Povežite se sa nama

OKO NAS

BIJELO POLJE: NIKAD KRAJA REKONSTRUKCIJI MOJKOVAČKE ULICE: Jedva do bolnice

Objavljeno prije

na

Bjelopoljci već sedam mjeseci čekaju završetak rekonstrukcije Mojkovačke ulice, kojom se dolazi do Opšte bolnice i naselja Medanovića, pa je zbog toga i jedna od najfrekventnijih u gradu. Rok za završetak radova odavno je probijen, a još nije saopšteno kada će radovi, koji su počeli krajem prošle godine, biti okončani. Ta saobraćajnica jedina je kojom se može do bolnice, a od kada je počela rekonstrukcija, nije pronađen alternativni prilaz, pa se od tada i vozači suočavaju s brojnim problemima.

Teškoća nije falilo ni prije početka rekonstrukcije. Ta saobraćajnica dugo je podsjećala na zapuštene i izrabljene seoske puteve. Još 2012. godine Medanovići su nekoliko puta upozoravali nadležne u Opštini da je krajnje vrijeme da se riješe komunalno-infrastrukturni problemi. Odgovor koji su dobijali nije bio ni malo originalan, lokalni čelnici su ponavljali da je za ozbiljne radove potreban i veliki novac.

Asfalt je još tada, čitavom dužinom ulice, koja se nalazi na uzbrdici, bio uglačan i pun rupa koje su najizraženije na krivini nedaleko od ulaza u krug gradske Bolnice. Na nekoliko mjesta put je bio počeo da ,,potanja”. Pješacima je bilo otežano kretanje u vrijeme kiše i poledice.

,,Ulica nema trotoar, kao ni adekvatne šahtove za odvod atmosferskih voda, ali ni drugu neophodnu infrastrukturu. Često se dešavaju i kvarovi na javnoj rasvjeti, što predstavlja dodatnu opasnost za kretanje pješaka u noćnim satima. Ništa nije bolja situacija ni na dionici puta koji vodi prema Cerovu i u više navrata smo se obraćali nadležnima u lokalnoj upravi”, saopštavali su tada iz Mjesne zajednice Medanovići.

Mojkovačkom ulicom prilazi se i do Doma zdravlja, Doma za stare i Dnevnog centra za djecu sa smetnjama u razvoju Tisa. Jedinu brigu lokalna uprava za tu saobraćajnicu, prije nego što je počela rekonstrukcija, pokazala je prije šest godina kada je premijer Milo Đukanović otvarao Dom za stare. Tada je ulica ekspresno i organizovano oprana i sanirane najveće rupe. Ubrzo nakon toga sve se vratilo na staro, pa je do novembra prošle godine Opština čekala na pomoć države, a država projekat rekonstrukcije nije ubrajala u prioritete.

Kada je konačno ,,saobraćajnica od vitalnog interesa za sve građane”, kako su govorili čelnici lokalne vlasti, došla na red za novo ruho, počela je i višemjesečna muka onih koji su prinuđeni da svakodnevno njome prolaze.

,,Jedva se mimoilazimo, radi se, zaustavlja se saobraćaj više puta. Nije mi jasno da trista metara puta ne može da se završi za više od pola godine. Kako na drugim mjestima kilometre urade za mjesec ili dva”, kaže vozač Danilo Knežević.

Bjelopoljski taksisti kažu da imaju znatnu štetu na automobilima zbog takvog puta. Osim toga, ako se naprave velike gužve, tvrde, čeka se i po 15 minuta.

U naselju Medanovići kažu da je bolje bilo da radovi nijesu ni počinjali kada ovoliko treba da se okončaju.

,,Od prašine se ne može živjeti još od novembra. Auto ne možemo da izvedemo, otvorile su se neke kanalizacije, vode, sve nam se oko kuća nagrdi. Bolje da su ulicu ostavili u onom stanju u kojem je bila, nego što se ovo čudo sada dešava. Za par mjeseci na drugim mjestima prave se desetine kilometara puta, a ovih nekoliko stotina metara, evo, mjesecima nikako da završe. Ko zna da li će sve biti okončano do kraja ljeta. Kako su krenuli, najvjerovatnije će ulicu svečano otvoriti tek pred izbore”, plaše se vlasnici kuća oko Opšte bolnice.

Na gradilištu ne stoji tabla s preciziranim rokom završetka radova. U Opštini nerado govore na temu jednog od najvećih bjelopoljskih infrastrukturnih projekata ove godine. Ipak, u lokalnoj upravi priznaju da je probijen rok za završetak radova što pravdaju lošim vremenskim uslovima.

,,Rekonstrukcija Mojkovačke ulice, koja podrazumijeva izradu asfalta, rasvjete, vodovoda i kanalizacije, koštaće oko 600 hiljada eura. Završetak radova očekuju ubrzo”, kazali su nezvanično u Opštini.

Podsjećaju i da je, takođe novcem Direkcije javnih radova Crne Gore, prije nekoliko dana završeno asfaltiranje Ulice Lenke Jurišević, u centru grada, koja je nakon rekonstrukcije svih instalacija dobila novi izgled, a čija ukupna vrijednost iznosi 140.000 eura.

,,Osim asfalta, Ulica Lenke Jurišević dobila je novi vodovod i kanalizaciju, a pri kraju su i radovi na uređenju parka gdje je postavljena spomen skulptura za nastradale u Štrpcima. Radove je izvelo preduzeće Tehnoput”, saopštavaju u lokalnoj upravi.

Zvanične odgovore na nekoliko puta ponovljena pitanja o ulici koja vodi k bolnici nije bilo moguće dobiti ni iz podgoričkog preduzeća Tošković koje izvodi radove. Nazvanično, u toj firmi kažu da je završetak rekonstrukcije prolongirala činjenica da je puno spornih priključaka za vodu i kanalizaciju u obližnjim kućama. To će, strahuju, uzrokovati još veće kašnjenje.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo