Povežite se sa nama

OKO NAS

FABRIKE KOJE KOLAŠINCI NIJESU DOČEKALI: Pogoni  u novinskim naslovima i predizbornim obećanjima

Objavljeno prije

na

Iako se ni jedno  obećanje o otvaranju fabrika u Kolašinu, tokom miulih četvrt vijeka, nije obistinilo, to ne sputava aktuelnu lokalnu vlast da najavljuje otvaranje novih

 

Da je bar dio obećanja državnih i lokalnih funkcionera, tokom minule dvije i po decenije ispunjen, na području kolašinske opštine sada bi radilo desetak pogona i u njima bilo bar hiljadu zaposlenih. Broj Kolašinca, kojima je neophodna jednokratna socijalana pomoć, iz godine u godinu, raste

Prije,  otprilike,  četvrt vijeka,  Kolašincima je obećana fabrika za preradu voća. Nešto kasnije i pogon za preradu mlijeka.  Nakon toga, pred svake izbore ta obećanja su ponavljana, a 2014. godine tadašnji predsjednik Opštine Darko Brajušković bio je i precizan. Najduže za dvije godine, tvrdio je on, Moračani, ali i ostali u kolašinskim selima imaće nači da zarade od viškova voća i povrća, koje uzgajaju. Znao da pred novinarima istakne da će dvije takve  fabrike biti otvorene u kolašinskoj Biznis zoni.

Naravno, na tom prostoru niti bilo gdje drugo na području opštine, nije otvoren sličan pogon. Nema više, čak, ni obećanja o tome. N stočari nijesu bolje prošli s predizbornim obećanja. Još nijesu dočekali dugo očekivane pogone za preradu mlijeka ili mesa i životinjeske kože. U obećanjima je  postojala i fabrika za preradu vune.

Obećanja koje je, kada je riječ o oživljavanju privrede, davao Brajuškovićev predhodnik Mileta Bualtović ne mogu se ne izbrojati. Ništa  nije ostvareno.    Bulatović  će ostati upamćen, između ostalog,  i kao funkcioner za vrijeme čijeg mandata,  su iz Kolašina, neralno visokim nametima i taksama,  otjerani ozbiljni inevstitori u turizam.

Prije četiri godie iz Opštine su najavili  da imaju „razgovore sa ozbiljnim investitorom, koji planira otvaranje pogona za drvopreradu i zapošljavanje 50 Kolašinca“.  Sada je očigledno da razgovori nijesu zadovoljavajuće završeni, a kamoli smanjen broj nezaposlenih.

Iz godine u godinu čelnici lokalne vlasti najvaljivali  su bar po jednog investitora zainteresovanog za kolašinsku Biznis zonu i otvaranje novih pogona u kojima će raditi na stotine Kolašinca. Biznis zona je još tek djelimično komunalno uređen prostor, očigledno, potpuno nezanimljiv invenstitorima. Nijesu pomogle ni raze stimulativne poreske mjere ni sa državnog ni sa lokalnog nivoa.

„U Kolašinu će se proizvodti češko pivo“- javili su prije tri godine neki mediji.   Prema, ispostavilo se, vrlo neutemeljenim očekivanjima, trebalo je da počne proizvodnja  čuvenog Plzenskog piva. Sve u saradanji sa češkom kompanijom Destila. Poslije te najave, niko više nije pominjao pivaru u Kolašinu. Jesu li Česi bili zainteresovani za saradnju i, ako jesu, zbog čega više nijesu, nikad nije zvanično saopšteno. Od te investicije ostalo je samo par novinskih tekstova, čiji su autori skloni da boje Kolašinsku zbilju u ružičasto.

„Hrvatska firma otvrara fabriku čipsa u Kolašinu“-  to je još jedan naslov, koji je, bar na kratko,  izazvao nadu u osiromašenoj opštini. Navodno, nedavno takvu mogućnost saopštio je  vlasnik  fabrike Kanaan Zvonko Popović, koji je razgovrao sa predstavnicima opština Mojkovac i Kolašin.

„Otvarajem te fabrike zanačjno bi se  unaprijedila i količina proizvedenog krompira na teritorijama opština Mojkovac i Kolašin.“- to su navodno, jednom pro režimskom mediju, saopštili iz kolašinske opštine.

Sada u kolašinskoj Opštini kažu da to nikada nijesu to zvanično kazali, te da je najava otvranja pogona bila stavar pogrešnog zaključka izvjesnih novinara.  Čips će, ukoliko dođe do dogovora sa Popovićem, proizvoditi, ipak,  Mojkovčani.

Za utjehu, par mjeseci kasnije, zvanično je  Opštine najavljeno otavaraje fabrike tekstila. Tome se u lokalnoj vlasti nadaju poslije samo jednog razgovora s dvojicom biznismena.

„Tokom razgovora sa predsjednikom Opštine Milosavom Bulatovićem, biznismeni Vuk Rakočević i Omer Omerović su najavili mogućnost izgradnje tekstilne fabrike u biznis zoni u Bakoviću. Poslovni partneri iz Turske sa kojima saradjuje Omerović su zainteresovani za otvaranje te fabrike. Njihov uslov je da se obezbijedi 200 do 250 žena koje bi tu radile. .One bi prethodno prošle obuku koja bi im bila plaćena.“-  piše u saopštenju iz kabineta predsjednika Opštine.

Predsjednik Opštine, odmah potom je novinarima saopštio  da će  Kolašin „ u narednom periodu biti grad velikih investicija, a za njega su veoma zainteresovani strani investitori iz Turske, Rusije, Albanije, zapadne Evrope…“.

U detalje nije zalazio, a Kolašincima ostaje nada da će obećanja uoči izborne godine ovog puta biti istinitija od predhodnih.

Dok se nadaju ili ironišu na račun „velikih investicija i ozbiljnih investicija“ stanovnici tog grada svakodnevno se suočavaju sa sumornom svakodevicom i neumoljivom statistikom.Opštna je i dalje kolektiv sa najviše zaposlenih. Istovremeno i jedini kolašinski kolektiv u kojem je povećan broj radnih mjesta.  Za plate zaposlenih u lokalnoj upravi,  biće potrošena četvrtina budžeta za narednu godinu, što je ko 1, 1 milon eura.

Stopa nezaposlenosti u Kolašinu je daleko iznad državnog prosjeka. Prema informaciji, koju su, početkom godine odbornicima dostavili iz kolašinske kancelarije  Zavoda za zapošljavanje   (ZZZ) 833 Kolašinki i Kolašinaca  su bez posla. To je za 25 više nego predhodne godine.

Najviše je nazaposlenih žena, oko 52 odsto. Preko trećine su nekvalifikovane osobe, ali je na birou rada i skoro 100 visokoškolaca, među kojima i dva magistra.

Broj Kolašinca, kojima je neophodna jednokratna socijalana pomoć, iz godine u godinu, raste.  Lani je  to pravo, preko Centra za socijalni grad, iskoristilo 78 osoba.  u nezavidnoj finansijskoj situaciji. Godinam su prilično visoki iznosi koje lokalna vlast opredljeljuje u  tu svrhu.  Ove godine Kolašincima će iz opštinske kase za jednokratne socijalne pomoći biti isplaćeno 14.000 eura.

Od preduzeća u kojima je do početka 90-ih godina prošlog vijeka bilo 2.000 zaposlenih nema ni traga.  Probelmatičnim privatizacijama ugašene su Impregnacija, Veltrogovina, FAK… odavno nema ni tekstilnog pogona u Smajlagića Polju, a ni nekad uspješne firme ŠIK Tara.. Od svih tih firmi sada su ostale opustošen proizvodnje hale, rasprodata imovina, prevareni radnici  i gorko sjećanje na vrijeme kada je sa kolašinskog trga ka industrijskoj  zoni kretalo po 10-ak autobusa punih radnika.

                                                                                    Dragana ŠĆEPANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

DRŽAVNE INISTITUCIJE BEZBJEDNOST NOVINARA: Lijepa obećanja i nerazjašnjeni napadi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Brojni slučajevi ukazuju na ozbiljne sistemske probleme u zaštiti novinara u Crnoj Gori, kao i na nedostatak efikasne pravde za počinioce ovih zločina. Neefikasnost istraga i nekažnjivost su postali ključni problemi koji ugrožavaju slobodu medija u zemlji

 

 

U Crnoj Gori se od 2004. godine dogodilo na desetine napada na novinare i novinarke. Od prijetnji, preko verbalnih i fizičkih napada, a svi oni uslijedili su nakon neriješenog ubistva osnivača i glavnog urednika lista Dan Duška Jovanovića. Samo mali broj je riješen, što jasno ukazuje na izražen problem neadekvatne zaštite i nekažnjivosti zločina nad novinarima. Iako je postojala inicijativa o formiranju posebnih jedinica koje bi pomogle u rasvjetljavanju ovih nepočinstava, ona još nije zaživjela.

Istina, u okviru Sektora za borbu protiv kriminala Uprave policije imenovana su tri inspektora koji se bave slučajevima napada na novinare,  ali za sada nema javno dostupnih podataka da je njihov rad na bilo koji način doprinio pomacima kod  neriješenih slučajeva.Međunarodna praksa pokazuje da specijalizovane jedinice, imajući u vidu specifičnu prirodu slučajeva napada na novinare, mogu efikasnije sprovoditi istrage i procesuirati počinioce.

Medijski ekspert Mark Gruber kaže da bi uvođenje takve prakse bilo odlično pod uslovom, kako je naveo, da se uzme u obzir i opšti kontekst: obučenost policijske jedinice, saradnja s medijima i s tužilaštvom, možda s mehanizmom “brzog odgovora”.

Nekoliko napada na novinare u Crnoj Gori izdvajaju se kao posebno komplikovani – zbog brutalnosti, dugotrajnosti istraga i izostanka pravde.

Istraga o surovom ubistvu Jovanovića traje preko 20 godina i problematična je, jer odgovornosti izmiču ne samo naručioci, direktni izvršioci već i oni koji su je neuspješno vodili. Za saučesništvo u ubistvu osuđen je jedino Damir Mandić, kome je Apelacioni sud u aprilu 2017. potvrdio presudu na 19 godina zatvora, koji se okončava sredinom naredne godine.

Ranjavanje novinarke Olivere Lakić ispred njenog stana 2018. godine, izazvalo je veliku zabrinutost za njenu bezbjednost, ali i bezbjednost svih istraživačkih novinara i novinarki u Crnoj Gori. Ni u tom slučaju pravda nije postignuta, iako je Više državno tužilaštvo (VDT) dostavilo zahtjev za sprovođenje istrage protiv nekoliko osoba. Lakić je i ranije bila napadnuta i prijećeno joj je.

Novinar iz Berana Tufik Softić bio je takođe meta dva napada – 2007. i 2013. godine. Prvi put je palicom pretučen ispred kuće, dok je drugi put bomba postavljena ispred njegovog automobila. Istrage su dugo trajale, ali slučajevi su ostali nerazjašnjeni i zatvoreni zbog nedostatka dokaza.

Andrea JELIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

NOVI STRATEŠKI PLAN RAZVOJA KOLAŠINA: Prepisivanje spiska želja

Objavljeno prije

na

Objavio:

Izgradnja autobuske stanice, tržnog centra sa pijacom i podzemnom parking garažom, rekonstrukcija Doma mladih i Gorštaka… To su samo  neki od projekata koji su iz dva prethodna prepisani u novi Strateški plan razvoja

 

 

Kolašinci već 15 godina nemaju  autobusku stanicu, a toliko dugo slušaju i obećanja lokalnih vlasti da će je dobiti.

Završetak davno započetih radova obećavali su učesnici svih kampanja za lokalne izbore tokom minule decenije i po. Predlog  Prostorno-urbanističkog plana (PUP), na čije se usvajanje još čeka,  dao je formalno mogućnost da se to stanje promijeni. Još nema konkretnih najava na koji način bi se i za koliko vremena taj projekat mogao okončati.

Lokacija na koju svraćaju pojedini međugradski autobusi u stvari je samo stajalište. Prostor koji se u tu svrhu koristi neuređen je, sa dotrajalim asfaltom, bez potrebene infrastrukture i mobilijara, pa ga izbjegavaju mnogi prevoznici. Zbog toga, putnici često čekaju autobus na improvizovanom stajalištu kod starog motela, na magistrali.

Privatno preduzeće Županovac, prije mnogo godina, započelo je gradnju objekta Autobuske, ali nije uspjelo da nađe način da nastavi radove. Izgradnju je omela, kako je ranije saopštavano, prvo ekonomska kriza, a zatim i činjenica da se objekat nije uklapao u predviđene planske dokumente, jer je za sprat viši.

Nakon što je izgorjela stara zgrada, Županovac je 2008. godine na istoj lokaciji započeo gradnju objekta, “koji je podrazumijevao sve karakteristike moderne autobuske stanice sa brojnim sadržajima”. Od svega toga, do sada je ozidana samo višespratna zgrada površine 2.000 metara kvadratnih. Putnicima je na raspolaganju nekoliko drvenih klupa postavljenih napolju, tik uz objekat u izgradnji.

U međuvremenu, inspekcija rada stavila je plombu na vrata trafičice u kojoj su se mogle dobiti informacije o redu vožnje. Telefon za informacije premješten je u obližnju kafanu, pa putnike o vremenu dolasaka i polaska autobusa obavještavaju zaposleni u tom ugostiteljskom objektu. No, ni to nije obaveza preduzeća “Županovac”, s obzirom na to da zvanično Autobuska stanica ne postoji.

Dragana ŠĆEPANOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

ZAPLIJENE MARIHUANE NE PRESTAJU: Šverceri rade prekovremeno 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Ako je samo u nekoliko akcija na ilegalnim prelazima u Gusinju i Plavu zaplijenjeno preko stotinu kilograma marihuane, i nekoliko stotina na obalama Skadarskog jezera, nameće se pitanje – koliko onda narkotika tim putevima svakodnevno ulazi u našu državu

 

 

Kada je prije nekoliko dana Uprava policije saopštila da je Granična policija iz Ulcinja pronašla je oko 66 kilograma skanka, a dvije osobe pobjegle ka Albaniji, aktuelizovano je pitanje ilegalnih puteva kojima se marihuana i skank prebacuju u Crnu Goru.

Ovih 66 kilograma pronađeno je u rejonu ulcinjskog sela Sukobin.

Ne tako davno u priobalnom dijelu Skadarskog jezera, na obali kanala riječe Morače, u blizini željezničke stanice Zeta, pronađeno je 57 kilograma marihuane. Pretragom medijskih arhiva, može se pronaći još veliki broj policijskih saopštenja o zaplijenama marihuane koja se iz Albanije unosi ilegalno u Crnu Goru.

Iz policije je saopšteno da su postupali po operativnim saznanjima da se u prostoru sela Sukobin, iz Albanije u Crnu Goru krijumčari opojna droga skank.

“Pretragom terena od strane policijskih službenika i upotrebom službenog drona, policijski službenici su 27. septembra, u ranim jutarnjim časovima pronašli tri torbe sa 119 pakovanja, težine oko 66 kilograma, u kojima se nalazila biljna materija zelene boje nalik na opojnu drogu skank. Policijski službenici su na licu mjesta uočili dva nepoznata lica koja su se dala u bjekstvo u pravcu Republike Albanije”, navedeno je u saopštenju UP.

Tufik SOFTIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 4. oktobra ili na www.novinarnica.net

 

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo