Povežite se sa nama

OKO NAS

AERODROM BERANE, SVE PO STAROM: Ničija svojina

Objavljeno prije

na

Proces uknjiženja aerodroma sa Opštine na državu, započet u Upravi za nekretnine još 2017. godine, još nije završen. Zboga toga je beranski aerodrom ničiji  i trenutno se ništa ne može raditi sa njim

 

Nedavno se Aeroklub u Beranama pojavio sa inicijativom da im se dozvoli da koriste pistu beranskog aerodoroma za aktivnosti sportskog letjenja. Ispostavilo se da Opština Berane ne može da im izađe u susret jer  nije pokrenut proces uknjiženja ovog aerodroma sa Opštine na državu.

Taj procese započet u Upravi za nekretnine još 2017. godine, još  nije završen. Zbog toga se za beranski aerodrom može reći da je ničiji i da se trenutno ništa ne može sa njim raditi.

„To je apsurdna situacija. Opština bi nešto radila, ali ne može, a država očigledno ne želi ništa da radi. Zato mi insistiramo da se ovaj postupak u Upravi za nekretnine što prije okonča“, kaže menadžer Opštine Berane Vladan Đaković (Demokrate).

On objašnjava da su centralne vlasti u vrijeme kada je DPS vladao u Beranama predale aerodom Opštini Berane na upravljanje. Sa zadatkom da se uradi  strategija za njegovu valorizaciju.

Uslijedio je period kada su ovaj aerodrom otvarali svi redom. Od tadašnjeg predsjednika Opštine Vuke Golubovića (DPS), preko predsjednika države Filipa Vujanovića, do tadašnjeg premijera Mila Đukanovića. Najčešće u predizbornim obećanjima.

Čim je DPS izgubio vlast u Beranama, republička  vlast je krenula u postupak oduzimanja aerodroma i prepisa sa lokalne uprave na državu.

„Opština Berane je u januaru 2018. godine uložila žalbu Upravi za nekretnine, od kada traje status kvo i aerodrom ne pripada nikom, što je najgora varijanta. Mi  da nešto ulažemo, pa da nam se aerodrom  oduzme, to nema smisla. Da je naš, makar bi radili nešto da zaštimo imovinu od daljeg propadanja“, kaže Đaković.

On objašnjava da su se u međuvremenu javljale neke organizacije sa raznim inicijativama. Najozbiljnija je,   kaže, najozbiljnija bila ona da se aerodrom u Beranama iskoristi za pretvaranje u regionalni, odnosno međunarodni centar za zaštitu od požara.

„To je bila odlična inicijativa. Berane ima takvu poziciju da pokriva nekoliko država u okruženju, i sa njega bi vatrogasni avioni najbrže stizali na ugrožena područja. Grad bi postao međunarodni centar i svi bi od toga imali koristi. Posebno važno,  aerodromska infrastruktura  bi bila zaštićena od propadanja i rekonstruisana“, kaže Đaković.

Đaković podsjeća da je ovaj aerodrom ranije isključen iz koncesionog akta o aerodromima Crne Gore To je, smatra još jedan  u nizu pritisaka na Berane kao opozicionu opštinu.  „Vlada budućem koncesionaru nudi aerodrome Podgorica i Tivat, zajedno ili odvojeno, a za strategiju razvoja aerodroma Berane i Ulcinj imenuje budućeg koncesionara. Postavlja se pitanje kojeg od koncesionara, ukoliko isti koncesionar ne preuzme oba postojeća aerodroma. Postavlja se pitanje koliko su Vlada i Ministarstvo saobraćaja uopšte  razmatrali aktiviranje aerodroma u Beranama i koliko je to u interesu onih koji u Podgorici kreiraju politiku razvoja sjevera Crne Gore“, kaže Đaković.

Nadu da će avioni ponovo slijetati i polijetati sa beraskog aerodroma ranije je upravo Vlada podgrijala. Sve je palo u vodu prošle godine objavljivanjem koncesionog akta za zakup crnogorskih aerodroma, kojim nijesu predviđena ulaganja u ovaj aerodrom.

U koncesionom aktu samo se kratko pominje aerodrom Berane, i to u dijelu izvještaja sa javne rasprave. U dijelu budućih investicija – ni riječi.

Kako je tada prenio portal Standard, koncesioni akt koji je usvojila Vlada, u bitnom se razlikuje od prvobitnog koncesionog akta iz avgusta 2018. godine. Nekoliko puta je slat na doradu, a dio oko aerodroma Berane je izbačen u konačnoj verziji.

U prvom koncesionom aktu objavljene su čak i prognoze saobraćaja za aerodrom Berane. Objavljen je i dijagram aerodroma. Međutim, u zvaničnom koncesionom aktu ništa od toga.

Prema nezvaničnim informacijama investicije u beranski aerodrom navodno nijesu opravdane, jer je povrat investicije teško ostvarljiv.

Vlada Crne Gore je tako sahranila sve nade u skorije aktiviranje beranskog aerodroma. „Ovakvom strategiom onemogućava se aktivacija beranskog aerodroma u komercijalne svrhe makar u narednih dvadeset godina. Zašto se požurilo da se Opštini Berane oduzme pravo na  upravljanje aerodromom“, pita Đaković.

Iz Opštine Berane, a u saradnji sa brojnim stručnjacima iz ove oblasti, više puta su kretane inicijative za razvoj beranskog aerodroma. Osim par sastanaka nikada ništa nije riješeno.

Aerodrom u Beranama ne radi više od tri decenije. Vazdušna luka u ovom gradu ima dugu tradiciju. Prvi avioni tu su slijetali u vrijeme Drugog svjetskog rata. Saveznici su odatle prevozili partizanske ranjenike na liječenje u Italiju.

Ovdje je  formiran i poznati sportski Aeroklub Berane. Iz njega su izlazili školovani piloti koji su kasnije letjeli širom svijeta za najpoznatije svjetske kompanije.

Pristanišna zgrada izgrađena je šezdesetih godina kada je uspostavljen redovni putnički saobraćaj. Danas neupotrebljiva u najvećem dijelu.

Desetak godina na liniji Berane – Podgorica –Berane i Berane – Beograd – Berane, pa i za Zagreb i Ljubljanu, saobraćali su avioni DC 3, a u kratkom periodu i foker.

Vojska SFRJ, 1974. godine uradila je kvalitetnu pistu dužine blizu dva kilometra i širine skoro pedeset metara. Ona  odolijeva zubu vremena.

Država ne žuri da pruži aerodromu šansu. Uprava za nekretnine već dvije i po godine ne donosi rješenje po žalbi Opštine Berane. Tako su lokalnoj upravi vezane ruke da bilo šta radi. Država, sve na to ukazuje, ne želi ništa da radi od kada više nijesu na vlasti u ovom gradu.

                                       Tufik SOFTIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo