik Vojske Jugoslavije (VJ) Predrag Peđa Leovac koji je poginuo u rejonu karaule Košare na granici Kosova i Albanije 14. aprila 1999. godine je dobio svoj spomenik u parku Vodice u Pljevljima. Na Košarama se tokom cijelog 78-dnevnog vazdušnog napada NATO-a na Miloševićevu Jugoslaviju vodio sukob izmežu VJ i gerilaca UCK koju Srbija smatra teroristima. Otkrivanju spomenika prekrivenog srbijanskom zastavom je prisustvovao i formalni premijer Srbije Miloš Vučević, akter brojnih korupcionaških afera i od opozije prozvan batlerom porodice Vučić. On je uručio gradonačelniku ikonu Svetog Save rekavši da “mi nismo imali period mraka, nego smo znali i ko su junaci i ko su izdajnici”. 

Nacionalno ostrašćeni gradonačelnik Dario Vraneš je rekao da su na “Peđinom liku utkana lica svih branitelja svih srpskih zemalja, svih njiva i ognjišta i srpske nejači ma gdje bilo i kada bilo”. Dok je VJ držala liniju na Košarama, Miloševićeve snage su sprovodile brutalno čišćenje Kosova od nesrba, protjeravši preko 800 hiljada ljudi sa njihovih ognjišta i ubivši na hiljade civila, među njima i djece. Za te stradalnike nije bilo ni jedne utješne riječi u Pljevljima niti poziva na oprost.

Jovo MARTINOVIĆ